ღამე, როიალი,პაწაწინა

მზერას ვერასოდეს გავიცივებ, თუნდაც აღარასდროს არ მეღირსო, გავძლებ უშენოდ და გავიღიმებ, თუმცა არა არა ... ვაფერისტობ.

როცა არავის შენი არ ესმის

გარეთ ყინვაა და უარესი ის, რომ საკუთარ თავთან ვსაუბრობ, როცა არავის შენი არ ესმის, და შენ კი ყველას უნდა გაუგო.

შენი ჯოჯოხეთური ბუნება

*შენი ბუნება უარყოფაა, წმინდა სამყაროს დიდი შეცდომა მხატვარმა დაიწყო ხატვა, ბნელი ფერების შეცნობა...*

შენ დაგიტოვებ ყველაზე ლამაზს

შენ დაგიტოვებ ყველაზე ლამაზს, ყველაზე ძვირფასს რაც გამაჩნია. ჩემს ფიქრებს, დარდებს, ჭადრების ფოთლებს, სიჩუმეს, წვიმას, ზაფხულის ქარებს,

შენ ხარ ჩემი ცხოვრება

ჩემი ცხოვრება ხომ შენ ხარ, ჩემი სიყვარულის ფერი. შენთვის წყნარად, მარტო წევხარ, მე კი შენს ფანჯრებთან ვმღერი. ჩემი ცხოვრება ხომ შენ ხარ, დღეს ხომ მე მხოლოდ შენ გნატრობ. მე შენ გეტყვი ცოტა ვერ ვარ, ალბათ ჩემს ლექსებსაც ატყობ.მე ვარ ზღვასთან ახლოს

სიყვარული თუ ვირუსია ის მე გადამაქვს

უსიყვარულოდ ეგ სურვილიც ყველგან გაგიშვებს, რომ დაიმატო თვალში ერთი დოზა ნაცარი, სადაც გზებია და არცერთი აღარ განიშნებს, რომელ ბილიკზე შემოგხვდება ისევ ტაძარი.

წყვიადი, რომელიც მე შთავაგონე...

გქონიათ ოდესმე შეგრძნება რომ დრო მიდის, თქვენ კი უკან ხართ? გქონიათ ოდესმე ფიქრი იმისა რომ ვინც გეგონათ, ის აღარ ხართ?მე კი მეგონა ცხოვრება მთავრდება სწორ გზას მივყავართ წვიადში,შევცქერი

ყინვას გაიმეტებს ზეცა

ყინვას გაიმეტებს ზეცა ფოთლებს შევაგროვებ ჭადრის,ისევ შემოვირბენ შენთან,როგორც ყვავილობა ატმის.უკვე აზრი არ აქვს სუნთქვას,როგორც გამჭვირვალე ჩადრის, გეტყვი რაც არავის უთქვამს,სანამ მზე ჯერ კიდევ ჩადის.

რაც გინდა მოხდეს

რაც გინდა მოხდეს, რაც გინდა იყოს, მე სულ გამოვცემ შენს მიმართ სითბოს. სულაც, რომ ვგრძნობდე რომ გრძნობა მახმობს, მე შენი ნახვა მაინც გამათბობს. რაც გინდა მოხდეს, რაც გინდა იყოს, შენ ჩემი გული მუდმივად გიხმობს. შენი ღიმილი ყინულსაც ადნობს და მეც

სიცარიელე

დიდიხანია კალენდრიდან რიცხვებს აღარ ვხევ,დიდიხანია არ მადარდებს ჩემთან რა დროა.სიცარიელე დამეუფლა და ის განმაგებს,გადამავიწყდა ყველაფერი რაც კი მახსოვდა.ფერფლად ვაქციე აქამდე რაც ჩემში ვაშენე,