მოწმენდილ ცაზე ვარსკვლავს გამსგავსებ,
რომლიც კაშკაშს არასდროს შეწყვეტს,
შენსავით სუფთა, ნათელი არის
თვალს რომ მოგჭრის და ისევ გაახელ,
გახელის დროსაც შენ მელნდები,
მარად დამყვება შენი ლანდები,
ღმერთს რა შევცოდე, ესეთი ცოდვა?
რომ მე მარგუნა ტრფიალი შენი
მუხლებზე დამდგარი დაგეფიცები:
სულ მეყვარები,სულ მელანდები,
იქნებ ეს ჩემი სიზმრები არის,
სადაც გეხები და გეფერები
იქნებ ეს ჩემი წარმოსახვაა
რადგან შექმნელბა მარგუნა
შენი ტრფიალის სულით ტარება,
ცეცხლში ვიწვები ალები მწვავენ
შენი ტუჩების შეხების მსგავსად.