აქ კვლავ ქარია,
არ ინდობს ხეებს,
ხეები რაა, გრძნობებიც არია,
ვერ გაექცევი წარსულის დღეებს.

თუმცა წარსულის თანმდევი სული,
ოდეს გაქრება და მოგასვენებს,
გაქრება მარად ვით შენი გული
და ვაი თუ კი წაიღებს ვნებებს.

ისევ ვერ ვაგდებ თავიდან წარსულს,
ჯიუტი აწმყოც არ მინდობს ვიცი,
მინდა გახაროთ თქვენ ჩემგან წასულს,
დღითიდღე უფრო აღარ ჭრის ფიცი.

ჩემ ნაკვალებსაც დაფარავს თოვლი,
თოვლი დაფარავს ყვავილებს ეულს,
კოჭებს დაფარავს წინდებში მალულს,
ანდაც ჩემს კალამს, თუნდაც ჩემს სხეულს.