დროის გასვლასთან ერთან მტკივდება,
ყველა წუთი და ძველი ფიქრები,
რაოდენ მწარეა თეთრი ფიფქები
კვლავ მეცემიან სახეზე ურცხვად,
გულს რომ მიკლავენ მოგონებები
ისევ ვიხსენებ, ისევ მებძვიან
თოვლიან ამინდში ჩემი ფიქრები,
მთვარეს გავჰყურებ თეთრად ელვარეს,
კვლავ მაგონდები, ფიქრებში მყევხარ
ისევ დამყვები სულის დარდებში,
ისევ ვათენებ ,მთვარის წინ ფიქრებში
და მაგონდება ყველა შეხება,
ყველა სიტყვა და ყველა ამბორი,
ისევ ვგრძნობ, შენს შეხებას ცხელს,
ისევ მაბრუებს შენი სურნელი,
ისევ მიფარავს სახეს ხელები,
ისევ მიმზერენ შენი თვალები,
-ისევ თოვს?!…მიღიმი მკრთალად…
მეკი ჟინი მკლავს შენი შეხების,
და ჩემს ბაგეებს ნაზად ედება
შენი ტუჩები თოვლივით თეთრი.