ამორძალი

რომ შეგხედე, ვერ ვიპოვნე შენში ნაკლი, დღეს პირველად მგონია რომ შეგვქმნა ღმერთმა, რომ გძერწავდა, ალბად იყო ძალზედ ლაღი, ფანტაზია ამოუშრე მას შენ ერთმა,

მდუმარე დრო

მე შენი ლოცვა ავ თვალთაგან უთუოდ მიცავს, სხვისი ტკივილიც მაგიჟებს და სულთან პაექრობს. საკუთარ მესაც ვერ ვპატრონობ დედაო ღვთისავ და არც ის ვიცი სადა ვარ და ვინ ვარ საერთოდ.

სულ ერთი ა

მახსენდება ის დღეები რომ ვიყავით ერთად უზნეობა მარადიულ თაყვანს სცემდა ღმერთად მარტოსული ნარკომანი,აღიკვეცა ბერად

თათია ნარჩემაშვილს(ძველი მუზის დაბრუნება)

შენ ზღვას გავხარ მე მიყვარხარ მე მკვდარს ვგავარ განა არ ვარ?

შენ ზღვის პირად

შენ ზღვის პირად რომ ცეკვავდი მაშინ, მე შორიდან გიყურებდი კრძალვით, ატმის ყვავილს გამსგავსებდი გაშლილს და ვტკბებოდი უსასრულო ვარდნით.

მიდი შენ სცადე

მიდი შენ სცადე ჩემო ძვირფასო იქნებ სიყვარულის არის ტყუილი მიდი შენ სცადე ჩემო ძვირფასო იქნებ სიყვარული არის ნამდვილი მიდი შენ სცადე, აქ ვარ და გელი იქნებ სიყვარულია მთელი სამყარო

ეს ისე ..

ნამუსახდილ ქარცეცხლში გამოვლილი იმედები წახდენილი სურვილების კვალი ვეღარ ახდენილი მიტოვებულ გრძნობებს მიღმა დამალული ლანდები

ჟანგბადივით გამომელიე...

ვცახცახებ სულ მთლად ემოციას ვეღარ ვაოკებ... ისევ თვალებში აბობოქრდა ჩამდგარი ქარი... ვცახცახებ სულ მთლად ველოდები როდის რას მეტყვი... შენ კი მიყურებ... ტკივილივით გამიორმაგდი...

კრთიან ხეები...

შიში მაქვს ღამის მოჩვეული კოშმარის შემდეგ, ყოველღამ ვხედავ ეშმაკნი რომ ჩემს სხეულს იყოფს. მათ არ იციან ის ლექსები რაც შენთვის ვწერე, ჯოჯოხეთია და თან ამდროს სამოთხე თითქოს.

წუხელ დაგხატე ...

მჭირდები ვფიცავ ... შენი სუნთქვა ჩემი ხატია, შენი თვალები ჩემი სულის წმინდა ტაძარი. დღეს რაც ფურცლებზე ამ კალამმა გრძნობა დატია ვეძებ და ვერსად ვერ ვიპოვე მისი სადარი.