ალბათ ჩემს საფლავს დაამშვენებს თეთრი ტირიფი,
შავი ტიტები გარდი-გარდმოდ აყვავილდება,
ლურჯი ვარდები ამოაპობს ჩემი გულის ქვას.
მუქი ენძელა კუთხე-კუთხედ აკიაფდება.
სასაცილოა, აფსურდულად გასაოცარი.
სად გაგონილა, შავი ტიტა, ლურჯი ვარდები.
გლახის საფლავზე აყვავილდეს თეთრი ტირიფი,
ანდაც ენძელამ დაიმორცხვოდ გლახის საფლავზე.
ან ვინ მოუვლის? დამტირავი ვინ ეყოლება?
სულის მხესებლად შვილისშვილიც აღარ დარჩება.
ცოცხალი არვის გამოადგა მკვდარი რად უნდათ.
საფლავიც ცოდვით გაუთხარეს, სუფრაც არუნდა.
ალბათ ჩემს საფლავს დაამშვეშვნებს ბურდად ეკალი.
გზას გაიკაფავა სურო, მწვანედ ნაელვარები.
ჩემს გულის ფიცარს ამოხეთქავს სარეველები.
აქაიქ მორცხვად თავს დახრიან სარეველები