ემიგრანტები სამშობლოს გასცდნენ და წაიყოლეს დიდი დარდები , მათი შრომისგან ხელები დაჭკნენ ისევე როგორც ზამთარში ვარდები

ვაი თუ ვეღარ დაბრუნდნენ სახლში ,
მაშინ რას ვეტყვით თავის შვილებსა
ჩვენს ქვეყანაში კაცი არ ფასობს,
რა გვეშველება ღმერთმაც არიცის

ჩვენს ქვეყანაში მათი ტკივილი ,
უნდა ფასობდეს როგორც ბუნება
მათზე მეტ ზრუნვას ვერვინ გაუწევს
გაღატაკებულ საქართველოსა .

ენა დუმდება , თვალი კი ამხელს
მათ მონატრებას თავის ქვეყნისას
მათი ტკივილი ორ გზად იყოფა ,
ჩვენი წარმოდგენა ვერცკი გაწვდება

ემიგრანტები სამშობლოს გასცდნენ
და წაიყოლეს დიდი დარდები,
მათი შრომისგან ხელები დაჭკნენ
ისევე როგორც ზამთარში ვარდები .