კარგად მოვირგებ დაკერილ პიჯაკს,
კარგად მოვირგებ გაცვეთილ შარვალს,
არ ვიწუწუნებ უიღბლობაზე
ოღონ კი ჭამდე პურს ალალ მართალს.

დავღვარო ოფლი,დავლიო ჯანი
არ გავექცევი ცხოვრების სასხლავს,
არ დავღონდები უსუსურობით
არც გულს გავიტეხ,სევდა რომ ახლავს.

და რომ ვკვდებოდე მტკიცე მართალი
არ მოვიძიებ განმკურნველ წამალს,
ტკბილ მოგონებად გავიხდი ძველ დროს
გზას ჩემგან თელილს და ჩემგან ნავალს.

აღარ ვიდარდებ მაშინ მე ჩემს თავს
როცა მუხლებში ვერ ვიგრძნოვბ ძალას,
გამახსენდება რომ ამ სოფელში
მე შრომით ვჭამდი პურს ალალ მართალს.