ცხოვრება მიდის ჩურჩულით
მიდის არავის ტოვებს,
ეს ულმობელი სოფელი
ვიცი მეც გამიყოლებს.

დამიტირებენ ალბათ
ცრემლი დატოვებს ლაქებს
და აღარავინ მლანძღავს
ჯერ ყველა,ყველა მაქებს.

ეფერებიან კრძალვით
კალმით გაცვეთილ მარჯვენს,
შეავედრებენ ჩემს სულს
მუხლმოდრეკილნი გამჩენს.

მერე დავრჩები წარსულს
არავინ მომიგონებს,
დრო გადამთელავს ურცხვად,
დრო ხომ არავის მონებს.

დავემსგავსები ვიცი
ხიდან დაცვენილ ფოთლებს,
ეს ულმობელი სოფელი
ვიცი მეც გამიყოლებს.