ტაბიძე დიდია, მე კი პატარა
თავს არ ვუყადრებ, ვცდი მაინც ჩემგან რა
საერთო ერთი გვაქვს, ლამაზი მარადჟამს
სიყვარულს ვეტრფით, დიადს და თაკარას

ვიხსენებ ხმას, დაკოცნილ კანს
მხურვალე შეხების თიოთოეულ წამს
გრძნობის წადილით თავს ვუხრი ალსს
შენი სურნელით ვნებიან წვას

კოცნის შუალედში დახუჭულ თვალს
მთრთოლვარე ტუჩების მიკრობის ჟამს
ხელის თითებს და დაკბენილ მხარს
თმების სურნელში ჩაძირულ თავს

ვნატრულობ ღამეს, მომავლის წამებს
ზურგზე შეხების ვნებიან კადრებს
ტკბილი შეგრძნების ხმამაღალ ჰანგებს
მე და შენ ღამე, მე და შენ ღამე