ამ მარტოობას სუნი აქვს ბილწი,
გადარჩენისთვის არაფერს ვიღწვი,
და თუ დავიწვი,არც ეს მადარდებს,
ყინულის ფარად ავიკრავ დარდებს,
მეწამულ ფარდებს..
მოდით, დამჩეხეთ,
და მარილად მომაყარეთ დაპირებები,
და პოეზიით - გაკვირვებები!
ყოვლის შემყურეს მეკარგება სურვილი წერის,
ჩუმი ხითხითი - ჟამთააღმწერლის..
მწამს მხოლოდ წვიმიანი დღის,
ნაცრისფერი ცის -
მოთქმა რომ იცის,
ეკლიანი გზის,
ლიმონისფერ მზის,
ლტოლვის ღმერთების,
თვალთა კვეთების,
და კრისტალებად დამსხვრეული წვიმის წვეთების!
სინდრომი - დევნის,
ტკივილი მდევნის,
და ეს დროება - ამაოება,
ხორცით გართობა,
ცოდვით დათრობა
და მარტოობა..
და მარტოობას ვერ ვურჩევ ფერებს,
ვერ ვურჩევ სიტყვებს, ვიგონებ ბგერებს..
ჩემი რითმების მე გავხდები შავი ჯალათი,
ტკბილი იღვრება და ივსება სიმწრის კალათი,
ტკივილის ცრემლით იღებება ღია ბარათი,
გიჟის ღიმილი, მბრწყინავი მზერა, თეთრი ხალათი...

[H]