წვიმს და ნიადაგს გასჩენია ცრემლები უხვი
უშენობით რომ ატარებენ მძიმე ნიაღვრებს
გამოიდარებს შენს სიყვარულში ისევ და კვლავავ
შენდამი გრძნობა კვლავ მავიწყებს მძიმე იარებს

დაჰბერავს ქარი კვლავ მოიტანს სევდის ყვავილებს
შემოგეკვრება სხეულზე ნოტად გიამბობს ამბავს
შენ კი კვლავ და კვლავ ყურს დაუგდებ და კითხავ როგორ?
როგორ აგიხსნა უშენობა რომ არაფერს არ ჰგავს?

დაადგებიან გვირილები გზას უსასრულოს
სურნელი ტკბილი, ჯადოსნური სანთლად ანთია
მე ვეკითხები ღამეს მწყრომალს იცი ვინ მიყვარს?
ის კი მპასუხობს მორიდებით, ვიცი "თათია"