* მაკრინე *

********* ახლა თაროზე შემოვდე ფიქრი და მეშინია, კვლავ ხელი ვახლო. იმ ფიქრში არის სუყველა შიში, რაც ჩემში სუნთქავს, რაც ჩემში სახლობს

დამწვარი გრძნობები

გავიდა დრო, მე შენ დაგეძებ და შენზე ფიქრით ჩუმად გაღმერთებ ავალ ზეცაში, მოვწყდები ცას მოვა დრო, და შევხდები მას...ყოველ საღამოს საწოლში ცრემლი ნაპერწკალივით ცვივა ჩემ თვალებს ეს ნაპერწკალი აღვივებს

ხალხს ასეთი ვგონივარ

ზოგს ვგონივარ ბოროტი, ზოგს ვგონივარ კეთილი, ზოგიერთს კი მე ვგონივარ მთვრალი და დაბრედილი. ზოგს აქ მე გიჟი ვგონივარ, ზოგს კი მელანქოლიკი. და ეს ლექსი არის ჩემი გიჟური ნარკოტიკი. ზოგისთვის ვარ საცოდავი და ჩემზე აქვთ მოყოლილი, მე ხომ ფეხებზე თქვენი

რა მარტივია და რა რთულია

გარეთ გრიგალი მიათრევს ნაგავს, მე ვაფერადებ დაორთქლილ მინებს, რა მარტივია გეტკინოს რაღაც და რა რთულია უამბო ვინმეს.

მხოლოდ ცაა საჩემო ...

აღარაფერს არ ვდარდობ, თუნდაც სულშიც აცივდეს, საკუთარ თავს თავად ვხევ სარჩევების სიიდან. ის ლამაზი წიგნი ვარ, მხოლოდ ყდა რომ გაგიჟებს, მაგრამ მისი წაკითხვა არასოდეს გიცდია.

მიყვარხარ

armigatoveb racunda moxdes shenit mieca feri cxovrebas meminda shenshi isbude mqondes rom arfiqrobde chem moshorebas

ისე წავალ მე ამ ქვეყნიდან

ვეთაყვანები მე ამ სიცოცხლეს რადგან სხვა მეტის არ გამაჩნია, და სიყვარულის ლამაზმა ფერმა მგონი მე სიკვდილს გადამაჩვია.

ზამთრის უმთვარო ღამეში ცრემლი მოსწყდება ტირიფს

ზამთრის უმთვარო ღამეში ცრემლი მოსწყდება ტირიფს. სადღაც შორს ბედის სანთელი კელაპტარობს და იწვის.

თუ გათენდება შეგიყვარდები?

მხოლოდ ორია ძილშიც უცვლელი, სიყვარული და ეს აკორდები, რომ გათენდება გეტყვი უთქმელსაც, რომ გათენდება შეგიყვარდები?

მაგრამ იმ დღეს ჩემში გიჟიც ვეღარ იყო

გარეთ წვიმდა, ქარი ქროდა საშინელი,ერთი კაბა, განა როგორ გამათბობდა,კანკალმა რომ ამიტანა იმ დღეს მივხვდი,უშენობა სიცივესაც რომ აფრთხობდა.გარეთ წვიმდა, ქარი ქროდა საშინელი,ვერ ვხვდებოდი, გზა