მიგატოვო? მაგრამ როგორ გაგიმეტო?!
ვის მივანდო შენზე ფიქრი უსაშველო?
წავიდე და მოგონებად აღარ დავრჩე.
შენც გულიდან ამოგშალო უსახელოდ.

წავიდე და მაგ დანისლულ თაფლის თვალებს,
მხოლოდ სიზმრად ვეალერსო. მოვინატრო.
გულო ჩემო, დამსხვრეულო გათელილო.
იქნებ დროა ჩემი ტანჯვით მოიქანცო?!

მიგატოვო და განვლილ წლებს ხელი ავკრა.
მიმოვფანტო როგორც ყველა მოგონება?
მაგრამ ვაი, ვერ გავუძლო, ავიტანო,
შენი ასე დაკარგვა და მოშორება?!

ახლა ავი ქარიშხლები ყეფენ გულში.
შენგან წასვლა დამიჯერე, სასჯელია.
თაფლისფერის გაელვება ღიმილებში...
ვდარდობ, უკან დაბრუნება არ მჩვევია.

დგახარ დარდით გადაღლილი უტყვი მახე.
მე, ფარვანას უკან მიხმობს შენი ალი...
ვერ გაგწირე, ჩემი ფრთები განაცვალე...
ვწუხვარ, ასე ნეტავ რატომ შემიყვარდი?!

ვე რა