ამ ქუჩის ბოლოს.. შოთა ნიშნიანიძე

ცაში ღრუბლებად გადაიშლება, ქვეყნის ოთხივე კიდეს, რაც უფიქრიათ, რაც წაუკითხავთ, რაც სიზმრებიათ კიდევ. გაიხსენებენ ახალგაზრდობას, როგორც შხაპუნა წვიმას, მათი შვილების პატარაობას, ათას უბრალო წვრილმანს. ფანჯრის რაფაზე ბეღურები და წამლის შუშები სხედან,

ვიღას ახსოვს ღვთისმშობელის გლოვა...

დღემდე ისევ გულზე მაწევს ლოდად, წყლის მაგივრად მას ძმარი, რომ მისცეს. ეკლის გვირგვინს ჩააჭირეს ხელი, მერე ხის ჯვარს მიალურსმეს ქრისტე... ეხლა ისე ამიდუღდა სისხლი, თითქოს გული სხეულს გარეთ მიძგერს. ვიღას ახსოვს ღვთისმშობელის გლოვა, ან თვალები ჯვარზე

სიზმარი

მთვარიან ღამეს მე შენ გიხილე, სიზმარში, მაგრამ მაინც გიხილე...მთვარიან ღამეს მე შენ გიხილე, სიზმარში,მაგრამ მაინც გიხილე, შენი ღიმილით მე მოვიხიბლე, შენი კაშკაშით ყველა დაჩრდილე.

*****

სევდიანი :დდ ამავდროულად სახალისო ლექსიდასრულდა ყველაფერი დასრულდა მალე გამიხარდა ბოლოჯერ რომ მომღიმარი გნახე გამიღიმე მითხარი ყველაფერი დასრულდა გაგიხარდა დედაშენის სიტყვები რომ აღსრულდა.

გრძნობები შენზე

მიხარია ყოველი დღე.. როცა შენ ხარ გვერდით.. თავისუფლად ვგრძნობ თავს და აგარ დავდივარ მანქანის ღვედით.. სამწუხაროა რომ შევხვდით ჩვენ ასეთი ბედით.. ახლოს არ ვართ და ალბათ ყოველთვის ასე დავრჩებით..

და სიყვარული იცი როდისაა ნამდვილი..? - თ.შ.

თვალები გეტყვის (თუ ჩახედავ) რა ჰქვია ტკივილს და შენს გარეშე ცხოვრებაზე ატირდებიან. თუ შეიძლება გამოძებნო რამესთან წილი ეს პირველ რიგში უღიმღამო ამინდებია...

უბედური..

სუნთქვაშეხუთულმა როდემდე გავძლო, ან ჩემი ტკივლი აქ ვისღა ვანდო.. როდემდე უნდა ვეწამო მარტო?.. ჩემი სატკივარის ვინ ვნახო სანდო... რატომ გამთელა ცხოვრებამ ასე.. რატომ დამტანჯა..

ერთხელ სიკვდილი სიცოცხლეს შეხვდა

ერთხელ სიკვდილი სიცოცხლეს შეხვდა, გაეცინა და სიცილით უთხრა: "რისთვისღა ჩუქნი სიცოცხლეს შენსას, ხომ იცი ერთხელ მივალ, წავართმევ, რისთვის აცოცხლებ წუთებს, საათებს ბოლოს ხომ იცი მე რომ წავართმევ"

წერილი - პაატა ნაცვლიშვილი

ახლა ღამეა და ვარსკვლავები ზეცას ჭორფლივით აყრია შუბლზე... მე მაგიდასთან ვზივარ ძვირფასო, და ჩემს წინ სუფთა ქაღალდებს ვუმზერ. აწმყო, წარსული და მომავალი დამდგარან ჩემი ფიქრების ზღურბლზე. ძალიან მშვიდ და იდუმალ ღამეს ჩასძინებია ატმის მკლავებზე...

მიცვალებულის დღიურიდან

შენ ვერ მიხილავ და ნურც დამეძებ, სადღაც წამიღეს ბნელი მკლავებით. მე წუხელ მოვკვდი, შუაღამეზე, როდესაც კრთოდნენ ცის ვარსკვლავები.