მკვდარ ფოთლებს მისდევენ ყვავილები, ხეებს ტოტები ჩამოუყრიათ, სევდა ერევათ ღამ’მეგზურებს და სიჩუმეში გზას მიჰყვებიან. აღარ დარჩენილა მოსაუბრე, მხოლოდ მდუმარე ბუ გვიყურებს ისიც მალე წავა, თვალს დახუჭავს, ამათ რა მოუსმენსო დუდუნებს.
წვიმს, თოვლნარევად წვიმს... ახლადმოთიბულ თივას უდგას უკვდავი სუნი... ჩრდილოეთიდან მომავალი ქარი აქ მოდის ფოთლებს დაბლა ყრის, ხეებს კი მათით უდგიათ სული... იქ, მაღლა მთებში, ნელა მიდის დიდი ცხვრის ფარა