ნეტავ რა გრძნობაა გერქვას პოეტი?!
ჩაძირულიყო ლექსების ზღვაში,
მხოლოდ ლექსები გათრობდნენ ღამით,
შენი რითმები იწვოდნენ ალით.

იჯდე ცის წინათ,ღამის სანთელზე.
წყნარად სიჩუმეს ,უსმენდე ცისას ,
ხელში კალამი გეჭიროს მარჯვად,
მხოლოდ ვარსკვლავებს უყურო ალბათ.

სანამ სანთლები არ ჩაიწვება,
და სანამ ღამე დღედ არ იქცევა,
იქამდე წერო ლექსები სანამ,
შენი რითმები არ დაილევა.