ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა,
გულთან სითბოთი არავინ მივა.
დავხუჭავთ თვალებს, ოცნებას ვიწყებთ,
ამ რეალობას წუთით ვივიწყებთ.

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა,
მხოლოდ ოცნება არს სითბოს წყარო.
ჩვენი ოცნების ნამსხვრევი ცვივა,
არ მძალუძს სრულად რომ გაგახარო.

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა,
მე ვერ გახარებ არ მაქვს გრძნობები.
მე ჩვენმა თავმა კვლავ დამიკივლა,
მაგრამ მე მაინც გემშვიდობები.

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა,
მივდივარ, არ მსურს მეტად გატკინო.
ჩემგან ისედაც შენ ბევრი გტკივა,
წავალ და იქნებ ვეღარ გაწყინო.

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა,
ვარ საშინელი, გრძნობის პოეტი.
ეს უგრძნობობა არ გამომივა,
აქ სულ ტყუილად მე გადმოვედი.

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა,
სიყვარული არს ერთი, რაც მიყვარს.
ცეცხლი ვერავინ ვერ გამიღვივა,
მაგრამ ამ გრძნობას ცხოვრება იხმარს.

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა,
აქ დაკარგულა ფერადი სითბო.
ამ ხალხმა ცივად გამოასხივა
და ეს ცხოვრება კვლავ არ დამიტკბო.

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა,
გულთან სითბოთი არავინ მივა.
დავხუჭავთ თვალებს, ოცნებას ვიწყებთ,
ამ რეალობას წუთით ვივიწყებთ.