კართან ვიდექი, არ გავდიოდი, რადგან ველოდი სიკვდილის ალერსს.
უძლეველ სიტყვას თურმე მე ვძლიე და ეს კალამიც ანნაზე დაწერს.
მისი თვალები ქვესკნელს ანათებს, ზეცაში თურმე ის ხმალსაც ალესს
და ის მიიღებს ამ განსხვავებულ, სულ არავის მსგავს მშვენიერ რვა ფერს.

კართან ვიდექი, არ გავდიოდი, მე შენს დანახვას ველოდი ცეცხლით,
მაგრამ არასდროს მე და ის სხვა მე ამ ჩვენს არჩევანს სულაც არ შევცვლით.
ვიცი არ მოვა ალბათ ის ღამე, როცა მე შევწყვეტ ამ უწყვეტ წერას,
შენ შეგადარებ ქალღმერთ ათენას ან საერთოდაც იმ ქალღმერთ ჰერას.

კართან ვიდექი, არ გავდიოდი, ვუცქერდი ჩემს ჩუმ, მქუხარე რბოლას
და ეს რბოლა ხომ ყველა ნეგატივს და უგუნურთა აზრებს დღეს ბოლავს.
ამ ჩემს რბოლაში შენც ჩაგითრიე და შენ მიაღწევ ჩემგან განღმრთობას,
მე მხოლოდ შენს ხმას ვეტყვი: "მჭირდები, რომ გავუმკლავდე უკუღმართობას".

კართან ვიდექი, არ გავდიოდი, რადგან ველოდი სიკვდილის ალერსს.
უძლეველ სიტყვას თურმე მე ვძლიე და ეს კალამიც ანნაზე დაწერს.
მისი თვალები ქვესკნელს ანათებს, ზეცაში თურმე ის ხმალსაც ალესს
და ის მიიღებს ამ განსხვავებულ, სულ არავის მსგავს მშვენიერ რვა ფერს.

#გიჟითავისუფალია
#მეტიპოზიტივი
#აა❤