გაისმის..

ვიხსენებ ყველა თარიღს, რომც არ მინდოდეს მე მაინც, მაგონდები. მაპატიე, ვერსად მიმაქვს ეს გრძნობები.

მაჩუქეთ ფუნჯები

მაჩუქეთ ფუნჯები დახატვა მომინდა, გრძნობების დახატვა ასე რომ,მამშვიდებს

ახლა ისე ვარ რომ...

ახლა ისე ვარ რომ ირგვლივ, ყველაფერს ვლეწავ! დანის გულთან მიკარებას ვერაფრით ვერ ვბედავ ვჭედავ, და მივუყვები გზას სადაც ნისლია არაფერი ჩანს და მჭამს ის აზრი რომ ხვალე უნდა მოვკვდე მოვსწყდე სამყაროს, და ვერ გავშალო ფრთები

მიყვარს

მიყვარს როცა უგზოუკლოდ ვიკარგები რადგან მინდა გავერიყო ზღვას მიყვარს როცა ბედს მანდობენ ბრმად როცა მასში მე აღარსად ჩანს

***

და სულ სხვა არის არჩევანი ჩემი ცხოვრების, რომელსაც უწინ სატრფო შევარქვი. ის გამუდმებით ფიქრებში მეტრფის, ფიქრებიც მასზე ლექსად ამოვთქვი. მე პოეზია გავიშალე ცხოვრების გზაზე,

მონოს ლექსი

სიტყვებით ძნელია გადმოვცე რასაც ვგრძნობ ცრემლები ბურუსად მომადგა თვალებზე გამიშვით მინდა რომ მე ჩემი სათქმელი ფუნჯებით ლამაზად დავხატო მთვარეზე

მომხიბლელი ქალბატონი

უკაცრავად ქალბატონო აქ რად უნდა იბატონოთ ეს სხეული მე მეკუთვნის თქვენ რად უნდა ეპატრონოთ ვერ გავიგე ქალბატონო ჩემი გულიც დაგიპყვრიათ გულზე ალი აგინთიათ, ზედ ლოდები დაგიყრიათ.

ღ ა მ ე

მე რად მინდა მზე, როცა მთვარე ცაზე ანათებს!, მე რად მინდა დგე, ღამე სულს ისევ გამინათებს!...

მინდა სიცოცხლე რაღაცას გავდეს!

რატომ ხდება ნეტავ ასე? ალბათ ისევ ქროლავს ქარი?! ვთქვი: რითმებით დავიღალე ჩემ გულში მზე აღარ არის.

ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში,

ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში თორემ დარდი მოვა და გულში ჩამიკრავს დარდი ცრემლს მომიტანს, ტუჩებს დამინამავს გულს მომიხებს და გრძნობებსაც ჩამიკლავს