შენთან შეხვედრა ნატვრაა ჩემი
შენს გარეშე კი ზღვაში ვარ წვეთი
ცივი დღეები დადგა უშენოდ
ქარი კი ტოტებს არხევს უმწეოდ
ქარიან ღამეს მივუყვები უხმოდ ბილიკებს
შენზე ფიქრებმა მე იმ ღამეს ცრემლად მაქციეს
ფიქრები ჩემი სხვებისას არ ჰგავს
ფიქრი შიშის და სინანულისა
მე ისევ მარტო მივუყვები უხმოდ ბილიკებს
შენზე ფიქრება ოქტომბრის ღამეს ფერფლად მაქციეს ვცხოვრობ ისე რომ მივყვები დინებას, დინებას რომელსაც არ აქვს დასასრული. ველი სინათლეს ყოველდღიურად მე ბნელში მყოფი ჩუმად მალული. დაღამდა ისევ ბნელმა მომიცვა, სიბნელეს რომელსაც არ აქვს დასასრული. ბოლთას ვცემ ვზივარ უხმოდ უჩუმრად სიჩუმეს რომელსაც არ აქვს დასასრული. დრო არ ჩერდება მგზაკვრულად გარბის, დროს რომელსაც არ აქვს დასასრული.