დაფლეთილ ზეცას მოაქვს წვეთები,
მოდის სატანა, მახვილთ ძგერით,შუბთა კვეთებით,
სული გახრწნილი, სახეზე - თმები,
ნათელის მტრობით,კაცთ განკვეთებით,
საკუთარ თავთან ომში ვერთვები,
მთვარით ვერ ვთბები!
ცხოველ ვედრებას წაუღია წლები დიადი,
ფუნჯი მომპარა,შემომახვია ირგვლივ წყვდიადი,
ფიქრი წაბილწა და დაამიწა,
აზრი დაშალა,
და ბოროტებამ ჩემს დაღლილ სულში ფრთები გაშალა..
ფუნჯი წამგლიჯა,ტილო - წაშალა..
სულზე შემახო ბინძური ხელი,
რომ ამოტვიფროს მისი სახელი,
ცრემლები სისხლის, უხმო კივილი,
სახელი მისი არის "ტკივილი"!
და ეს ტკივილიც ოდესღაც წავა,
ოდესღაც წავა - წლები რომ გავა,
წლები რომ გავა, და მზეც რომ ჩავა..
სევდისფერ ზეცას ამოვქარგავ ტილოზე დარდად,
გვერდით ტკივილი ჩამჩურჩულებს ყურებში მარდად,
ფიქრი კი ისევ ანაცრისფრებს შავ თვალებს ჯიბრით,
ბრძოლა იწყება თეთრის და შავის ბოლო შეჯიბრით..
პატივი ვეცი,
სითბო გავეცი,
და ღვთის წინაშე მუხლზე დავეცი,
მხრებზეა ჯვარი, თუმც გული დინჯი,
სულშია კვარი, განვაგდე ხინჯი,
ბოროტი მიტევს,
და თუ ჩემს ყვირილს ზეცა დაიტევს,
სულის კუნჭული მაინც გაიგებს,
მსახვრალს განაგდებს,
ნათელს - დაიგებს!
მე ვებრძვი წყვდიადს,
ბოროტს და დიადს,
განვაგდებ ლაღად,
ვიფიქრებ საღად,
არ შევწყვეტ ბრძოლას,
შევბოჭავ ძრწოლას,
ნათელ ტილოზე დავხატავ რითმებს,
რითმებით მინდა სულიც გამითბეს,
რითმებმა თავი ისევ დამითმეს!
გულს ამიჩქარებს ბრწყინვალე განცდა,
არ შემიძლია მე მეტის დაცდა,
გამახსენდება სიტყვა მზაკვარი:
"მე ვარ მხატვარი,
სიტყვებით ვხატავ,
რითმებით ვქარგავ,
სულს აღარ ვკარგავ!!!"

პ.ს. შიგნით ღრუბლები, წინ - ალუბლები
[H]