ღამის აჩრდილი აღარ გამოჩნდა ,
ისევ წყვდიადის პირისპირ ვდგავარ ,
გრძნობების თქეში ქარიშხალს ახლავს ,
ვგრძნობ ამ სამყაროს რაოდენ ვგავარ .

წარსულის აჩრდილებს აწმყოში ვმალავ ,
ზოგიერთ მათგანს ახლაც კი ვკარგავ ,
მომავალს ვაქრობ ის არარსებობს,
განვაგრძობ ცხოვრების ამ წამით განვლას .

განა მინდოოდა ასეთი ცხოვრება ?!
გამუდმებული ტკივილის დაღვრა ,
და ქარიშხალის მუდმივი განცდა ,
რომელსაც თან ახლავს წუხილთა წარღვნა .

სულში ვეღარ ვგრძნობ სიმშვიდის სიოს ,
ფრთა მოტეხილი უცხო სული ვარ ,
არ მსურს ამ გრძნობამ ზურგი მაქციოს ,
ახლა კი მჯერა მარტოსულივარ .
დ.ნ ...