შენმა ლოდინმა, შენზე ფიწრებში, შენ ოცნებაში,
და მე ვვარდები უკიდეგანო სულის სიღრმეში.. მელანქოლია მოწოლია გულის ფესვებს
და ვიძირები უსასრულო გრძნობის არეში..

გარეთ სიცივე, შეჰფენია ხეებს სითეთრე,
შიგნით ნუგეში, მოდებია სითბო მდელოებს,
სხვაგან ყაყაჩოს უცრემლია მწველი ცრემლებით,
აქაც სჭერია სიყვარული თბილი ხელებით..

სადღაცას ოქროს მოდებია ჟანგი ფერადი,
სადღაც მარგალიტს უმღერია სიმი ჟღერადი,
ამ მელოდიით გაუქრია ჟანგი, მტვრევადი,
ამ მელოდიით გაუბია ძაფი მსხვრევადი..

დილა, ალიონს შეღაღადებს, უწყის ნათება,
სიო არა ქრის, ნელა,წყნარად მოიარება,
თუ მთის კიდედან გადმოყურებს ჩვენი სამება,
თუ ზღვის სიღრმედან მოიშორეს ბნელი ალება,
მოდი მიამბე, ცხოვრებაში! შენთან, რა ხდება…