წამი... სიჩუმე... სრული იდილია...

ირაოს შეკრავს ჩემი ვნებები
და ზმანებებში გარდაცვალებულ ჩემს მოგონებებს
უხმოდ დასწყევლის....

დღეს ისევ დღე ჩამაკვდა ხელში,
რადგან ღამემ ჩუმად მიმატოვა,
ვფიქრობ დრო და სივრცე ავრიე
ჩემს სიარაფრეში გავხვიე...

თავად ძილს მოვიხვევ
ძვირფას ქურქად,
წარსულის ტანჯვას ასე გადავმალავ...

და აწმყოს დავცინებ!..

უკვე ყველაფრისგან გადაღლილო
დაღლის დამღლელო და ტკივილსავსე
მიტოვებულო..გაციებულო..
ნაწამებო და გადატანჯულო...

უკვე შენს წარსულსაც დავცინებ!...

აწმყოს უწოდებ წარსულ მომავალს,
და აღარც გართობს მსგავსი თამაში..

მაგრამ შენიშნე, იგრძენი ჩემთან
უდროობა დასივრცის ალერსი
ფეხმძიმე აწმყო,
ჩვენს გვერდით ბადებს
ნაყოფს სიგიჟის და სიმარტოვის...
გახსოვს ქუჩები???
და თუ კვლავ შენ ხარ?
ხხელისგულების ქუჩიდან???
მწამს გამიხსენებ...
თუ მიატოვე ოცნებები და სითბოს ნიღბები?..
ნუ,აღარ მიკვირს..
შენც შეგიძლია ახლა უკვე
დასცინო...
სიკვდილს...
...