მე ვარ ყოველთვის
და არასოდეს
მე ვარ ყველგან და
არსად არა ვარ
და მხოლოდ წვიმა დაიმახსოვრებს
ჩემი ლექსების დამწვარ ქარავანს
შენ უნდა გამიღო კარი
შენ უნდა მაჩვენო გზა
შენ როგორც სამხრეთის ქარი
მე როგორც ნათოვლი ბზა..
ღამე რომ შემოვა სულში
ჩემში რომ წამოშლის ქარს
შენ უნდა მიშველო მაშინ
შენ ჩემი სიმართლე ხარ
როცა ქარმა ფიქრები, ფურცლებივით არია
როცა სისულელეა ყველაფერი, რაც არის
როცა მთელი ცხოვრება ქარია და ქარია
როცა მთელი სიცოცხლე ნაცარი და ნაცარი
როცა შენი სახელი სიზმრეშიღა ციმციმებს
როცა შენზე ოცნება, მხოლოდ თვალებს ასველებს
როცა მხრებით მივათრევ, სუიციდის სიმძიმეს..
როცა სხეულს გაცრეცილ სარეცელზე ვასვენებ
მე როგორც უბრალო მგზავრი
წვიმას რომ უხამებს ხმას..
როდესაც ნაბიჯებს ავრევ
შენკენ რომ მოვყვები გზას
შენ უნდა ჩაჰკიდო ხელი
ჩემს ომით გადაღლილ მკლავს
შენ უნდა შეცვალო ფერი
და გამაფერადო კვლავ
როცა ფანჯრის მინებთან, ღამე დახამხამდება
როცა საკუთარ თავთან, დავიღლები კამათით
როცა, კიდევ ერთი დღე შენს გარეშე ღამდება
როცა, კიდევ ერთი დღის შამათი და შამათი

- დათუნა მაისურაძე