თიხის ანგელოზი

თიხის ბორკილით მიმაბა მიწას.
თავადაც მიწად ვიგრძენი თავი.
მე დიდხანს მძერწა
მახსოვს შემქმნელმა .
ძლიერი ფრთების
მეტყობა კვალი...
რატომღაც ბოლოს
გადაიფიქრა ,
უხეშად ხელი ჩამომკრა ფრთებზე,
ჩამომამტვრია თიხის ოცნება
და ჩემი ფრთები დაემსხვრა ხელზე.
მობეზრდა ძერწვა,
არვიცი . იქნებ?
იქნებ უბრალოდ გადაიღალა?
და ნამსხვრევები თავისუფლების
სადღაც ნაგავში გადამიყარა.
მე ქანდაკებას არ მომცა ენა.
არ მომცა ნება.
არ მომცა სული.
და ქანდაკებად დამტოვა ასე ,
კუთხეში მდგომი
და დამტვრეული...

ვე რა