ზღვის ღელვა ქვიშის ხმაური
ჩემს გულში კვლავ აურზაური,
შავი ზღვა თეთრი აფრები
ღამის კოშმრად კვლავ მელანდები.
ისევ მალე,ისევ დროზე ისევ
სევდას მიაქვს ღამე
კვლავ დარდებში ჩაფიქრებულს
ისევ მიწევს მოვწყდე აწმყოს...
წარსულს ვტირი,ისევ დიდი
ლოდი მადგას გულზე ცივი,
როდემდე და ასე შორს
რატომ დამდევს მე ტკივილი.
ისევ მარცხნივ,ზუსტად მადგას
მტკენს და ამბობს:"შემირიგდი"...
სადღაა გზები ან სხივები,
რაც გაანათებს ნისლით მოცულს,
ასე კვალნარევ დაკარგული
ისევ ფიქრით არა სიტყვით...
კვლავ სიმძიმეს აუტანელს
ვათრევ გულით ღამით ღამე...
ნეტავ ისევ კვლავ მენახე,
კაბით მოსულს, წითლით თეთრით
თუნდაც კოშმრად ჩამივლიდე,
თუნდაც სხვასთან წახვიდოდე,
თუნდაც ტაშით გაცილებდე
ბედნიერია მე ვყვიროდე...
მერე წავალ ჩემთვის ფიქრით
დადაგული და დამწვარი
ვით არწივი ბრძოლის ჟინით,
სისხლით ბოლო წვეთამდე რომ იბრძვის
გამომივა კვლავ ვაგრძელებ
ამ ასპარეზე მარტო ვივლი...