მე ავრეულვარ და დავრეულვარ
სიგიჟის ზღვარზე გადავრეულვარ
სულით სნეულმა ცოდვით ხვეულმა
ისევ იომა ფუჭად იომა
მაინც გელოდა მაინც გელოდა
ვარდი ჟკნებოდა ყვავილდებოდა
ყვითელ ფოთლებად ეფინებოდა
თოვლი დნებოდა ისკი გელოდა
მომავლის სხივით მღეროდა
წარსულ ნიავით ტკბებოდა
და საუკუნოდ სნეულდებოდა
მაგრამ მაინც გელოდებოდა
რა ეგონებოდა რომ გაზამთრდებოდა
თოვლის ძირს ვარდი კვდებოდა
გესიზმრებოდა ჰო გეუბნებოდა
რომ მასზე ხელი არვის მიუწვდებოდა
მაგრამ ეგონა რომ გაიგონებდა
მისას დაიხსომებდა და მოიგონებდა
და როგორ ცდებოდა მაგრამ მაინც ელოდა