ღმერთო, იწვიმოს, აღარ მინდა თვალზე სიმშრალე,
შტორმად ავარდეს ზღვა-გრიგალი, ოხრავდეს ქარი,
ოხ, რამდენ ცოდვას ვივიწყებ და რამდენს ვიბრალებ;
ვეცემი მიწას, ცოტა შემრჩა მუხლებში ძალა.

ღმერთო, იწვიმოს, ნაადრევი აპრილი მინდა,
ნაგიჟარ მარტებს რომ გაურბის იასამანი,
ვგრძნობ, თავსხმა მელის, დაიღვრება ღრუბლები მიწად
და სულის ტკივილს ცის ცრემლები მოიპარავენ.

მე არქმნილ სიზმარს ნიაღვრები სულიდან მგლეჯენ,
დავხუჭავ თვალებს, არაფერზე ვფიქრობ და მესმის:
სუსტი ქარები ბროლის ჭურჭლის მძივებად მტეხენ
და თითო ნატეხს, სანუგეშოდ, ლექსები ებმის.

ღმერთო, იწვიმოს, აღარ მინდა თვალზე სიმშრალე,
ტკივილი მახრჩობს, დამიდუმდნენ გემზე აფრები,
მის ცოდვებს ვითხოვ და გულჩვილი მევე ვიბარალებ
და ორჯერ სწრაფად მიწად ქმნილი მიწად გავქრები.

პირველი წვეთის ქვაზე კვალი და როგორც იქნა!
მეორე წვეთზე ნიაღვრები ბილიკს ჰკვალავენ.
ღმერთო, იწვიმოს, ნაადრევი აპრილი მინდა,
ნაგიჟარ მარტებს რომ გაურბის იასამანი.
~ ბ.ბ. ~