შემძრა მძიმე თოვლის გროვამ
შეუდრეკელ მასად ის დევს.
მე მომიცვა თითქოს გლოვამ.
სევდას გლოვა უკან მისდევს.

უფერულმა ზეცამ შემძრა,
სიკვდილის ზარს უფრო ჰგავს ის.
ეს გრძნობები სადღაც შეძვრა,
ერთის კვდომა ხომ სხვას გაზრდის.

მე ღრუბელმა შემიწირა,
მომიგროვა ისევ დარდი.
სიყვარულმა ვერ მიყვირა,
ჩემთვის მხოლოდ შენ აქ ჩანდი.

გამხმარ ხეთა უსულობამ
მათთან ერთად მე გამახმო.
ამ გრძნობათა უსრულობამ,
ამ მიწაზე მე დამამხო.

ეს სიცილიც სიმწრის არის,
რა გგონიათ აბა ხალხნო.
ჩემში ვარდი დარდის ჰყვავის
და შენ როგორ არ მოგაგნო.

მხოლოდ შენზე ვფიქრობ, ვდარდობ,
რომ წახვიდე სად გამართობ.
ჩემი ფიქრი, ჩემი დარდი,
სევდავ, ძლიერ შემიყვარდი.

მხოლოდ შენ ხარ ჩემი გრძნობა,
სად წავიდეთ მხოლოდ ეგ თქვი.
არ იქნება აქ დანდობა,
რადგან მუდამ შენ მე მერთვი.

შემძრა მძიმე თოვლის გროვამ
შეუდრეკელ მასად ის დევს.
მე მომიცვა თითქოს გლოვამ.
სევდას გლოვა უკან მისდევს.