მზე ჩავიდა... მთვარე ტირის..
ობოლ ღრუბელს სცივა.. სცივა..
მზეჩამარხულ ზღვაში ტივი..
ტალღებს ებრძვის.. ფიფქი ცვივა..

მოსდგომია ცას ცრემლები
ვეღარ ტირის ტივის ცოდვით,
პაწაწინა ნაოსანი
გადარჩენას ცდილობს ლოცვით..

ატეხილა ხევში კვირტი,
ო რა ძლიერ პენტავს.. პენტავს..
და უმზეო ცაზე ბინდი,
შემოჯარულ ღრუბლებს თენთავს..

არ ყოფილა ღამე თეთრი,
და არც ცაა სილამაზე,
როცა შენ ბედს ერთადერთი
მზე მოუკლეს ქვეყანაზე..

მზეჩამარხულ მგმინავ ზღვაში
ნაოსანი ტივზე გდია..
აღარა აქვს შესაბრალი
ცრემლი ზეცას წაუღია..

დაიშლება მალე ტივი..
წინ წყვდიადი გელის.. გელის..
ასტკივდება მავანს კბილი
იმ დღეს, ჯვარს რომ აცვეს ღმერთი..

ცას აღდგომა ხიბლავს შორი..
ღვთის ძეს გული სტკივა.. სტკივა..
გზა შენამდე მიდევს შორი..
წყვდიადია.. ფიფქი ცვივა..

აღსდგა ქრისტე.. და მე ჯვარზე
არ ვეწამე მისთვის გვერდით,
ველი მტვერი დანარბევი
ფეხრთა მისთა უფლის ზვარაკს..

მზე ჩავიდა მგმინავ ზღვაში,
მწუხარებით დანალევი
მიწა იძრა მწუხარებით,
და გაისმა გლოვა ქარში..

დავალ წყვდიადში..
უშენობის გადამაქვს სევდა..
მზიან მხარეში
მოგზაურობს კაისთვის გერდა..

ისევ იცვალა გაზაფხულმა,
ძვირფასო, გვერდი..
ქარცეცხლს მივეცი მონატრება,
ლექსად რომ გწერდი..