შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

ღამე


17-03-2022, 04:10
ავტორი NieMaND
ნანახია 8 703

რა უსასრულოდ დაიკლაკნა ეს ბნელი ღამე.
ისევ მომინდა, შემეღება თეთრად წყვდიადი.
სადღაც, შორეთში ჩაკარგულა უსხივოდ მთვარეც,
და მგონი, ბნელი აღმოჩნდება ეს განთიადიც.

მზესაც აღარ სურს, გაანათოს ბნელი უფსკრული,
რომელსაც ახლა ჩემი გული ჰქვია სახელად.
და ასე, ობლად დარჩენილი, საპყარი სულიც
ალბათ, სულ მალე, ცივ სამარეს დაემსგავსება.

კვლავ მომეძალა მარტოობის უსასრულობა,
და უშენობამ დამაფარა საბნად ოცნება.
ამეკვიატე ფიქრებიან უკუნეთ ღამეს,
ამეკვიატე ათასფერად, ჭრელ მოგონებად....



№1 მოდერი guroo

ღამე უძილობა და ფიქრი და ფიქრი და... ფიქრი ენ ხარისხში, რის შემდეგაც წყვდიადის თეთრად შეღებვა გინდება. ეს რას უნდა ნიშნავდეს?
მე ეგრევე სუიციდისკენ მივდივარ. მაგრამ ძალიან მქრქალად იმ ვარიანტსაც ვხედავ, რომ შეიძლება, უბრალოდ თეთრი ნათურის ანთება იგულისხმება. ოღონდ ეს საერთოდ არ უხდება ლექსის განწყობას და ისედაც სუიციდის ვარიანტის მხარდამჭერი, უფრო მეტად ვიხრები მისკენ.
ალბათ, განთიადისას თვალებმინაბული, სულგამოფიტული იქნება ლირიკოსი და ამიტომაც გათენდება ბნელი. თვალები ხომ სიკვდილის შემდეგ ვეღარაფერს დაინახავენ.
უმზეობა - უსიცოცხლობა. ცივი სამარე - მიწამიყრილი კუბო და იმის თავზე საფლავის ქვა, ზედ მიწერილი სევდისმომგვრელი ეპიტაფიით.
თუმცა, სიკვდილამდე ჯერ ბევრი დარჩა. სიკვდილამდე უზღვავი რამეა საფიქრალი და საოცნებო.
მე ვფიქრობ, იმდენად სასიამოვნო და სიღრმისეულია ეს ჭრელი, ათასფერი მოგონებები და ოცნების საბანქვეშ შეყუჟვა, რომ ჩნდება სურვილი, სამუდამოდ გაგრძელდეს ეს მდგომარეობა. თითქოს გათენება ამას გადაშლის. ამიტომაც უნდა დარჩეს მარადიულად ბნელში. სიკვდილი, კი არადა, სუიციდი, ამის მეტაფორაა უფრო. ღამის დამუხრუჭების სურვილია. ღამისგან ემოციების და შეგრძენების ბოლომდე გამოწურვის სასოწარკვეთილი სურვილი.
ბუნებრივია გათენდება, ვიცით თავს არ მოიკლავს, მაგრამ ჯერ ხომ ღამეა, ვაცადოთ, რა. გააჭენოს მერანი.

 


№2  offline წევრი NieMaND

guroo
ღამე უძილობა და ფიქრი და ფიქრი და... ფიქრი ენ ხარისხში, რის შემდეგაც წყვდიადის თეთრად შეღებვა გინდება. ეს რას უნდა ნიშნავდეს?
მე ეგრევე სუიციდისკენ მივდივარ. მაგრამ ძალიან მქრქალად იმ ვარიანტსაც ვხედავ, რომ შეიძლება, უბრალოდ თეთრი ნათურის ანთება იგულისხმება. ოღონდ ეს საერთოდ არ უხდება ლექსის განწყობას და ისედაც სუიციდის ვარიანტის მხარდამჭერი, უფრო მეტად ვიხრები მისკენ.
ალბათ, განთიადისას თვალებმინაბული, სულგამოფიტული იქნება ლირიკოსი და ამიტომაც გათენდება ბნელი. თვალები ხომ სიკვდილის შემდეგ ვეღარაფერს დაინახავენ.
უმზეობა - უსიცოცხლობა. ცივი სამარე - მიწამიყრილი კუბო და იმის თავზე საფლავის ქვა, ზედ მიწერილი სევდისმომგვრელი ეპიტაფიით.
თუმცა, სიკვდილამდე ჯერ ბევრი დარჩა. სიკვდილამდე უზღვავი რამეა საფიქრალი და საოცნებო.
მე ვფიქრობ, იმდენად სასიამოვნო და სიღრმისეულია ეს ჭრელი, ათასფერი მოგონებები და ოცნების საბანქვეშ შეყუჟვა, რომ ჩნდება სურვილი, სამუდამოდ გაგრძელდეს ეს მდგომარეობა. თითქოს გათენება ამას გადაშლის. ამიტომაც უნდა დარჩეს მარადიულად ბნელში. სიკვდილი, კი არადა, სუიციდი, ამის მეტაფორაა უფრო. ღამის დამუხრუჭების სურვილია. ღამისგან ემოციების და შეგრძენების ბოლომდე გამოწურვის სასოწარკვეთილი სურვილი.
ბუნებრივია გათენდება, ვიცით თავს არ მოიკლავს, მაგრამ ჯერ ხომ ღამეა, ვაცადოთ, რა. გააჭენოს მერანი.


2011 წელს დაწერილია ეს ლექსი. იმ დროდ რთული პერიოდი მქონდა. თუმცა, რამდენადაც მახსოვს, სუიციდისკენ მიდრეკილი არ ვყოფილვარ ) ჩემი სულის გამოძახილი გადანქონდა ხოლმე ფურცელზე. მარტოსული მოზარდის არეული განწყობაა გადმოცემული, რომელიც იმედს იტოვებს, რომ ოდესმე მისი მცდელობები შედეგს გამოიღებს და ყველაფერი კარგად იქნება. სულში თუ ირგვლივ გამეფებულ წყვდიადს, სითეთრეს შეჰმატებს და გააფერადებს) 14 წლის ასაკისთვის დიდი არაფერია, მაგრამ მაინც მომინდა ამეტვირთა....
--------------------
L.T.

 


№3 მოდერი guroo

NieMaND
guroo
ღამე უძილობა და ფიქრი და ფიქრი და... ფიქრი ენ ხარისხში, რის შემდეგაც წყვდიადის თეთრად შეღებვა გინდება. ეს რას უნდა ნიშნავდეს?
მე ეგრევე სუიციდისკენ მივდივარ. მაგრამ ძალიან მქრქალად იმ ვარიანტსაც ვხედავ, რომ შეიძლება, უბრალოდ თეთრი ნათურის ანთება იგულისხმება. ოღონდ ეს საერთოდ არ უხდება ლექსის განწყობას და ისედაც სუიციდის ვარიანტის მხარდამჭერი, უფრო მეტად ვიხრები მისკენ.
ალბათ, განთიადისას თვალებმინაბული, სულგამოფიტული იქნება ლირიკოსი და ამიტომაც გათენდება ბნელი. თვალები ხომ სიკვდილის შემდეგ ვეღარაფერს დაინახავენ.
უმზეობა - უსიცოცხლობა. ცივი სამარე - მიწამიყრილი კუბო და იმის თავზე საფლავის ქვა, ზედ მიწერილი სევდისმომგვრელი ეპიტაფიით.
თუმცა, სიკვდილამდე ჯერ ბევრი დარჩა. სიკვდილამდე უზღვავი რამეა საფიქრალი და საოცნებო.
მე ვფიქრობ, იმდენად სასიამოვნო და სიღრმისეულია ეს ჭრელი, ათასფერი მოგონებები და ოცნების საბანქვეშ შეყუჟვა, რომ ჩნდება სურვილი, სამუდამოდ გაგრძელდეს ეს მდგომარეობა. თითქოს გათენება ამას გადაშლის. ამიტომაც უნდა დარჩეს მარადიულად ბნელში. სიკვდილი, კი არადა, სუიციდი, ამის მეტაფორაა უფრო. ღამის დამუხრუჭების სურვილია. ღამისგან ემოციების და შეგრძენების ბოლომდე გამოწურვის სასოწარკვეთილი სურვილი.
ბუნებრივია გათენდება, ვიცით თავს არ მოიკლავს, მაგრამ ჯერ ხომ ღამეა, ვაცადოთ, რა. გააჭენოს მერანი.


2011 წელს დაწერილია ეს ლექსი. იმ დროდ რთული პერიოდი მქონდა. თუმცა, რამდენადაც მახსოვს, სუიციდისკენ მიდრეკილი არ ვყოფილვარ ) ჩემი სულის გამოძახილი გადანქონდა ხოლმე ფურცელზე. მარტოსული მოზარდის არეული განწყობაა გადმოცემული, რომელიც იმედს იტოვებს, რომ ოდესმე მისი მცდელობები შედეგს გამოიღებს და ყველაფერი კარგად იქნება. სულში თუ ირგვლივ გამეფებულ წყვდიადს, სითეთრეს შეჰმატებს და გააფერადებს) 14 წლის ასაკისთვის დიდი არაფერია, მაგრამ მაინც მომინდა ამეტვირთა....

დიდიც არის და უზარმაზარიც. როგორ გეკადრება

 


№4  offline წევრი NieMaND

guroo
NieMaND
guroo
ღამე უძილობა და ფიქრი და ფიქრი და... ფიქრი ენ ხარისხში, რის შემდეგაც წყვდიადის თეთრად შეღებვა გინდება. ეს რას უნდა ნიშნავდეს?
მე ეგრევე სუიციდისკენ მივდივარ. მაგრამ ძალიან მქრქალად იმ ვარიანტსაც ვხედავ, რომ შეიძლება, უბრალოდ თეთრი ნათურის ანთება იგულისხმება. ოღონდ ეს საერთოდ არ უხდება ლექსის განწყობას და ისედაც სუიციდის ვარიანტის მხარდამჭერი, უფრო მეტად ვიხრები მისკენ.
ალბათ, განთიადისას თვალებმინაბული, სულგამოფიტული იქნება ლირიკოსი და ამიტომაც გათენდება ბნელი. თვალები ხომ სიკვდილის შემდეგ ვეღარაფერს დაინახავენ.
უმზეობა - უსიცოცხლობა. ცივი სამარე - მიწამიყრილი კუბო და იმის თავზე საფლავის ქვა, ზედ მიწერილი სევდისმომგვრელი ეპიტაფიით.
თუმცა, სიკვდილამდე ჯერ ბევრი დარჩა. სიკვდილამდე უზღვავი რამეა საფიქრალი და საოცნებო.
მე ვფიქრობ, იმდენად სასიამოვნო და სიღრმისეულია ეს ჭრელი, ათასფერი მოგონებები და ოცნების საბანქვეშ შეყუჟვა, რომ ჩნდება სურვილი, სამუდამოდ გაგრძელდეს ეს მდგომარეობა. თითქოს გათენება ამას გადაშლის. ამიტომაც უნდა დარჩეს მარადიულად ბნელში. სიკვდილი, კი არადა, სუიციდი, ამის მეტაფორაა უფრო. ღამის დამუხრუჭების სურვილია. ღამისგან ემოციების და შეგრძენების ბოლომდე გამოწურვის სასოწარკვეთილი სურვილი.
ბუნებრივია გათენდება, ვიცით თავს არ მოიკლავს, მაგრამ ჯერ ხომ ღამეა, ვაცადოთ, რა. გააჭენოს მერანი.


2011 წელს დაწერილია ეს ლექსი. იმ დროდ რთული პერიოდი მქონდა. თუმცა, რამდენადაც მახსოვს, სუიციდისკენ მიდრეკილი არ ვყოფილვარ ) ჩემი სულის გამოძახილი გადანქონდა ხოლმე ფურცელზე. მარტოსული მოზარდის არეული განწყობაა გადმოცემული, რომელიც იმედს იტოვებს, რომ ოდესმე მისი მცდელობები შედეგს გამოიღებს და ყველაფერი კარგად იქნება. სულში თუ ირგვლივ გამეფებულ წყვდიადს, სითეთრეს შეჰმატებს და გააფერადებს) 14 წლის ასაკისთვის დიდი არაფერია, მაგრამ მაინც მომინდა ამეტვირთა....

დიდიც არის და უზარმაზარიც. როგორ გეკადრება

მადლობა, გურამ.. ❤ თუმცა კრიტიკისაც ისე ძალიან არ მეშინია დდ მაინც აღარ ვწერ დდდ
--------------------
L.T.

 


NieMaND
guroo
NieMaND
guroo
ღამე უძილობა და ფიქრი და ფიქრი და... ფიქრი ენ ხარისხში, რის შემდეგაც წყვდიადის თეთრად შეღებვა გინდება. ეს რას უნდა ნიშნავდეს?
მე ეგრევე სუიციდისკენ მივდივარ. მაგრამ ძალიან მქრქალად იმ ვარიანტსაც ვხედავ, რომ შეიძლება, უბრალოდ თეთრი ნათურის ანთება იგულისხმება. ოღონდ ეს საერთოდ არ უხდება ლექსის განწყობას და ისედაც სუიციდის ვარიანტის მხარდამჭერი, უფრო მეტად ვიხრები მისკენ.
ალბათ, განთიადისას თვალებმინაბული, სულგამოფიტული იქნება ლირიკოსი და ამიტომაც გათენდება ბნელი. თვალები ხომ სიკვდილის შემდეგ ვეღარაფერს დაინახავენ.
უმზეობა - უსიცოცხლობა. ცივი სამარე - მიწამიყრილი კუბო და იმის თავზე საფლავის ქვა, ზედ მიწერილი სევდისმომგვრელი ეპიტაფიით.
თუმცა, სიკვდილამდე ჯერ ბევრი დარჩა. სიკვდილამდე უზღვავი რამეა საფიქრალი და საოცნებო.
მე ვფიქრობ, იმდენად სასიამოვნო და სიღრმისეულია ეს ჭრელი, ათასფერი მოგონებები და ოცნების საბანქვეშ შეყუჟვა, რომ ჩნდება სურვილი, სამუდამოდ გაგრძელდეს ეს მდგომარეობა. თითქოს გათენება ამას გადაშლის. ამიტომაც უნდა დარჩეს მარადიულად ბნელში. სიკვდილი, კი არადა, სუიციდი, ამის მეტაფორაა უფრო. ღამის დამუხრუჭების სურვილია. ღამისგან ემოციების და შეგრძენების ბოლომდე გამოწურვის სასოწარკვეთილი სურვილი.
ბუნებრივია გათენდება, ვიცით თავს არ მოიკლავს, მაგრამ ჯერ ხომ ღამეა, ვაცადოთ, რა. გააჭენოს მერანი.


2011 წელს დაწერილია ეს ლექსი. იმ დროდ რთული პერიოდი მქონდა. თუმცა, რამდენადაც მახსოვს, სუიციდისკენ მიდრეკილი არ ვყოფილვარ ) ჩემი სულის გამოძახილი გადანქონდა ხოლმე ფურცელზე. მარტოსული მოზარდის არეული განწყობაა გადმოცემული, რომელიც იმედს იტოვებს, რომ ოდესმე მისი მცდელობები შედეგს გამოიღებს და ყველაფერი კარგად იქნება. სულში თუ ირგვლივ გამეფებულ წყვდიადს, სითეთრეს შეჰმატებს და გააფერადებს) 14 წლის ასაკისთვის დიდი არაფერია, მაგრამ მაინც მომინდა ამეტვირთა....

დიდიც არის და უზარმაზარიც. როგორ გეკადრება

მადლობა, გურამ.. ❤ თუმცა კრიტიკისაც ისე ძალიან არ მეშინია დდ მაინც აღარ ვწერ დდდ

გამარჯობა, ლექსებს აღარ წერთ? არა და როგორ მომეწონა ეს ლექსი.ყველაზე ლამაზად ემოციების გადმოცემა ლექსებით შეიძლება, გამორიცხული რომ ლექსის წერას თავი დაანებოს პოეტმა ეს ხომ იგივეა რაც თევზი წყლის გარეშე.
--------------------
ლ.თ

 


№6  offline წევრი NieMaND

ლიკა თუთაშვილი
NieMaND
guroo
NieMaND
guroo
ღამე უძილობა და ფიქრი და ფიქრი და... ფიქრი ენ ხარისხში, რის შემდეგაც წყვდიადის თეთრად შეღებვა გინდება. ეს რას უნდა ნიშნავდეს?
მე ეგრევე სუიციდისკენ მივდივარ. მაგრამ ძალიან მქრქალად იმ ვარიანტსაც ვხედავ, რომ შეიძლება, უბრალოდ თეთრი ნათურის ანთება იგულისხმება. ოღონდ ეს საერთოდ არ უხდება ლექსის განწყობას და ისედაც სუიციდის ვარიანტის მხარდამჭერი, უფრო მეტად ვიხრები მისკენ.
ალბათ, განთიადისას თვალებმინაბული, სულგამოფიტული იქნება ლირიკოსი და ამიტომაც გათენდება ბნელი. თვალები ხომ სიკვდილის შემდეგ ვეღარაფერს დაინახავენ.
უმზეობა - უსიცოცხლობა. ცივი სამარე - მიწამიყრილი კუბო და იმის თავზე საფლავის ქვა, ზედ მიწერილი სევდისმომგვრელი ეპიტაფიით.
თუმცა, სიკვდილამდე ჯერ ბევრი დარჩა. სიკვდილამდე უზღვავი რამეა საფიქრალი და საოცნებო.
მე ვფიქრობ, იმდენად სასიამოვნო და სიღრმისეულია ეს ჭრელი, ათასფერი მოგონებები და ოცნების საბანქვეშ შეყუჟვა, რომ ჩნდება სურვილი, სამუდამოდ გაგრძელდეს ეს მდგომარეობა. თითქოს გათენება ამას გადაშლის. ამიტომაც უნდა დარჩეს მარადიულად ბნელში. სიკვდილი, კი არადა, სუიციდი, ამის მეტაფორაა უფრო. ღამის დამუხრუჭების სურვილია. ღამისგან ემოციების და შეგრძენების ბოლომდე გამოწურვის სასოწარკვეთილი სურვილი.
ბუნებრივია გათენდება, ვიცით თავს არ მოიკლავს, მაგრამ ჯერ ხომ ღამეა, ვაცადოთ, რა. გააჭენოს მერანი.


2011 წელს დაწერილია ეს ლექსი. იმ დროდ რთული პერიოდი მქონდა. თუმცა, რამდენადაც მახსოვს, სუიციდისკენ მიდრეკილი არ ვყოფილვარ ) ჩემი სულის გამოძახილი გადანქონდა ხოლმე ფურცელზე. მარტოსული მოზარდის არეული განწყობაა გადმოცემული, რომელიც იმედს იტოვებს, რომ ოდესმე მისი მცდელობები შედეგს გამოიღებს და ყველაფერი კარგად იქნება. სულში თუ ირგვლივ გამეფებულ წყვდიადს, სითეთრეს შეჰმატებს და გააფერადებს) 14 წლის ასაკისთვის დიდი არაფერია, მაგრამ მაინც მომინდა ამეტვირთა....

დიდიც არის და უზარმაზარიც. როგორ გეკადრება

მადლობა, გურამ.. ❤ თუმცა კრიტიკისაც ისე ძალიან არ მეშინია დდ მაინც აღარ ვწერ დდდ

გამარჯობა, ლექსებს აღარ წერთ? არა და როგორ მომეწონა ეს ლექსი.ყველაზე ლამაზად ემოციების გადმოცემა ლექსებით შეიძლება, გამორიცხული რომ ლექსის წერას თავი დაანებოს პოეტმა ეს ხომ იგივეა რაც თევზი წყლის გარეშე.

გამარჯობა. მადლობა ᲙომენტარისᲗვის. აᲦარ ვწერ, ან ვეᲦარ. ამ ბოლო დროს აᲦარ გამომდის)) ალბაᲗ მოუცლელობის ბრალია.
--------------------
L.T.

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent