აღარ არევენ ამინდები მეტად ხასიათს.
ხელს გაგიშვებ და დავიმშვდდებ გულსაც გადაღლილს.
და თუ ოდესმე მომენატრე ისე ძალიან,
უბრალოდ შენგან ნაალერსებ მაჯას გადავხსნი....

აღარ იწვიმებს ისე, თითქოს ღიმილს ვითხოვდე
და გამქრალ ცრემლსაც არ სჭირდება მეტად დამალვა.
და თუ სურვილმა ამიტანა მერე იცოდე,
წვიმების ნაცვლად ხიდს მოვნახავ ალბათ ამაღამ...

ვერც უძილობა ვერ გამტეხავს ისეც გატეხილს.
სხეულს იებით, იისფერი დარდით მოვხატავ.
და თუ შეხება მომენატრა შენი თითების,
შენგან დამალულ მე საძილე აბებს მოვნახავ....

აღარ მოგიშვებ...
და შენამდე მანძილებს გავზრდი....
აღარ მოვძებნი მაგ თვალებს და მეტად არ გნახავ....
და იძულებით, თუმცა სუნთქვას ისევ ვისწავლი,
რომ საკუთარ თავს ვაპატიო შენი დაკარგვა....

ვე რა