მიცვალებულის დღიურიდან

შენ ვერ მიხილავ და ნურც დამეძებ, სადღაც წამიღეს ბნელი მკლავებით. მე წუხელ მოვკვდი, შუაღამეზე, როდესაც კრთოდნენ ცის ვარსკვლავები.

არ შემიძლია და მე ავად ვარ...

არ შემიძლია და მე ავად ვარ, ქარი ეწვია წუხელ იმ ყვავილს. ცხოვრობდი უწინ, ახლა არა ხარ, მე მივდიოდი, შენ არ იყავი.

ასე თავდება ჩემი ცხოვრება...

ასე თავდება ჩემი ცხოვრება, იქ დუმილია და ქალი ცხოვრობს. მწყურია ზეცის გამოთხოვება, მთვარესაც მინდა გამოვეთხოვო. მგონია ეს დრო სიკვდილს მავალებს, ვწევარ და მინდა გავიდე ველად, ვწევარ და კივის შორს ორთქლმავალი, კივის და თითქოს თხოულობს შველას.

ცნობილი ადამიანების გამონათქვამები 4

მე მხოლოდ ერთი სიამოვნება მქონდა - მეფიქრა და მეოცნება მასზე, მხოლოდ ერთი ნება - მეკეთებინდა ყველაფერი, რაც მას უმცირეს სიამოვნებას მოჰგვრიდა...არის ისეთი სახეები, ყოველ ნახვაზე რომ მუდამ სხვანაირი გეჩვენება, მუდამ რაღაც ისეთს შეამჩნევ, რაც მანამდე

გალაკტიონ ტაბიძე - მე და ღამე

ეხლა, როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება, სიო, სარკმლით მონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება. მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იცილებს ვერცხლის საბანს, სიო არხევს და ატოკებს ჩემს სარკმლის წინ იასამანს.

მას გახელილი დარჩა თვალები...

მზეო თიბათვის, ყოფნა უმზეო! მზე მიიცვალა ღია თვალებით! ის მიიცვალა რაღაც უმწეო და საოცარი გარდაცვალებით! მას გახელილი დარჩა თვალები, ოჰ! გახელილი დარჩა თვალები! ის უცხო მხარეს გარდაიცვალა და გახელილი დარჩა თვალები! და ეს თვალები საღამოთა ხმას

კავშირი გულთა შორის!

დიდო არმია! არის შენი მედგარი მხარი ჩვენი სამშობლო მხარის მარჯვე ხმალი და ფარი. მებრძოლმა ჩვენი ველის, ჩვენი მთისა და გორის, ჩვენ რუსთაველმა გვითხრა: კავშირი გულთა შორის!

ისევ გახსენი გული ჩემი

ჩემი კამარა! ისევ გახსენი გული ჩემი მზე-მთვარისათვის და დამიფარე, ვით წალკოტში ყვავილს იფარავ!

10 წლის წინად

ის ჩამქრალია და ღამის სივრცეს შავი ზოლების შთენია ხაზი. რა დამავიწყებს იმ მწარე დღეებს, უგონო განცდებს და ფიქრებს ფარულს, აწ გვიან არის. ეხლა მე ვწყევლი... და ვწყევლი, ვწყევლი, ვწყევლი სიყვარულს.

მესაფლავე

მესაფლავე, შენ ამბობ, რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდება, იმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება? ეჰ, არ მჯერა მე ეგ რაღაც... მომაბეზრე კიდეც თავი; და შეწყვიტე, თუ ღმერთი გწამს, ეგ დაცინვა გულსაკლავი.