სიგიჟემდე მიყვარხარ !

ჩუმად გავივლი მდინარის ნაპირებს, უაზრო დღეა, წვიმას აპირებს არ მინდა წვიმა, ხასიათს ამირევს. გული ამდენ დარდს, როგორ დაიტევს მინდა ჩაგიკრა გულში ძალიან ცრემლები მომდის, რისი ბრალია? მინდა იცოდე მიყვარხარ ელე, არ ვიცი რა ხდება ამ წუთის მერე. ღრუბლები

ყველაზე ლამაზ დედას...

მე შენ გიყიდე ძალიან, ძალიან ძალიან, ძალიან, ძალიან, ძალიან ლამაზი ყვავილები, პაემნის დაფასებად... ყვავილები, რომლებიც შენს ხელში უკვე - საერთოდ, საერთოდ, საერთოდ, საერთოდ საერთოდ, საერთოდ, არ ჩანდნენ ლამაზებად. ზაფხული მაგ შენს ბაგეზე ხვნეშის და

"კაცებო" ბრჭყალევში ჩაგიწერთ ამ სიტყვას

"კაცებო" ბრჭყალევში ჩაგიწერთ ამ სიტყვას და ისიც მრცხვენია ლექსი რომ გიძღვენით, რადგანაც რომ გხედავთ ტირილი მინდება დედიკოს აგინებთ სულ აღარ იბნევით. ნუ იტყვით კაცი ვარ არ დაიჯერება იმ დედებს აგინებთ ვინც გზები გიჩვენათ, სახლს გარეთ დგახართ და

იგი მხოლოდ ჩემია

ჩემი ქალი ცქრიალა ჩემი კეკლუცობელა, იცით? მასაც ვუყვარვარ ქვე ქვე შეუცნობელად. გვირილების გვირილა ჩემი თვალის ამხელი მე სხვა არსად მიხილავს ხიბლი თანაც ამდენი. მისი მზერა ამშვენებს რეკლამა გამოფენას ვით გავუძლო რამდენ ერთს მშვენებას ამოდენას.

აღარ მიყვარხარ!

ერთი კითხვა მაქვს "სიცოცხლევ" სირცხვილით ხომ არ დაიწვი? ჩემს გულში თბილად იჯექი, ახლა ვიცი რომ იქ არ ხარ, ლექსს როცა ვწერდი მიყვარდი, ახლა კი.......აღარ მიყვარხარ!

უბრალოდ ჩუმად ვოცნებობ შენზე

უბრალოდ გეძებ და ვფიქრობ შენზე, უბრალოდ, ჩუმად ვოცნებობ დღემდე, ვოცნებობ შენზე, ვოცნებობ ჩვენზე და ნაზად ჩუმად გეხები ხელზე. გეხები ჩუმად და გკოცნი შემდეგ ვოცნებობ შენზე, ასევე ჩვენზე,

ჰო მოჩემფერო! - მე შენ მჭირდები ...

ვცადე დამეკრა ნაზად... გულდასმით, ზუსტად შენფერად შენ, რომ გჩვევია. შუა დაკვრის დროს თითმა მიმტყუნა, ოხ ღმერთო.. ნეტავ არ მოგესმინა.

ჩემო მხატვარო... black__ს (თ.ჯ)

მახსოვხარ, თუმცა დრო მისით მიდის, ირგვლივ მზის გულზე ხარობს გვირილა... მომენატრე და ერთი შეხედვით, გული მომიკლა ჩუმმა ტკივილმა. შენზე ფიქრებით ოცნებებს ვათბობ, დღეს შენს გარეშე გარეთ ქარია,

უშენობისთვის უნდა გამეძლო! (თ.ჯ)

არ ვიცი ახლა როგორ ვარ კარგად, ჩვენს სიყვარულში ხშირად ვთავნებობ... წავედი, რადგან ვარჩიე წასვლა, უშენობისთვის უნდა გამეძლო! დარდმა მაწამა, ოცნება გახმა, როგორც ხმელ ფოთლებს, დარდი დამეტყო...

ბედნიერება შევამჩნიე...

ბედნიერება შევამჩნიე გრძნობამოხდილი, სიცივით დაღლილს ტანზე ცივი სევდა ეფარა. როგორც არასდროს ისე იყო სითბომოცლილი, თითქოს მას თავზე გამომქრალი მზე დაეფარა.