მახსენდებოდა ქრისტეს სახე

სუფთა და ნაზი,

მეჩვენებოდა გოლგოთას გზა ზედმეტად ახლო

და საცოდავი,დაკონკილი იქ იყო კაცი

ოცდაათ ვერცხლად გაყიდული-

არ კარგავს ნამუსს.

უკვე საღამოს ბინდი იწევს,

უკვე ბნელდება

თვალწინ მიდგება ტკივილებით სავსე თვალები...

და თუმცა სხვები იბრალებენ ვითომ ვედრებას

დღემდე განაგრძობს ქრისტეს ჯვარცმას,

ვერცხლის ხამებიი..

დღეს გოლგოთაა უჩვეულოდ

მშვიდი და წყნარი,

დღესაც ვუპირებთ ჯვარზე გაკვრას ხალხი,

იესოს....

ეგებებიან აღდგომის დღეს ვითომ და მარხვით

გულში არ გიშვებთ,გაგაძევეთ ქრისტეს სიტყვებოო...

თუმც ქარებია,უჩვეულოდ მშვიდი და წყნარი

დღეს ყველა ტკივილს,ოცდაათი ვერცხლი ატყვია.

ეკლესიასთან,ზღუბრლთან ახლოს აგდია კაცი,

რომელსაც დღემდე უპირებენ

ვერცხლად გაყიდვას.

.....................................ავტ.რუსკა.????????