ნუთუ კვლავ მტოვებს ეს სიმარტოვე
აღარ მაგონებს წარსულის ნაძრახს,
ასე მგონია, ვფიქრობ, მიმატოვეს
ვეღარ გავარჩევ მტყუანს და მართალს,

შეხედავ კაცს ჰგავს, ამაყი ხდები
მაგრამ რად გინდა, არ იშლის ცანცარს
ვითომ გატყუებს, მაგრამ შენ ხვდები
ურცხვად, რომ გაყრის თვალებში ნაცარს,

უფალმაც რა ვქნა, არ გადმომხედა
ბედისმწერალი სხვაგვარად სჯიდა,
ცხოვრებამ ისე უგულოდ მხედნა
სიყვარულისთვის ის თითქოს მსჯიდა,

უფალო, გვედრი, ნუ მომწყვეტ მიწას
მე შენს სიმაღლეს როგორ შევწვდები,
მე ჩემი გზა მაქვს და ხატი მიცავს
რომ ვუღალატო, მწარედ შევცდები.