როდის დაიწყო ეს ყველაფერი?
ალბათ, იმ დიდ წამს,რომ დაგინახე,
ვიძირებოდი ნელ-ნელა სხვაგან
და შენს თვალებში ,, მე ,, დავინახე.
თურმე,როგორღაც გავბედნიერდი,
ძალა მომეცა ამის ვიწამე.
ამიციმციმდა თვალები ნათლად
და ამის შემდეგ მე შენ გიწამე!
პირველი გრძნობა, ეს იყო თბილი
და ამ სითბოში მე დავიკარგე.
ვეღარ ვიპოვე გამოსავალი
დაშენ ჩემს გულში წლობით იარე.
შემეძლო შენთან ერთი წამიც კი
უსასრულობის ჟამად მექცია,
მაგრამ სადაა უსასრულობა
რომ ჟამი ფერფლად არა ქცეულა
ამ სიყვარულის ნათელი ფერიც
ნელ-ნელა ლამაზ ფერფლად ქცეულა,
თუმცა ის ტრფობა რაც კი გამაჩნდა სამუდამოა
შენს თავს ვფიცავარ!
რადგან გულია ამის მიზეზი,
მას მიტოვება არ შეუძლია,
თუნდაც ვეცადო, ჩემი
ფიქრებიც ამის მიზეზი არ გახდებიან.
...
ახლა კი სადღაც ჩუმ გზას ადგახარ,
სინამდვილე კი უკან მოგყვება,
როდის იყო, რომ რაც ნამდვილია
ცუდად ბრჭყარელით არ იკარგება