ამაზე დიდი ტკივილი, აღარ არსებობს ქვეყნად.
შენი სიცოცხლე სხვის გვერდით, ბედნიერებას ხედავს.
არ გაიმეტებს შენთვის მოკითხვას
მისთვის? ყველაფერს დათმობს.

ერთი ღიმილი მაინც გაჩუქოს,
ღმერთს მეტს არაფერს არ სთხოვ,
და გენანება მარტოობაში
კვლავ მასზე ფიქრში მოსული დილა

ყოველი წუთი წარსულს გახსენებს
და ისევ ნისლში გძირავს.
წვიმის წვეთებიც მის თავს გახსენებს,
მზეც ღიმილივით გათბობს.

რამდენჯერ შენს თავს ფიცი მიეცი,
მაგრამ გული რომ არ თმობს?
ან როგორ დათმოს, მასზე ოცნებით
მთელ სულს და სხეულს ათბობს.

ასე თენდება მარტოობაში,
კვლავ შენზე ფიქრში დილა,
დილა რომელიც, შეუბრალებლად
უშენობისთვის მწირავს…