აღარსად დამრჩა იცის ღმერთმა ნავსაყუდელი, დღეს იმისგანაც წამოვედი ვინც მე მინატრა, ველი აღსასრულს თვალახილული როგორც კურდღელი! ჯვრის რა ღირსი ვარ ღმერთს რით ვგავარ კლდეზე მიმაკრან.
ტაეპებს ობოლს დაუღამდათ წუხელ წვიმაში და რა ვუყოთ რომ ისეც სუსტი რითმა გაცივდა რომ ნემსის ქურდი ვერ ვიპოვეთ ხეშეშ თივაში იქნებ არც ვეძებ დავიჭირო იქნებ არც მინდა და შენ კი შორს ხარ ისე შორს ხარ უდაბნოს იქეთ, ცხრა დღე იქროლოს ვერ მოაღწევს შენამდე ქარი, ვზივარ ქვიშაში გაყვითლებულ ფერდობებს ვითვლი აქ იყო ღმერთი ჰო ოდესღაც და აღარ არის
როცა წავიდა თან არ წავყევ აქ არ ვიყავი და ღმერთმა უწყის საით ვეგდე რომელ ტალახში.
დაუბანია ცოდვას თურმე ჩემზე ხელები, პონტოელივით ლაღიც არ ვარ თავს ვერ მოვიკლავ, ერთხელღა სთხოვეთ იმ დალოცვილს შემოგევლებით და გამატარეთ ჩავიდე და მზე სხვას მოგიყვანთ.