აბდა უბდა, აღარ უნდა…
თუ უნდოდა რაღას დუმდა?
მუდამ ბრუნავს, მკურნავს, მთრგუნავს.
კრავდა გუნდას, სევდის ბურანს.
ნუთუ შურდა? ანდაც სურდა
სურდა სუნთქვა, სულის კუჭვა

განადგურდა, დანახშირდა, შენს მეტი სხვა მე რა მინდა.
მინდა კოცნა,შენი პოვნა,
შენს მკალევბში შვების შოვნა.
გლოცავ,როცა ბედავ მოსვლას
ვბოდავ,როცა ვუსმენ შენს ხმას

გაიყარა, დაიშალა, ჩემი რწმენა დაიკარგა
სიყვარული გაიქარწყლა, შავ ფერებში გაიფანტა.
ცრემლებიც დაიღვარა, გრძნობები კი ჩაიმალა
გონებაში აიბურდა, სიზმრებში ჩაიბურდა, როგორც ჩვენი აბლაბუდა ჩაიხლრთა, გაიხლრთა და მდუმარე დაიმალა.