ვცხოვრობ ისე რომ მივყვები დინებას, დინებას რომელსაც არ აქვს დასასრული. ველი სინათლეს ყოველდღიურად მე ბნელში მყოფი ჩუმად მალული. დაღამდა ისევ ბნელმა მომიცვა, სიბნელეს რომელსაც არ აქვს დასასრული. ბოლთას ვცემ ვზივარ უხმოდ უჩუმრად სიჩუმეს რომელსაც არ აქვს დასასრული. დრო არ ჩერდება მგზაკვრულად გარბის, დროს რომელსაც არ აქვს დასასრული.
ისევ მივყვები ცხოვრების დინებას, ვგრძნობ აქ მომისწრებს წვიმა შხაპუნა, ტალღებს ავყვები აჩქარებული მე ამ გრძნობებმა არ მიმატოვა. ნიავს ნაცნობი ახლავს სურნელი,
შენში იკლავ ცხოველურ გრძნობებს, ყოველ საღამოს ფანჯარასთან გაცქერი ქუჩას იდუმალებით მოცულია შენი სამყარო, რომელსაც დიდი დასასრული არასდროს უჩანს. ვერ გიგებენ და გაუგებრები გიჟს გიწოდებენ ვერ გწვდებიან და გიცქერიან ბნელი
