ფოთოლდაცვენილ ყვავილებს ჰგავდა,
ჩემი ფიქრები მაშინ და ახლაც...
შენი თვალები სხივჩამქვრალ ლამპარს,
თუ ემსგავსება...თითქოს მეც სადღაც ...

სადღაც წყვდიადი და სქელი ფარდა,
ოთახს სინათლე მოსწყურდა მაგრამ...
სევდის მორევი დაგაჩნდა ლანდად,
მეც ამ მორევში გეძებ და გაკრავ...

ალყას...სადაც ვერავინ ვერ შეძლებს რომ ფეხი დადგას,
სადაც ვერავინ ხედავს მე და შენ კი არ...
შენ და მე ვართ და...
სადაც დარდები სულს ღაფავს,ვფანატავთ და ვფანტავთ...

ამბჯარასხმული ფარსაც და ხმალსაც
ჩვენ არ დავიწყებთ ძიებას სხვაგან.
ჩვენა ვართ ფარიც,ხმალიც და ძალაც...
ესეც გაივლის,ისიც და განცდა...

აზრი რომელიც მარადჟამს გასტანს,
სიყვარულია მე და შენ რაც გვაქვს.