ათოვდა ხეებს,ქუჩებს აივნებს,
ათოვდა ჩემს გულს,მძიმედ ათოვდა
ნუთუ ოდესმე ვინემე გამიგებს
ნუთუ ოდესმე ვინმე მნატრობდა.

მივაბიჯებდი თოვლიან გზებზე
ნაფეხურების რჩებოდა კვალი,
თოვლის ფიფქები მეყარა მხრებზე
და ამვსებოდა ცრემლებით თვალი.

ფრთხილად იწვოდა თეთრი სანთელი,
მდუმარედ იდგა პატარა ოდა,
და ჩურჩულებდა თოვლის ფანტელი
ცა თეთრი,თეთრი ცრემლით ტიროდა.