თუ შენ ახლა ამას კითხულობ ესეიგი გაქვს იმის უნარი რომ აკონტროლო საკუთარი თავი როცა გეშინია და ყველაფერს შიში მოიცავს. მხოლოდ შენ დგახარ მის წინაშე და გრძნობ შიშს მაგრამ ამას არ იმჩნევ! თავს იტყუებ, თითქოს უშიშარი ხარ მაგრამ ის ყველაფერს გრძნობს!

***
-შენ ამას შეძლებ!
-ჰო,მე შემიძლია, მე შემიძლია_ვიმეორებდი და თან ვფიქრობდი გადავრჩებოდი თუ არა, ან საერთოდ რატომ გადავიწყვიტე აქ წამოსვლა მე უბრალოდ აღარ შემეძლო... ეს ყოველივე აუტანელი ხხდებოდა...
-სოფი კარგათ ხარ?
-ხო, ხო ახლა შევალ! პირველი ვიქნები ვინც შევიდა და გადარჩა! მე შემიძლია! მე დავამსხვრევ იმ უაზრო სიცრუეს რომ ეს შენობა დაწყევლილია და ყველა ვინ იქ შევა მოკვდება გასაგებია? მე შევძლებ გესმის? ჰო, მე შევძლებ... _ვთქვი და ნაბიჯები გადავდგი... ჩემი გონება მეუბნებოდა რომ უნდა გავჩერებულიყავი,მაგრამ ჩემი გული წინ მიიწევდა... ისე თითქოს მე კიარა, ჩემს გულს მივყავდი... ის მაიძულებდა ნაბიჯები გადამედგა... მე მასთან უკვე ახლოს ვიდექი..., ხის კარებს ხელი მოვკიდე... ის ძალზედ მძიმე იყო და მოვქაჩე... კარები თითქოს მისით გაიღო...
-მე შემიძლია, მე შემიძლია _ვისმეორებდი ჩუმათ და თვალებს ჩარა ვახამხამებდი.
ნაბიჯი გადავდი და კარები დაიკეტა... ავხტი. შიშმა მომიცვა...