წვიმს მონატრება ათენებს ღამეს
გული იხსენებს წარსულს ნაწვალებს.
ქარი დაითვლის მჯერა ოდესღაც
გზებზე ჩემს მიერ შთენილ ნაკვალებს.

ხეტიალობენ ბნელში თვალები
და მე სიტყვებით მომინდა თრობა.
ასე ჩასახლდა ჩემში ფარულად
მიუსაფარი მშფოთავი გრძნობა.

ვიცი გავქრები მალე უეცრად
სევდა და დარდი ერთად გროვდება
მოაღწევს ჩემთან ტკბილი ჰანგივით
თქვენი ტირილი თქვენი გოდება.

გულზე ქართული მიწა მაყარეთ
დააფხვიერეთ მკვრივი ბელტები
და მიმატოვებს ყველა როდესაც
მანუგეშებენ წვიმის წვეთები.