ვერ გხედავ მაგრამ ჩემს ფიქრებში ყოველდღე ვხვდებით ფიქრების გარდა... ფიქრების გარდა სხვა აბა რა მაქვს? სწორედ ამიტომ დაღლილი და ნატკენი მხრებით ვერახდენილი ოცნებების სიმძიმე დამაქვს.
ისევ ზღვისფერი დამაქვს თვალები, სხვისი ცოლი ვარ კვლავ, ისევ შორიდან მელიცლიცები, ისევ შორიდან მკლავ, ო, რა ტყუილად დაგიქადნია, მე მოგიკლავო ქმარს. შენი სიტყვები,
წამო,წავიდეთ,გავეცალოთ ამ მოწყენილ ქალაქს, სადაც ხალხის ზიზღი მე გულით დამაქვს, სადმე წავიდეთ მნიშვნელობაც კი არააქვს, მთავარია გავეცალოთ ამ მოწყენილ ქალაქს.