და აი ეს დღეც დადგა!
დღე რომელსაც ყველა ბავშვი ელოდება სკოლის დასრულების შემდეგ.
ცხოვრება ზოგადად ასეა მოწყობილი, ყოველთვის რაღაცას ელოდები, რაღაცას ისეთს რასაც დიდიხანია ფიქრობ და რისი ასრულებაც ყველაზე მეტად გინდა, სურვილი რომელიც ალბად ერთ დროს რომ გაგეგო სასაცილოდ მოგეჩვენებოდა მაგრამ ახლა ამ სურვილის გარეშე ცხოვრება არ შეგიძლია.ჩემი სურვილიც ასეთია. მის გარეშე ცხოვრება წარმოუდგენლად მიგაჩნია და შენი სურვილები შენი ცხოვრების ნაწილი ხდება, მაგრამ არა მხოლოდ სურვილად არამედ ცხადად!
ხო ასეიყო, არგეგონოთ რრომ ამას ტყუილად ვამბობ, არა, ესსბ ევრს აუხდა და აუხდება რადგან სურვილი მხოლოდ სიტყვა არაა, მას ფრთები უნდა შასხა, „ოცნებიდან რეალობამდე „მოკლედ მოხდა ის რასაც ყველა ელოდება,დავამთავრე სკოლა გამოცდები და უკვე გავემზადე გადასაბარგებლად თბილისისკენ. მაგრამ არა მარტო მე, ნანო ლიზა თიკო თეო და სხვა ნაკლებად მნიშვნელოვანი ხალხი...
მოკლედ იქ ცხოვრებაში 3 თვემ გაიარა და მანდამაინც არაფერი საინტერესო არიყო სანამ სწავლისგარდა გართობის რამდენიმე ხერხებს არ მივმართეთ... მოკლედ ჩვენ ძველმა და ახალმა მეგობრებმა ერთად კლუბში სიარული დავიწყეთ... გართობის მშვენიერი ხერხია თუ კარგ ხასიათზეხარ და გინდა ვინმეს თავი მოაწონო მითუმეტეს თუ იციან რომ იქაური არხარ, ყველას აინტერესებს თითქმის გაიგოს როგორიხარ.
მოკლედ რამდენიმე დღე მშვენიერ დროს ვატარებდით კლუბში სანამ ლიზამ და თიკომ დაბადების დღის აღნიშვნა იქ არ მოინდომეს.
რათქმაუნდა კლუბში ჩვენმარტო როდი ვიქნებოდით, იქედან გამომდინარე რომ თიკოდა ლიზა დიდი ხანია თბილისში ცხორობდნენ მისი მეზობლებიც დაპატიჟენს და ნუ მოკლედ იმდღეს იმდენმა ხალხმა მოიყარა თავი რომ თითქმის ტევაა აღარ იყო.რატომღაც თეოს დააგვიანდა მოსვლა ნახევარ საათიანი რეკვის და ლოდინის შემდეგ გამოჩნდა, თან როგორ გამოჩნდა,ყველა გაგვაოცა! ვიღაც ბიჭმა მანქანით მოიყვანა, რატომ? ეს მხოლოდ მან იცოდა, ჰოდა მეც აღარ დავაყოვნე დკითხვები დავაყარე. სადიყავი, რამდენიხანია გელოდები, დაგაგვიანდა, გადაირია ლიზა,სად ხარ ამდენხანს....
-მგონი პატიების ღირსია-უცნობი
-ჰოდამაგვიანდა სამწუხაროდ!თეო
-კარგი შევიდეთ მერე მოყევი-მე
შევედით კლუბში და იმის შემდეგ რაც თეო ყველამ ვნახეთ მოყოლა დავაწყებინეთ.
თურმე სახლიდან გამოსულს გული შეწუხებია და იქვე მარკეტიდან გამოსულ ბიჭს დაუნახავს ეგრევე დატაკებია და გამოფხიზლება უცდია, რამდენიმე წუთის შემდეგ კი გონს მოსულა, იმბიჭს აქ წამოუყვანია იმის შემდეგ რაც გაიგო რომ კლუბში მოდიოდა.
ის ბიჭი შაკო შემოვიდა კლუბში და თითქმის მთელი დროის განმავლობაში თეოს უყურებდა.
ისიყო რომ მე ნანოსთან უნდა მივსულიყავი და კოქტეილი მიმეწოდებია რომ,ვიღაც ტიპი ისე ძლიერად შემობრუნდა რომ თითქმის მთელი გულ მკერდი ჩამინგრია, ჩემი კოქტეილი კი მის ზედაზე დაიღვარა,
-თვალებირომ გაახილო არა?მე
-ხელში რომ ძლიერად დაიჭირო ხოლმე ჭურჭელი არგინდა?
-საკუთარ თავს დააბრალე!ნელა რომ მობრუნებულიყავი ასეთ დღეში არიქნებოდი
-ბოდიშებს ასე იხდი ?
-ბოდიში მე არმაქ მოსახდელი!
-კარგად შემხედე !არახო?
-თვალებსუნდა გახელა მეგობარო!
-ნიკა დამიძახე არმეწყინება, მითხრა ცალი წარბის აწევითდა ოდნავ ჩაღიმებით
-მარი რაშვები-ნანო მოდის
-არაფერი შენი კოქტეილი ხელახლაა შესაკვეთი
-რატომ...აა მივხვდი დავინახე უკვე -ნანო
-შენი კოქტეილით ჩემმა მეგობარმა დაიბანა - თქვა ვიღაცამ და სიცილით საუბარში ჩაგვერთო
-ნანომ გაუღიმა და ბართან მივიდა ის ბიჭიც უკან გაჰყვა და თან კოქტეილზეც დაპატიჟა
-მარი პრობლემები არგელევა რა ! თქვა თიკომ სიცილით და ჩვენთან მოვიდა
-ანუ ერთმანეთს იცნობთ - ნიკა
-ჰო ჩემთანერთადაა როგორც შენ -გაუცინა თიკომ და ნიკას გახედა და ცეკვა ცეკვით ლიზასთან მივიდა
ის დღე ასე უცნაურად დამთავრდა, მეორე დღეს უნივერსიტეტიშ შემდეგ ერთმანეთს შევხვდით და ყველაფერი მოვუყევით
ნანოს ჯერიც დადგა
თურმე ის ბიჭი დავიდიც ნიკასთან ერთად ყოფილა.
იმდღის შემდეგ მე და დეა არშევხვედრივართ ნიკას და დავიდს თუმცა ხშირად ვახსენებდით, მაგრამ თეოს გაუმართლა შაკო მისი უნივერსიტეტის ახლო ქუჩაში ცხოვრობდა და თითქმის ყოველ დღე ხვდებოდნენ ერთმანეთს.
დრო გადიოდა, ამასობაში ახალი წელიც მოვიდა და გადავწყვიტეთ ერთად აგვეღნიშნა საერთო მეგობრის ნატას სახლში. ნატა იმისდამიუხედავად რომ თბილისში გავიცანით კარგად დავუმეგობრდით და თითქმის ასეთ დღესასწაულებს სულ ის მართავდა.
ახალი წლის წინა დღეები იყო მისი მშობლები ქალაქიდან გასულიყვნენ და სახლი გათავისუფლებული იყო რომ ჩვენთვის დაეთმო... საღამო იყო იქ რომ მივედით მაგრამ საიდან ის ხალხი ვინც იქ ვნახეთ?
მოკლედ მიუხედავდ იმისა რომ ნატას კარგად ვიცნობდით უფროსწორად გვეგონა რომ კარგად ვიცნობდით ასე არ აღმოჩნდა, მოკლედ ნიკა დავიდი და შაკო კლასელები ყოფილან ნატასო, თან ამავდროულად მეგობრებიც . მალევე ნატასთან კიდევ რამდენიმე ბიჭი მოვიდა მისი ნათესავები თემო და ლუკა მათ კი მოყვა ბევრი სხვა მეგობარი გოგოები ბიჭები ნატესავები მაგრამ ესენი უკვე მეორე ხარისხოვანი ხალხი...
მოკლედ უცნაურობებით სავსე თიკოს კიდევ ერთი უცნაურობა მაგრამ რომანტიული უცნაურობა გადახდა.
როცა თიკო სამზარეულოდან გამოდიოდა უცებ ჭიქა გაუვარდა და თემოს ფეხებთან გაუვარდა. როგორც ყოველთვის ახლაც ამაყი იყო და ბიჭის ღიმილზე არცკი მიუქცევია ყურადღება დაიხარა და ნამსხვრევების აკრეფა დაიწყო, თემო დაიხარა და აკრეფაში დაეხმარა თან გამოლაპარაკება სცადა.
-რაღაც დაბნეულიხარ
-„წიგნზე ყდის მიხედვით როდი მსჯელობენ“ უთხრა მოჭრით და მოსწრებულად რამაც თემოს ღიმილი გამოიწვია
ამაის დანახვაზე თიკომ რაღაც იგრძნომაგრამ როგორც ყოველთვის ვერ შეატყობდი
მოკლედ ასეთ ვითარებაში გავიცანით ყველამ ერთმანეთი გარდა ლუკასადა ლიზისგარდა.
მათ შედარებით მშვიდ გარემოში გაიცნეს ერთმანეთი. როცა ყველანი შევიკრიბეთ და ყველა ერთმანეთს არ ვიცნობდით გადავწყვიტეთ გვეთამაშა თამაში რომელიც თკოს იდეა იყო.
შესასვლელი ოთახი რადგან ყველაზე დიდი იყო გადავწყვიტეთ იქ გვეთამაშა. დავსხედით ხალიჩაზე და შევკარით წრე, ავიღეთ ბალიში და დავიწყეთ წესების ახსნა:
-ესეიგი, მე ვიღებ ბალიშს და ვესვრი რომელიმე თქვენთაგანს, ვინაიდან ვინც მაინტერესებს და ის იწყებს მოყოლას მისი სხოვრებისას ოღონდ მოკლედ მაგალითად მე ვესვრი თეოს-თიკო
-მევარ თეო გიორგიძე, ნატას მოწვეული სტუმარი როგორც ყველა, მისი მეგობარი და კურსელი,ვსწავლობ იურიდიულზე, და ვაპირებ მომავლისთვის დიდი კარიერის აშენებას.....
მოკლედ ასე გრძელდებოდა თამაში სანამ ბალიში ლუკას ხელში არ აღმოჩნდა და თამაშის წესების შეცვლა არ მოინდომა
-კარგი უმეტესობამ გავიცანით ერთმანეთი ამიტომ მოდი ასე ვქნათ, ბალიშს ვისაც ვესვრი იმას დავუსვამ კითხვებს -ლუკა
-ჰოეგრე უფრო გვაწყობს-თემო
-გავაგრძელოთ აბა-ნიკა
ბალიშს ვესვრი იმ ქერა გოგოს-თქვა ლუკამ და ჩაფიქრებულ ლიზის ბალიში პირდაპირ ხელებში ჩაუვარდა.
-მოდი ჯერ სახელი
-ლიზა
-ლიზა, რაზესწავლობ
-იურიდიული
-ურთიერთობაში დაკავებული ხომარხარ ?
-არა
-არგინდა რომ იყო ?-ლუკა
-ადამიანის გასაცნობად ეგკითხვა არარი აუცილებელი, თვალი ჩაუკრა ლიზამ ლუკას და ნაგლურად და ბალიში სხვას ესროლა
ამდროს ბალიში ნიკამაც მიიღო და მე მესროლა
-აბა, დამნაშავე იყავი თუარა იმდღეს კოქტეილი რომ გადამასხი? – ნიკა
-არა !
-მეასეარვფიქრობ-თქვადა წარბისაწევით ჩაიღიმა
-შენი ნებაა!
- რაზე სწავლობ
-ფსიქოლოგიურ ფაკულტეტზე
-ვაუუ რამაგარიია კაკრასს გვჭირდებოდა ერთი შენნაირი-შაკო
ჩემი კითხვებიც ამოიწურა და როცა თამაში დავასრულეთ დრო კიდევ გვქონდა, ამიტომ დავიწყეთ სუფრის გაწყობა და შემდეგ პატარა დისკოტეკის მოწყობა.
-თეო მოდი რა კიბე დამიჭირე ძალიან ყანყალებს-ლიზა
-მიდი და ეს ფარდაც დაამაგრე-თეო
-გოგოებო მუქი ფარდა თქვენ აიღეთ?-ნატა
-ჰო ჩასაბნელებლად გამოდგება არა თორე სამზარეულოდან ძლიერი შუქი გამოდის-ლიზა
-კარგი აბა თქვენ იცით.
ნატას სახლში სამზარეულოდან მისაღებამდე გასასვლელი მანძილი დიდი იყო თან შუაში თაღი გვიწყობდა ხელს რომ მისაღები ჩაგვებნელებია ყოველგვარი ნათურების გარეშე მხოლოდ ფარნები და სანთლები იქნებოდა დისკოთეკისთვის, თაღის მეორე მხარეს სამზარეულო სადაც სუფრა და სინათლე იქნებოდა, ამ ორ ოთახს კი ერთმანეთისგან სქელი ფარდა აშორებდა...
-მარი მოდი რა ეს სასმელი მოაშორე და...-ნანო
-სასმელი სად მიგაქვთ? სიტყვა არ ქონდა ნანოს დამთავრებული რომ საუბარში დავიდი ჩაეჭრა.
-შენ სამზარეულოში როგორც ვიცი არუნდა იყო -ნანო
-ჰო წყლისთვის შემოვედი
-აჰა აიღე, წყალი დაუსხა ნანომ დავიდს და თან შეეკითხა რაქენით გარე განათებაზე ?
-კინაღამ შევეწირეთ-თქვა ღიმილით
-ნანომ გაუცინა და მისი საქმე გააგრძელა
დავიდი კი ოთახიდან გავიდა.
-ოოუ ვიღაცა ვიღაცას ეფლირტავება ჰო?
-შენ თვალი გაახილო ჯობია ეგ სასმელი ვინმეს ისევ არ გადაასხა-მითხრა მოჭრით რაზეც ორივემ გავიცინეთ
-აბაა თეო რაო შაკუნამ ?-შემოდის თეო და თიკო
-რამე გამოვტოვეთ? ნანო და გაკვირვებულმა თეოს შეხედა
-არაფერი რა როგორც ყოველთვის თვალის ჩაკვრა იყვარს ძაან დავრწმუნდი- თეო
-ლიზა სადარი ?-თიკო
-ოთახშია გამოვა
-მარი გირეკავენ მესმისნატას ხმა მეორე ოთახიდან,
-უპასუხერა ჭურჭელს ვრეცხავ
მეგონა ნატა უპასუხებდა მაგრამ ნიკამ ტელეფონი მომიტანა და ყურზე მომადო
-დედაშენია, და გამიღიმა
ტელეფონზე საუბარი რომ დავასრულე ნატამ დაგვიძახა
-ბავშვებოო მოდით და ფილმს ვუყუროთ
-სიბნელეში ?-თემო
-რაიყო გეშინია? თიკო
-ვგავარ მშიშარას? თემო
-აბა ასე რატომ გაგიკვირდა? უთხრა ნატამ დაცინვით და თიკოს გადახედა
-შენხომარგეშინია ? არა გვერდით მოგიჯდები და დაგიცავ რამე რომ გამოხტეს და არ შეგჭამოს-უთხრა თემომ დამცინავი და ოდნავ გამარჯვებულის კილოთი თიკოს
-პირიქით არ დაგჭირდეს-თიკო
-კაიით მორჩით ეხა ამ ბავშვობას, და დასხედით, საშინელება ავირჩიეთ ხომ ?-ნიკა
- ჰო ეგ-შაკო
-კაი შუქი ჩააქვრე ლიზა-თეო
დივანზე მოვკალათდით მედა ნანო ერთმანეთის გვერდით ლიზა კი ნანოს გვერდით აპირებდა დაჯდომას სანამ დავიდი არ დაასწრებდა , ის კი იძულებულიიყო დავიდის გვერდით ჩამომჯდარიყო,
-ლუკა მოდი აქ დაჯექი და წყალი გამოიტანერა -დავიდი
-წყალი მანდარის უთხრა ლუკამ და ლიზას გვერდით ჩამოჯდა
თეო და თიკო ერთმანეთის გვერდით ისხდნენ მათ გვერდით კი თემო ჩამოჯდა და თიკოს თვალი ჩაუკრა მათ წინ კი პატარა სავარძელზე შაკო ჩამოჯდა.
-ნიკა სადხარ- ნატა
-პოპკორნი მომაქვს- ნიკა
-იჩქარე
-ნიკამ ფილმის დაწყებას მოუსწრო და თან დააყოლა „გაინაწილეთ“
მოვიდა პოპკორნი მომცადა მითხრა
-ჩამომაჯინე და მოგცემ-იღიმის
და აი ფილმიც დაიწყო, ისეთი საშინელიმუსიკით რომ იქვე გადავიფიქრე იმის ყურება მაგრამ გვიან იყო... უკვე შუა ნაწილზე ცუდად ვიყავი , ჩემ გარდა ალაგ ალაგ კიდე ისმოდა ყვირილი“ვაიმე რაუქნა““საშინელებაა““საზიზღრობა“ ერთ მომენტზე ისე შევხტი კინაღამ ნიკას მივაფრინდი, შეამჩნია რომ მეშინოდა და ხელი მომხვია, მაგრამ დიდიხანი არ გავჩერებულვარ ოთახში ავდექი და აივანზე გავედი, ცოტახნის შემდეგ ნანო გამომყვა,
-აუ რა ქათმებივართ ხო -იცინის
-ვაიმე რასაზიზღრობაა ამის ყურება არ შემიძლია
-ვაიმე მეც მასე, დვიდი კიარა ბრედ პიტი რომ მეჯდეს გვერდით იმას არ გავუჩერდებოდ-ნანო
-კაი გაჩე, სიცივეა შევიდეთ-მე
-შენ აქ ყოფნა მოგიწევს ნიკა მოდის, მე შევედი
ნიკას პლედი მოქონდა და ხელში ცხელი ყავა ეჭირა,
-გამომართვი სიცივეა,და პლედს და ყა
ვას მაწოდებს
-მადლობა, შეწუხებად არ ღირდა
-არ შევწუხებულვარ, გამიცინა...ვერგაუძელიხო?
-საზიზღრობა იყო
-ჰო ეგ მეც შევატყვე, ამაზე ორივეს გაგვეცინა....


ნანო:
-ვაიმეე თავი მოაძროო-ნანო
-კაი მიაკერებს მერე-დავიდი
-რასღადაობ ფუუ რაუქნაა-ნანო
-აუ რამაგარიაა, ნახე ეე რასუჩალიჩებს
-მორჩა აღარ შემიძლია, გავედი
-დაიცა გამოგყვები-დავიდი
-უყურედა მომიყევი-ნანო
-აჰა გასაგებია მარიც გადის, კაიკაი იცოდე მერე მოგიყვები-დავიდი
-ჰო უეჭველად-გაეკრიჭა ნანო და გავიდა
თიკო:
ვაიმე რასაშინელებაა, არა! არმეშინია...ვაიმე რამშვიდად უყურებს ვინაარის ეს სატანა!
-რამემოხდა?-თემო
-უნდა მომხდარიყო?თიკო
-კაირა აღიარერომ გეშინია-თემო
-რამეს მატყობთქო ?
-კი,შიშს- და თან ხელი გადახვია
-შენ ხომ არ გეშინია?-თიკო
-კი და შენგვერდით ვმშვიდდები-უთხრა თემომ და ისევ ნაგლურად გაუცინა


ლიზა:
-ცოტა მიიწიე და ჩამოგიჯდები
-კარგად ვზივარ, სკამი მოიტანე-ლიზა
-აუუ კარგირა ყველა წყვილში ზის,ეხა გავბრაზდები-თქვა სასაცილოდ და მაინც ჩაეკვეხა
საერთოდ საშინელებები არმიყვარს-ლუკა
-სამწუხაროა, მე კი-ლიზა
-ვაიმე ბოროტო-ლუკა
-დაიწყო ჩუ ეხა
ცოტახნის შემდეგ ისევ ლუკა
-ფუ რასუშვება ნახერაა, ვაიმე საწყალი..
-ლუკა რაქალივით ყვირიხარ გაჩუმდი-ლიზა
-აუ შენნრა უგულოხარ,თავი მოაძრო არვინერვიულო ?-ლუკა
-რაატო ნახერასაყვარელიაა ასეც-ლიზა
-ღმერთო ჩემო სატანა მომეწონა, ჩაიბუტბუტა ლუკამ და ისევ ყურება განაგრძო

თეო:
-სად მიდიხარ ? შაკო
-კოლა მინდა
-მეც,იყავი მე მოვიტან
-იყოს მე გავალ,გადის
ცოტახნის შემდეგ შაკო გაყვა
-კოლა საბაბი იყო ხო?
-გამომიჭირე-თეო
-არა!გადაგარჩინე უკვე მეორედ -გაუცინა და თვალი ჩაუკრა

მეორე დილით სახლი დავალაგეთ და ერთად გასეირნება გადავწყვიტეთ. სადღაც 3 საათისსთვის რესტორანში გავედით და ერთ დიდი მაგიდასთან დავსხედით და შეკვეთას დაველოდეთ.
-ნიკა თაკოს ვეღარ ვხედავთ შენსგვერდით-ნატა
-ნატა შენ რა არ გაგიგია ამათი ამბავი?-შაკო
-ხო ქალაქ გარეთ არის-ნიკა
-რაამბავი?-ნატა
-ნიშნობაგვაქ-ნიკა
-რააა?-ნატა
-კაი ჰო დავშორდით!- ნიკა
-ვაიმე რასაწყენიარატომ?-ნატა
-რადროს ეგაა, თემა შევცვალოთ-ნიკა
-თუმცა იმ ამბის მერე მეგონა რომ....-ნატა(ამდროს საუბარი შეწყვიტა)
-რა ამბის შემდეგ?-თეო
ნიკამ დავიდს გახედა რომელიც საშინლად დაძაბული იყო-არაფერი დაიკიდე-ნიკა
სანამ გავიგებდი რომ დაშორდნნ ერთი სიკვდილი გავათავე, რა საშინელება იყო იმისმოსმენა რომ ნიშნობა ქონდათ,კიდევ კარგი რომ ტყუილი იყო...
კაფის შემდეგ ფეხით გავისეირნეთ, და როგორც ყოველთვის თიკოს და თემოს ჩხუბს მოვუსმინეთ...
-არმომეწონა ეს ადგილი შემდეგ სხვაგან წავიდეთ-თემო
-არმოეწონა და იქ ძლივს მოვპირეთ-გადაუჩურჩულა თიკომ ნატას ოდნავ გასაგონად
-მერე შენ რამე პრობლემაგაქვს?თემო
-ახლა ზუსტად ჩემ პრობლემას ვხედავ-თიკო
-ვაიმე რასაყვარლებიხართ სულ ასე რომ ჩხუბობთ-ლუკა
-აჰაჰაჰა რა სასაცილოააა-თიკო
საღამოს ისევ ფილმს ვუყურეთ ოღონდ ამჯერად სასაცილოს, წინა დღესთან შედარებით უფრო გავერთეთ, შემდეგ ისევ დავაბნელეთ ოთახი ოღონდ ამჯერად მუსიკა და ნელი ვალსი...
რაცარუნდა გასაკვირიიყოს წყვილებში ვცეკვავდით, მათშორის თიკო და თემოც რომლებიც სულ გამუდმებით ჩხუბობენ ახლა ისე სევდიანად და სიყვარულით სავსე თვალებით უყურებდნენ ერთმანეთს რომ სიტყვებით აღწერა შეუძლებელია...
ყველა ცეკვავდა ყველა, ნატა და გუგა რომელიც იმ დღეს გვესტუმრა პირველად, თიკო და თემო.ლიზა და ლუკა,თეო დაშაკო...მე? მე ვიყავი მეორე ოთახში და ყავას ვსვამდი და ისევ დაა ისევ თაკოზე ვფიქრობდი.
-რა იგულისხმა ნატამ როცა რაღაც ამბავი ახსენა? რატომ დაიძაბა ნიკა და დავიდი ასე ძალიან ?
ამდროს ნიკა შემოსულა ისე რომ არრც შემიმჩნევია
-რატომ არ ცეკვავ?
-როდის შემოხვედი,რავი არმინდა
-არგინდათუ მეწყვილე არ გყავს?
-რომინდოდეს მეწყვილესაც ვიპოვიდი
-ჩავთვლირომ გინდა,
ხელი მომკიდა, იქეთ გამიყვანა და ვალსი მეცეკვა, ვგრძნობდი მის გრძელ თითებს ჩემ წელზე,და მის გულისცემას, მის სახეს ჩემ კისერთან და მის ცხელ სუნთქვას, ვხვდებოდოი რომ შევეჩვიე ამ მცირე დროის განმავლობაში და მისი გაშვება არ მინდოდა . მაგრამ ეს ხომ დიდხანს არ გაგრძელდებოდა...ხვალ ეს ყველაფერი დამთავრდებოოდა...
იმ ღამით ყველამ გავათენეთ ნანოდა დავიდი სულ ერთად ისხდნენ და ისე ტკბილად საუბრობდნენ რომ მეცმინდოდა მათ ადგილას ყოფნა.
ნანო:
მისი შეხება ისე მსიამოვნებდა ტანში ჯრუანტელი მეღვრებოდა, ჩემ თავს არ ვეკუთვნოდი, მინდოდა რომ სულ მასთან ვყოფილიყავი მაგრამ თითქოს რაღაც მაკავებდა და ამ ბორკილებიდან თავის დაღწევას ვერ ვახრხებდი...
-შოკოლადს უჩემოდ ჭამ?-დავიდი
-ნუთუ გინდოდა?- ნანო
-როგორარა! უთხრა ღიმილით
-კაი მოდი აიღე-ნანო
-ეეე ეგრე არა !-დავიდი
-აბაროგორ?
-შენ უნდა მაჭამო
-ეე ასე არ შილება!!!!-ნანო
-რატო ეს შენ დააწასე ?-დავიდი
თან ამავდროულად პირი გაუღო და შოკოლად დაელოდა
მეკი სიამოვნებით მაგრამ შეუმჩნებლად ვაკბენიე ალპენზე...

თიკო:
ღმერთო დღეს რასაყვარელია... რატო მეჩნევება დღეს ასე? იქნებ იმიტომ რომ ჩუმად არის და არლაპარაკობს?! ვაიმე აქეთ მოდის...
-ასე იჯდები და გაოცებული მიყურებ თუ ადგები და მეცკვები?
-რომმინდოდეს ავდგებოდი -თიკო
-და ეხა ძალით აგაყენო თუ ? თემო
-უკაცრავად მაგრამ სხვის ნაბრძანებ სიტყვაზე არ დავდივარ!-თიკო
-კარგი მაშინ, უმშვენიერესო და კაპასო შეგიძლიათ პატივი დამდოთ და სულ 3 წუთი დამითმოთ და მეცეკვოთ?
-ეგ უკვე თემაა!-ვთქვი სიცილით და ამდროს დამწვდა ხელზე და საცეკვაოდ გამიყვანა...
ღმერთო რა სასწაულია...რასვგრძნობ მის მიმართ? რატომ მსიამოვნებს მისი შეხება ? რამემართება? ჩემ თავს რატომ არ ვგავარ მის გვერდით...

ლიზა:
რატომ მინდა რომ სულ მის გვერდით ვიყო და მის სახეს ვუყურებდე...რატომ მომწონს მისის ღიმილი ასე ძალიან..ნუთუ ცხოვრებაში პირველად ვიღაც შემიყვარდა? არა ასეა!
მიყვარს!
-წამოდი რა აქ რას ზიხარ -ლუკა
ხელი ისე მტაცა პასუხს არ დაელოდა და გამიყვანა.
-როგორ გიხდება ღიმილი-ლუკა
-კაი არ გამაწითლო-ლიზამ სიცილით უპასუხა
ლუკამ გაუღიმა და ჩაეხუტა, მთელი მუსიკა ასე ჩახუტებულები ცეკვავდნენ



თეო:
-წამოეხა უყოყმანოდ-შაკო
-აჰაჰჰა, წამო მერე-თეო
-გახსოვს იმდღეს გული რომ შეგიწუხდა?
-ჰომერე, იმედია დაცინვას არმიპირებ.
-არა რასისულელეა!,უბრალოდ იცი , იმდღეს....იმდღესვე მომეწონე..და დღეს დავრწმუნდი რომ მიყვარხარ! შეილება დაუფიქრებლად მოგეჩვენოს ჩემი ნათქვამი მაგრამ შენი დანახვა მაგიჟებს, შენი შეხება ჭკუას მაკარგვინებს....
ღმერთო როგორ ვუთხრა რომ მეც იგივეს ვგრძნობ....
-შაკო მე...მე..მეუბრალოდ...მეც, მეც მიყვარხარ !
ამსიტყვების შემდეგ სიჩუმე და ხანგრძლიცი ჩახუტება იყო....
ალბად ისინი რომ არა ჩვენი მომავალიც არ აეწყობოდა ისე როგორც ახლაა...

მოკლედ დამთავრდა ჩვენი მცირე გართობა და უკვე ახალი წლის ღამეს საკუთარ სახლებში შევხვდით, ამჯერად თბილისიდან მოშორებით...აქ ჩამოსულებმა ბევრი ძველი მეგობარი ვნახეთ...ამდროის განმავლობაში ვგრძნობდი როგორ მენატრებოდა იქაურობა, ჩემი კურსელები ის ერთად გატარებული დრო ნატას სახლში და მთელი ერთიანობა...
მოკლედ შესრულდა 12 საათი და დადგა ახალი წელიც...ყველას რომ ძალიან უხარია და უყვარს...როგორც ყოველთვის ძველ წელს ვატანს ყველანაირ დარდს და ცუდს და ახალ წელს ვხვდებით ბედნიერები და მხიარულები...თუმცა მე ისეთ გაურკვევლობაში ვიყავი არვიცოდი რა უნდა გამეტნია და რა უნდა დამეტოვებია...ალბად მხოლოდ თეომ იცოდა რომ ძველი დარდი გაეტნია და ახალი“შაკო“მიეზიდა..მოკლედ 1 კვირის შემდეგ ისევ თბილისი,ისევ სწავლა და გაურკვევლობები რომლებიც საკმაოდ მომრავლდა ჩემს ცხოვრებაში. პირველი 2 დღე სრულიად ჩვეულებრივი იყო გოგოებსაც არ შევხმიანებივარ, აი უკვე მესამე დღეს დილით ნანომ დამირეკა და მითხრა რომ საღამოსთვის აუცილებლად თეოსთან უნდა წავსულიყავით... მოკლედ ერსულზე ვიყავი როდის მოსაღამოვდებოდა. და აი 8 საათიც მაგრამ ისეთი ღამე იყო 12 გეგონებოდა, თან ზამთარიაა მთვარეც ძლივს ჩანდა იმ ღრუბლებში...ერთი შეხედვით საშიში ღამე ჩანდა, ჰოდა ნანომ თიკომ და ლიზამ გამომიარეს... და აი თეოსთანაც მივედით იქ კი მთელი ბიჭების გჰუფი დაგვხვდა...რამდენიმე ახალი პიროვნებაც კი ჩევამჩნიე. მოკლედ მივედი და მონატრებული შაკო ლუკა და თემო ვნახე ნატას შემხვდა მაგრამ ნიკას ვერ ვხედავდი, შაკომ მისი „ახალი“ ძმაკაცები გაგვაცნო, გუგა და ალექსანდრე... ჩვენი შეკრების ამბავი სრულიად უმიზეზო იყო.
-რამოხდა ასე რომ შეგვკრიბეთ?-ლიზა
-მოიცა, ისე არუნდა შევკრებილიყავით?-თეო
--ნუუ კი მაგრამ ასე უაზროდ?-ლიზა
-რატომ უაზროს? მეგობრები ძმაკაცები დაქალები შეყვარებულები არვართ ამ სასტავში თუ რაპონტია ეხა ეგ?- თქვა უეცრად ახლად შემოსულმა ნიკამ ჩამოგვიარა და თან ყველა გვნახა...
-დღეიდან შეეჩვიეთ ასეთ როგორც თქვენ უწოდებთ „უაზრო შეხვედრებს“-ლუკა
-არა ასე არ მიგულისხმია -თქვა ლიზამ ღიმილით..
ლუკამაც გაუღიმა და მასთან მივიდა.
-აბა როგორ შეხვდით ახალ წელს? თემო
-შენნაირი დებილებისგან შორს რაც მთავარია !-თიკომ ღიმილით და გადაკვრით ჩაუკვეხა სიტყვა თემოს
-ოოჰ, გმადლობთ რომ ასე მოგენატრეთ!-თემო
-არაფრის
-კაი არდაიღალეთ ? -მე
-არა სიყვარულს გამოხატავენ ასე- დავიდი სიცილით
-მოდი პიცა შევუკვეთოთ-ნანო
-მმმმმ...კარგი აზრიაა მშია- დავიდი
-და რაიმე სასმელი გვააქვს?-ნიკა
-არა -თეო
-მოდი მაშინ მე გავალ და რამეს კიდევ ვიყიდი თან შოკოლადებს წამოვიღებ ოღონდ გამომყევით -ნიკა
-რაკარგია შოკოლადები მარი წადი გაყევი და შენ აარჩიე მის გემოვნებას ვერ ვენდობი-ნანო სიცილით
-ძალიან კარგი, მიდი მოიცვი კურტკა და წავედით...ნიკა
-მოიცა..ფეხით მივდივართ?-მე
-ჰოაბა-ნიკა
-და მანქანა არარსებობს შენთვის?-მე
-კაი რაიყო არ მიეყინები ადგილზე ნუგეშინია წამო წამო...
-მოსაცმელი მოვიცვი და გავყევი...
-კაი აბა რაქენი როგორ გაატარე ახალი წელი, ერთი არუნდა მოგეკითხე? არგეკადრებაეგ შენ მითხრა ღიმილით და ოდნავ მკაცრი ტონით
-ოჰ, შენზერაღა ვთქვა? შენმომიკითხე?
-რაოო? დაგირეკეკიდეც გვიან მაგრამ დაკავება იყო, მერე რომ გადმოვრეკე ვიღაცამ აიღო და სახლში არარისო, სად დადიოდი ერთი ღამის 3 საათზე
-ჰორავი დაქალები და რამე ხოიცი
-ჰოაბა ძმაკაცებზე უარესებიხართ
მოკლედ იმ დღეს ნიკუშას არ დავვიწყებივარ მაგრამ რატომღაც ტელეფონი არც კი შევამოწმე თან არც არავის უთქვამს, რომ მირეკავდნენ და აი ასე დარჩა ზარი უპასუხოდ.
ახალი ამბები არგვაქ? ნიკა
-მმმმმ..მემაქ ახალი ამბები-მე
-ოპაააა, მიდი გვაჯახე-დავიდი
-სტაჟიორად ვიწყებ მუშაობას და თუ მოვეწონე ამიყვანენ,
-ვააუუ გილოცავვვთ -შაკო
-აბა ვინ გააჩალიჩა ეგ საქმე?- თიკო
-ჩემმა მეგობარმა. იქ მუშაობს და ადგილი გამოიძებნა ჰოდა მეც აღარ დავაყოვნე...
-აჰაა ეგ კარგიაა და დღეს კლუბისკენ გვაქ გეზიი იმედიმაქ წამოხვალთ.-შაკო
-ჰმმმ.. მე არვიცი დღეს პირველად უნდა მივიდე იქ და ალბად დიდიხანი არდამტოვებენ.
-არაა არდაგტოვენებ ჰოდა უარი არგამაგონო -თეო
-კაი აბა ამ ზაფხულში ერთად უეჭველი მივდივართ სადმე ჰოო ?-დავიდი
-ოჰ სულ გართობაზე როგორ უნდა ლაპარაკობდე-ნანო
ამდროს დავიდი ოდნავ დაღონდა.
-კაი ზაფხული რომოვა ეგ მერე ვილაპარაკოთ ჯერ ადრეა..ეხა კი ვილაპარაკოთ მალე შენი დაბადების დღე მოვა და ხომიცით უნდა გავერთოთ-თიკო
-აბა რაა-ლიზა
-ეე ეგ მე არვიცოდიი-შაკო
-არც ჩვენ-დავიდი თემო ნიკა
-კაი აბა დღეს გამოგივლით მე თიკო და ლიზა-ნანო
-კარგი წავედი გკოცნით-მე
-ბაიი

მოკლედ მოვემზადე და როგორც იქნდა ოფისშიც წავედი. ძალიან მყუდრო ოთახი იყო თუმცა ჯერჯერობით საზიარო და ბოლობოლო სექტემბრიდან ან გამიშვებენ ან ახალ ოფისში გადამიყვანენ.
მოკლედ ის დღე ძლივს გადავაგორე კლუბის ჩათვლით იქედან კი ისეთ დაღლილი მოვედი რომ დაწოლის თანავე ჩამეძინა, თუმცა გვიან ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა, ეკრანზე არ დამიხედავს ისე ვუპასუხე და ძლივს ამოვიგმანე
-ალიო
და ჩუმი ჩაცინების ხმა გავიგე
-გამოვიცნობ რომ გეძინა
-ნიკააა?!
-ჰო რაიყო არმელოდი ?
-რომელი საათია ისმაინც თუ იცი ?
-კი 4 სრულდება
-და შენ რა ათენებ ?
-ნეტა იცოდე როგორ მინდა რომ დავიძინო
-ხელს რა გიშლის?
-არვიცი უბრალოდ ვერ ვიძინებ. და მემგონი შენც გაწუხებ ამიტომ გავთ...
-არ არ გათიშო. უბრალოდ სახეს მოვიბან და გამოვფხიზლდები.
ორ წუთში კი ისევ ტელეფონს დავბრუნდი
-ჰო რასამბობდი ?-მე
-ისევ ჩაიცინა. კარგიი თემას შემოვაგდებ-ნიკა
-ჰო მიდი აბა
-კარგიი ვფიქრობ თემოს და თიკოს ერთმანეთი მოსწონთ
-ხუმრობ ? ეს აშკარა აქამდე არიყო ? მათი ჩხუბის მიზეზიც ესარის
-უცნაურია არვიცოდი სიყვარული თუ ჩხუბით გამოიხატებოდა-ნიკა
-მათთვის ეს უფრო ადვილია, ორივენი ისეთი ამაყები და საყვარლები არიან
-მართლაც, კიდევ ვფიქრომ ნანოს და დავიდს ერთმანეთი მოსწონთ
-ოოუ, შენ ნუთუ რაღაც იცი ?
-ეს კის ნიშნავს?
-რაღაც გკითხე !
-ჰოორაა დავიდმა მითხრა რომ მოსწონს
-ოუუ ვფიქრობ რომ ეს ამბავი უცხო არარის ჩემთვის
-არც მე გამკვირვებია
-ჰო მათაც ეტყობათ ნანოსაც მოსწონს
-კარგი აბა ლუკაზე და ლიზაზე არც არაფერს ვამბობ.
-სათქმელი არც არაფერია ყველა თეოს და შაკოს დაემსაგსება მალე.
-შენკენ რახდება,თაკოს ვგულისხმობ.
-მივხვდი (ჩაიცინა) მასთან ყველაფერი დავასრულე.
-რატომ ?
-უბრალოდ... გთხოვ ნუღარ გამახსენებ
-კარგი თუ არ გინდა...
-კარგი წავედი დავიძინე, ტკბილი ძილი
-შენც...
მეორე დღეს უნივერსიტეტში წავედი, ოფისში კი ორშაბათიდან გავიდოდი. სადღაც შუა ლექციის დროს შესვენებაზე გოგოებთან ერთად ვიყავი და თიკამ (ზემოთ ხსენებული მეგობარი)დამირეკა და შოკის მომღვრელი ამბავი გამაგებია
-მარიიი ვერ წარმოიდგენ ეხლა რამოხდა..
-რამოხდა, რახმაგაქ?
-ფსიქოლოგის სიანსებზე თაკო ჩაეწერა
-რაააააააააააააააააააააააააა?! მოიცაა ის თაკოოო რომ გიყვებოდი და ფოტოებიი რომმ........ არა არარა ა დროო? რადროს არის ჩაწერილი იმედია არდა მემთხვევა..
-ჩემთან არის.
-უჰჰჰჰ ( შვებისგან ძლივს ამოვისუნთქე) რაჯანდაბა უნდა ფსიქოლოგთანნ ?
-არვიცი ხვალიდან იწყებს და გავარკვევ.
-ვაიმე ესღა მაკლდა
-კარგი გავთიშავ და რაუნდა გავარკვევ.
ტელეფონი გავთიშე და გოგოები ისეთი სახეებით მიყურებდნენ გეგონებოდათ მოჩვენება დაენახათ...
-რა ჯანდაბა მოხდა-ლიზა
-თაკო იმ ოფისში ჩაეწერა ფსიქოლოგიის კურსებზე სადაც მე ვიწყებ პრაქტიკას
-Fuck-თიკო
-ვაიმე ეს დამთხვევაა თუ იცოდა რომ იქ..-ნანო
-არცკი გაიფიქრო ჩემზე არაფერი ეცოდინება-მე
-ასე რატომ ფიქრობ?-თიკო
-იმიტომ რომ გასაოცარი არაფერი ხდება რომ ჩემზე რამე გაეგო-მე
-დარწმუნებული ხარ ?-თეო
-სავსებით.
-კარგი ალბად თიკას მოუყვება მისი და ნიკას ისტორიის საშინელ დასასრულს -თიკო
-როგორც ყოველთვის შენი მწარე ენა-მე.
მის ნათქვამზე კი ყველას სიცილი აგვიტყდა.
-კარგი ლექციის მერე შევხვდებით -მე

ლექციის შემდეგ პირდაპირ სახლში წავედი შხაპი მივიღე და გადავწყვიტე დამესვენა. დაწოლისთანავე ჩამეძინა და ამჯერად 8 საათზე თეომ დამირეკა და მიღხრა რომ ის და შაკო გამომივიდნენ და რაღაც გრანდიოზულს გეგმავდნენ თუმცა ახალ გაღვიძებუზე ვერაფერი გავიგე მაგრამ ავდექი მოვემზადე და სულ მალე ისინიც გამოჩნდნენ...
ნატასთან მივედით და აი ის გრანდიოზული გეგმაც. მე ნიკა თეო და შაკო...ჩვენუნდა დაგვეგეგმა ყველაფერი რადგან თვითონ ისინი ვერაფერს ვერ მოაგვარებდნენ... ამიტომაც ჩავერიეთ ასე „უხეშად“ მათ ურთიერთობაში.
-მოკლედ დავაწყვილებთ ნანოს და დავიდს, თიკოს და თემოს..მარი და ლუკა ისედაც მოახერხებენ.-ნიკა
-ისედაც ანუ? მე
-სავახშმოდ მიდიან რადგან ლუკა გაბედული აღმოჩნდა-თეო
-ჩემზე რაღა უნდა ვთქვათ მაშინ?-შაკო
-თქვენრომ არა ასე ერთად ალბად არც ვიქნებოდით-მე
-ჰეიი რა „რბილი“გახდი ამბოლოდროს
-კაი გაჩე ატირდება-თეო
-დაგჭრიი-მე
-კაიი მოდით და გავაკეთოთ ეს-ნიკა

-არჯობს რომ უბრალოდ მათ დავაცადოთ?-მე
-კარგიი რა თავს ვერასდროს მოაბამენ .-ნიკა
-კარგიი მოდიი და მოვრთოთ ისე როგორც 5 ვარსკვლავიანი სასტუმრო, მაგრამ რომ არ გამო
იდეს?-მე
-მემეგონა ფსიქოლოგები ოპტიმისტები იყავით-ნიკა
-არა ჩვენ რეალისტები უფრო ვართ-მე
-კაიი ეს ვარდის ფურცლები მაგიდაზე მოფანტე და მაგიდის ქვემოტაც ოდნავ, მათ შემოსვლამდე აეროზოლიც გაუშვით დაბალი განათება და მზად იქნება.-ნატა
-დაა მომსახურე პერსონალი ჩვენ ვიქნებით?-ნიკა
-არა დაქირავებული მყავს შეფ მზარეული...რეებს ბოდავ ჩვენ აბა ვინ სხვა-ნატა
-იმედია ყველაფერს ჩვენ არ გავაკეთებთ-ნიკა
-დიახ ეხლავე შებრძანდით და დაიწყეთ, ცოტა გააკეთეთ ცოტაც შეუკვეთეთ ...-ნატა
-დაა კონკრეტულად ჩვენ რასვაკეთებთ?-მე
-შეეცადე ნამცხვარი გამოაცხო-ნატა
-შეეცადე? ხუმრობ? -შენ უბრალოდ აარჩიე დანარჩენი მე მომანდე -მე სიცილით
-კარგიი ქალბატონო ლაპარაკს მორჩი და რომ გააკეთებ მერე მელაპარაკე-ნატა
-შენ რასაც გეტყვი ის მომიტანე-მე
-ეგ ნიკას უთხარი მე სხვა საქმე მაქვს!-ნატა
-შენხომ საქმეები არგელევა რა.-მე
-მიდიმიდი შედი მანდ და გამოაცხვე, მე შევუკვეთავ კიდევ.
....
-ეს ყველაფერი ვისი იდეა იყო?-მე
-შენი აზრით?-ნიკა
-ოხ შე დამპალო, შენი აბა სხვა ვისიი..
-მადლობას უნდა მიხდიდე !-ნიკა
-მადლობა იმათმა მოგიხადონ-მე სიცილით
მიდი შენ ამ კვერცხს გააველი და ჩამიტეხე აქ.-მე
-მე მზარეულს ვგავარ? ცალი წარბი აზიდა და ირონიუად გამომხედა
-სწორედაც! უნდა დაგამსგავსო !-მე
-იმედია არ მოგვწამლავს ეგ ნამცხვარი-ნიკა
-ჰაჰაჰა !
-კა არგაიბუტოო, რამდენ ხანში იქნება? 30 წთ ალბად.
-ჰმმმმ. კარგი..ახალი სამსახური როგორია?
-ჯერჯერობით მხოლოდ სტაჟიორი.-მე
-მომავლისთვის წარმატებები-ნიკა
-დამჭირდება-მე
-კარგი ეხა ღუმელში შედგამ და მორჩა?
-ჰო ეგაა-მე
-მმმმმ, კარგი აწი მოვლენ მოწესრიგდი-ნიკა.
1 საათმა გაიარა. ნამცხვარი გამზადდა და ოთახიც ისე მოვრთეთ 5 ვარსკვლავიანი სასტუმრო გეგონებოდათ. ოთახში ბნელოდა, მხოლოდ მაგიდებით თავზე ანათებდა მკრთალი მელნისფერი განათება, ნელი წყნარი მუსიკა დ რაც მთავარია მაგიდები ერთმანეთისგან დაშორებული იყო. ჩემდა გასაკვირად 5 მაგიდა იყო არადა მხოლოდ 3-ზე მეგონა.
-ნატა, ამდენი მაგიდა რასაჭიროა?
-ბევრი გაისარჟეთ! შენ ნიკა, მე და გუგა- რა დარჩენას არაპირებ?
-არა როგორ არა! ამას როგორ გამოვაკლდები
-ჰოდა კარი გააღე მოვიდნენ-ნატა
-სწრაფად შუქი ჩააქრეთ-მე
ნანო:
დავიდმა დამირეკა და მითხრა რომ 10 საათზე მზად უნდა ვყოფილიყავი, სად მივდიოდით და რისთვის არვიცოდი. ისეთი ხმა ქონდა მეგონა კაცს მოკლავდა. ჩუმად ვიმგზავრეთ, ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, თავი მინაზე მქონდა მიდებული და ვფიქრობდი, ხან მას ვუყურებდი და ვფიქრობდი რა შეიძლებოდა მომხდარიყო, თითებს ნერვიულად ათამაშებდა საჭესთან და ხელით ნიკაპს იზელდა. ამდროს კი ფიქრში გართული ნატას სახლში მოვედით, რომელიც ცულ ჩაბნელებული იყო, ეზო კი გარე განათებით მორთული, როგორც კი ჩავედი თიკო დავინახე მასთან მივედი და ვკითხე რახდებოდა....
თიკო:
აბაზანიდან გამოვედი როცა ტელეფონი განუწყვეტივ რეკავდა/
-ალიო
-თიკოოო, როგორც იქნა სად ჯანდაბაში გიდევს ეს ტელეფონი, მოემზადეე და 10 ზე შენთან ვიქნები...და პირი დამუწე კითხვებს ნუ დასვამ ერთხელ მაინც იყავი თავაზიანი და ბავშვივით ნუ მოიქცევი-თემო
ესღა თქვა და ტელეფონი გათიშა...
რა იდიოტია დარეკა გამლანძღა სიტყვა არ მათქმევია და თან გამომივლის სადღაც მივყავარ. კიდე იტყვის რომ მევარ უხეში...
როგორც იქნა მისი მანქანაც გამოჩნდა. კარზე დააკაკუნა კარი გავაღე თუ არა ხელი მომკიდა და მანქანისკენ წამიყვანა, ხმის ამოღება როგორც კი დავაპირე მანიშნა გავჩუმებულიყავი
-ხმა არ ამოიღო სანამ არ გეტყვი, და ნუ ჩაშლი ამ საღამოს !
როგორც იქნა ნატასთან მომიყვანა იქ კი ნანო რომ დავინახე თვალები გამიბრწყინდა.

ლიზა:
ტელეფონი რეკავს და არ ჩერდება
-ალიო
-ლიზა?
-არა ლუკა თიკო ვარ
-ლიზა სადარის?
-საბაზანოშია
-ამმმ, უთხარი რომ გამოვა მოემზადოს სავახშმოდ მინდა წავიყვანო, და ჰო კიდევ უარი არ მიიღება
-კაი გადავცემ
როგორც იქნა ეშველა ამას- ჩაიცინა და ეს ამბვაი პირდაპირ ლიზას ახარა!
როგორც იქნა ლუკამ გამოუარა და ერთად წავიდნენ.

-მოაღწიეენნ-ნიკა
-ჩუუ-მე

გარეთ:
თიკოო შენც აქხარ ?-ნანო
-რააჯანდაბახდება ვინმე ამიხსნით?-თიკო
-პირი მოკუმე და შემოდი-თემო
თიკოს უთქმელად გაჰყვა უკან
დასხდნენ-ნიკა
ჰო და მიდი ეხა და ჩვენც დავსხდეთ-ნატა
-გუგა არმოსულა?-მე
და აი კარზე ზარია
-აი მოვიდაა წავალ გავუღებ მიდი თქვენ დასხედით-ნატა
-ჰმმმ, წამო ის კუთხე მომწონს იქ დავსხდეთ
-როგორ მიდის საქმეები სააგენტოში-მე
-როგორც ყოველთვის ფოტოები და გასტროლები-ნიკა
შენი ამბები როგორაა?
-ნორმალურად-მე
-სიჩუმეა, მხოლოდ ჩანგლის და ნელი მელოდიის ხმა ისმოდა....


თიკო:
-ოჰ, ეს რასნიშნავს?
-უბრალოდ დაჯექი-თემო
-მოიცაა, ჯერ ჩაიცვიო და ჩავიცვი, ხმა არამოიღოო, ეხლა დაჯექიო...შეგიძლია ადამიანივით ილაპარაკო და არა მბრძანებელივით ?
-ბატონოო? ნორმალური ადამიანივით ნორმალურ ადამიანებს უნდა ელაპარაკო
-სატანა ხაარ !
-ეხლა სერიოზულად მისმინე ყელში ამოვიდა ამდენი უაზრო კამათი, უბრალოდ შენ მოგწონვარ და ამის აღიარება არ გინდა , ჰოდა...
-ერთი წუთით ? შენ შენს თავში დარწმუნებული იდიოტი ხარ, -თიკო
-ნუმაწყვეტნებ და მოკუმე ეგ პირი ცოტახნით არშეგიძლია?თემო
ეს ისე მკაცრი ხმით თქვა თიკო იმწამსვე დადუმდა
-ჰოო და გავაგრძელებ ეხლა, შენ მოგწონვარ და ესაა მიზეზი იმისა თუ რატომ ვჩხუბობთ მაგრამ საქმე იმაშია რომ მე არ მომწონხარ და აქაც იმისთვის დაგიბარე რომ გითხრა ჩემს მიმართებაში გრძნობები შეიცვალე, არგამოგადგება მოწონებები და ბავშვური თამაშები, ჰოდა სანამ ტირილს დაიწყებდე გეტყვი რომ მიყვარხარ, და შენი მწარე სიტყვები ცოტა ხნით დაივიწყე და არგამოგივა რაც არუნდა მითხრა ვერდამაჯერებ რომ ჩემს მიმართ არაფერს გრძნობ, იცოდე თვალებმა გაგყიდეს თინა !
-იცი ვერც კი გავაანალიზე რათქვი-თიკო
-რადა ისრომ დღეიდან შეყვარებულები ვართ!-თემო
-მე თანხმობა არმომიცია-თიკო
-ოჰჰ,წეღან ვერცკი აანალიზებდი რასგეუბნებოდი-თემო
-ეხა შენ მისმინე, შენ ერთი უბრალო უხეში საკუთარ თავზე შეყვარებული იდიოტი ხარ რომელმაც თავგზა ამიბნია და თავი შემაყვარა-თიკო
-ოო ეს უკვე მესმის, მოდი ჩემთან პატარავ-თემო
ეს თქვა თუარა იმწამსვე წამოდგა და მაგრად ჩაეხუტა.


ნანო:

-მმმ, რაკარგი სუნიააქვს უეჭველად მარიმ გააკეთა-ნანო
-ჰმმ, გემრიელად მიყურებს-დავიდი
-კარგიი, აბა აქ რისთვის ვართ ?-ნანო
-რისთვისდა, მოკლედ, ნუ საუბარი დიდად არმეხერხება მაგრამ გეტყვი რომ მომ... ნუ ერთი სიტყვით თავი შემაყვარე რა, უბრალო დ ვერც კი გავაანალიზე როგორ მოხდა. ამის თავიდა დრო აქ არ არისმაგრამ უბრალოდ შეგეჩვიე, და ალბად ვერც შეგელევი, იმდენი საშინელებბა გადავხდა რომ ერთი არასწორი ნაბიჯი და გავნადგურდები ალბად. მოკლედ ალბად დროთა განმავლობაში გეტყვი ყველაფერს მაგრამ ეხლდა პასუხს დააყოვნებ ?-დავიდი
-იცი ? უბრალდ კი ?
-კიი? შენ რა მეკაიფები ? პასუხს დააყოვნებთქოდა კიი ? -დავიდი
-არა არა შენ არასწორად გაიგე, უბრალოდ მეც მიყვარხარ
-ნეტავ აქამდე სადიყავი, წამო ვიცეკცოთ.

საერთოდ ნანო და ვალსის ცეკვა ცოტა განსხვავებული რამეები იყო ერთმანეთისგან მაგრამ ახლამას დავიდის ძლიერი მკლავები აცეკვებდა და არა საკუთარი ფეხები.



როგორი ბედნიერები იქნებოდნენ ახლა ისინი...ორი საუკეთესო წყვილი რომელიც ამ ოთახში იყო. მიუხედავად იმისა რომ ვიცოდი ნიკა ახალი დაშორებული იყო თაკოს მაინც მქონდა რაღაც იმედი, მაგრამ ნეტა ისევ უყვარს? ამკითხვაზე პასუხს მალე გავიგებდი როგორცკი თიკა მოყვებოდა ყველაფერს მაგრამ ლოდინი დამჭირდებოდა.

თიკო:
მოკლედ ასე უეცრად დავწყვილდით მე და თემო, ნანო და დავიდი, თეო და შაკო, ლიზა და ლუკა რომლებიც ყურებამდე იყვნენ ერთმანეთზე შეყვარებულები.
მეორე დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა, საშინლად მეძინებოდა ამიტომ ყურადღება არ მიმიქცევია, მაგრამ რადგან აღარ გაჩერდა იძულებული გავხვდი მეპასუხა.
-მარი! იცოდე თურაიმე მნიშვნელოვანი არ არის და უბრალო რამეზე გამაღვიძე მოგკლავ!
-თიიიი, შენთან მოვდივართ გოგოები და ადექიი მოემზადე
-ასე ადრიანად?
-1 სრულდება გოგო!
-ამდენი ხანი რატომ მეძინა?
-იმიტომ რომ გუშინ ბევრი დალიე და მთელი ღამე თემოსთან ერთად ცეკვაში გაატარე.
-ნუდამცინიიი,და დროულად მობრძანდით, საჭმელი გამიკეთეთ
-ფუუუ,გადიი
-გკოცნიით-თიკო.
და აი კარზე ზარის ხმაც რამდენიმე წუთში.
-ჰეიი, რა სველებიიხართ
-გარეთ წვიმს, კრუხივით რომ ზიხარ მანდ 24 საათის განმავლობაში გამოიხედე ხოლმე გარეთ-თეო
-ჰეიი შაკუნაა როგორ შეიცვალეე?-თიკო სიცილით
-ლიზაა სადარის?-ნანო
-ძინავს-თიკო
-კაი ეხა რამოხდაა ახალი?-მე
-ჰმმმ? ეს ჩვენ გვეკითხება? -თეო
-ჰოომ, რამემოხდა?მე
-არაფერი, შენრომმ არა ჩვენ ასე ერთად არვიქნებოდით და შენ არუნდა კითხულობდე ამას რახდება ახალი-ნანო
-კაი დიდი არაფერი გამიკეთებია..
-არა შენ ის გააკეთე რასაც თავს პირადად მე და თემო ვერ გავაკეთებდით-თიკო
-ჰეიი, გეყოთ დრამა , თორემ ვიტირებ
-ოუ, ეს არგააკეტო ხომიცი ვერვიტან-ნანო
-შენისიტყვები აზრს ვერ შემაცვლევინებს!-მე
ჰო ეხა რაღაც უნდა გითხრათ, თიკას ველაპარაკე, და გავიგე თაკო იქ რისთვის მისულა
-ოპპააა, ანუ?-თეო
-თურმე ნიკას რამდენჯერმე უთხოვია მისთვის ქალაქ გარეთ წაყოლა როცა სააგენტოდან მიდიოდა, მას კი გადაუგდია, ჰოდა ნიკას მობეზრებია სულ მასზე წინ საკუთარ თავს რომ აყენებდა და.....
-The End-თიკო
-ჰმმმ ვითომ ახალი ურთიერთობისთვის მზად იქნება?-ნანო
-ცოტა დრო იქნება საჭირო თანაგრძნობა და ეგ არის-მე
-ჰოო ეს აშკარაა-ლიზა
-ჰეი შენ გაიღვიძე?-თეო
-ისე ხმამაღლა საუბრობდით რა დამაძინებდა-ლიზა
ესეიგი ხვალინდელ დღეზე სასაუბროდ მოხვედით ?
-ხვალინდეზე? მე
-ჰო ხვალიდელზე, არმითხრათ რომ დაგავი..
-ვაიმეე მე აქ რასვაკეთებ ღმერთოო ჩემოო, როგორ გამოვშტერდი, რამდენი რამემაქ მოსამზადებელი... წავედიი მე და..
-ერთიი წუთით, შენ რა მარტო აპირებ ყველაფრის გაკეთებას? არციფიქრო ჩემთან წავედით დავიწყოთ მზადება, დედაჩემს და მამაჩემს სახლიდან გავიყვან და ხვალინდელი დღეც იქ აღვნიშნოთ, ფართი დიდია და ბიჭებსაც ვეტყვით რა-ნატა
-არა ასე ვერ შეგაწუხებთ არა-მე
-ნუიქცევი პატარა ბავშვივით, არავის არაწუხებ მე მსიამოვნებს თქვენთან ერთად ყოფნა თან მოსაყოლიგვაქ რაღაცეები ვატყობ-ნატა
-მმმ, კარგი მაშინ წავედით-ნანო
სახლიდან გავედით თუ არა კარებში ნიკა შეგვეჩეხა
-ჰეი მეზობლებო,გოგოების მანქანა დავინახე დაა... მოიცა სად მიდიხართ?
-ნატასთან, ხვალინდელი დღისთვის ვემზადებით-თეო
-ოოუ მაშინ მეც ჩამიტიეთ მანქანაში-ნიკა
-მეხუმრები ? შენ თუ დაგკეცავთ და ისე ჩაგკუჭავთ-თიკო
-ჩავთვლი რომ ეს კის ნიშნავს-ნიკა
-მოიცაა და შენ გახსოვს ხვალლ რა დღეა?-ნანო
-მმმ, კი მარის დაბადებისდღე არა?-ნიკა
-ხედავ მასაც კი ახსოვს და შენ დაგავიწყდა-ნანო
-რაა? შენი დაბადებისდღე როგორ დაგავიწყდაა-(სიცილით) ნიკა
-წავედიით რა-მე
ცოტახანში ნატასთანაც მივედით და გადავწყვიტეთ ხვალინდელი დღისთვის გვეზრუნა და შევუდექით საჭმლის კეთებას და სახლის მორთვას.
-მეე დავჯდები და გიყურებთ ან ბიჭებს დავურეკავ-ნიკა
-ოოოჰ არაა! გაგვაცდენენ არქნაა-ნატა
-ნუღრიალეებ, უკვე გვიანია ზარი გასულია-ნიკა
-მოგკლაავს შე აყლაყუდაა რომ ვერ მოვასწროთ ხვალამდე
-კარგიი რა რააარიამაში მოუსწრებელი.-ნიკა
-ოოხ! მაგრად ამოიოხრა და ოთახიდან გავიდა.
1 საათში თემო შაკო ლუკა და დავიდი მოვიდნენ, გვიან კი გუგაც გამოჩნდა.
მაგ დროისთვის ვალაგებდით. როცა მოვრჩით ყველაფერი შევინახეთ და 12 ამდე დავიცადეთ.
-მე ცოტა ხნით უნდა გავიდე და გვიან მოვალ.-ნიკა
-სად მიდიხარ ბიჭო 12 დაიწყო-თემო
-საქმე მაქვს-ნიკა
-აუ შეეშვით არცალია ჩვენთვის- ნანო
-ნანო გაჩუმდი-დავიდი
-ვტყუი?-ნანო
დავიდმა ხელი სტაცა და ოთახში გაიყვანა ცოტა ხნიშ შემდეგ კი სახეგაბადრული დაბრუნდა.
-წადი წადი და ნუ დააგვიანებ-შაკო
ცალკე ოთახში:
-ხედავთ? როგორუნდავიფიქრო სხვა რამეზე როცა წავიდა, არადა 1 საათიც არარის დარჩენილი...-მე
-მოვაა ხომ გაიგე რათქვა საქმე აქვს-თეო
-მადლობ მეც გავიგე ეგ, ან მოვა ან არა-მე
-ოო ნუ აჭიანურებ-ნანო
-ჰოორა დაიცადეე შენ კიდე, ხვალ რას ვგეგმავთ?ლიზა
-მმმმ, ხვალ 2 სთვის სახლში მივდივარ. საღამოს გამოგივლით და კლუბში..
-არა ნატა ვერგამიგე, ხვალ თბილისიდან მივდივარ, სახლში ალბად 2 დღით დავრჩები ამიტომ დათხოვნა მინდა უნივერსიტეტიდან ცოტა ხნით.
-აუუუუუუუუ კარგიი რაა- თემო
-აქ როდის შემოხვედი?-თიკო
-ახლახანს, დარჩი რა ხვალ არის შენი დაბადების დღე და ეს ერთად უნდა აგვეღნიშნა კლუბში
-ჰო მეც მინდა მაგრამ იმათ დავპირდი და თან ცოტა ხნით ტვინის განთავისუფლება მინდა
-ბიჭებიდამ ეს არიცის არავინ ხო ?
-არა
-არიტყვი?
-ჰმმ, კი თუ დააინტერესებთ
-ეი, ნუ ბოდავ, აბა კიარ გვკიდიხარ ე, და წამოდით ეხა იქეთ-დავიდი
ოთახიდან გავედით, აი 12 იც შესრულდა და ყველამ ერთდროულად მომილოცა, ყველაფერი იყო იდეალური საღამოსთვის მაგრამ ერთი რაღაც აკლდა.რაღაც არა ვიღაც.
საჭმელიც მივირთვით, ვიცეკვეთ, და ფილმის ყურება გადავწყვიტეთ ის იყო მოვემზადე საყურებლად რომ ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა.
„გამოდი სკვერში, გელოდები“
-ვინ არის?-თიკო
-უცნობი ნომერია-მე
-დაიცა სადმე გადიხარ ?-თეო
-ჰო, შეხვედრას მთხოვს-მე
-გიჟი ხარ! ვიღაც გწერს გამოდიო და შენც მიდიხარ-ნატა
-დააცადე გოგო იქნებდა რაღაც მნიშვნელოვანი ხდება-გუგა
-გამოგყვეთ?-ნატა
-არა არმინდა აქვე გავდივარ-მე
სახლიდან გავედი დაახლოებით 7 წუთი ვიარე და სკვერში მივედი, ირგვლივ სიბნელეიყო, ტელეფონი კიდევ გადავამოწმე ხომ მართლლა აქ უნდა მოვსულიყავიმეთქი. რომ დავრწმუნდი შემდეგ კი იმ ნომერზე ზარი გავუშვი და როცა ტელეფონის ხმა ჩემს ახლოს შემომესმა, შევკრთი და გავშეშდი.
ირგვლივ წამში განათდა ყველაფერი, სკვერი ფერადი განათებით იყო მორთული წინ დიდი ვარდების თაიგუილი დამხვდა მაგიდაზე დადებული ამ წითელი ვარდების შუაში კი პატარა თეთრი არსება კნაოდა, მივუახლოვდი და
-ვაიმეე კნუტიი, როგორ მიყვაარს ! სპარსული ჯიშისაა, ეს ყველაფერი ვინ იცოდა
-დაბადებისდღეს გილოცავ
-ნიკაა?
-ჰო მევარ
-ეს ყველაფერი რა საჭირო იყო, ეს ეს...
-მეგონა უბრალოდ მადლობას მეტყოდი დაა
-მადლობა მადლობა, ეს ვთქვიდა მისკენ გავექანე და ისე მაგრად ჩავეხუტე, ცოტაც და დავახრჩობდი, ორი წამის შემდეგ ვიგრძენი როგორ მომხვია ხელები წელზედა გულში ჩამიკრა, შემდეგ თავი გავითავისუფლე და ვკითხე
-ეს ყველაფერი რა საჭირო იყო.
-ჰმმმ,( ცოტა ხნით დაფიქრდა), იცი? როცა თაკოს დავშორდი მეგონა არავის შევეჩვეოდი ისე როგორც მას, მაგრამ სწორედ მაშინ გაგიცანით შენც და შენი მეგობრები, და ის დანაკლისი შემივსეთ რაც მისით მივიღე, იცი ძალიან შეგეჩვიე და ვგრძნობ რომ შენს გარეშე ყოველი დღე მოწყენილობით სავსეაა, მინდა რომ სულ ჩემს სიახლოვეს იყო და იცი?! ამაზე არ დავფიქრებულვარ მემგონი მიყვარხარ!
-რრაა, ნიკა რა თქვიი?
-რამოხდა მიყვარხარ მეთქი, რა შენ არა?
-არა იცი, მეც მიყვარხარ
-ასეც ვიცოდი(ჩამეხუტა),წამოდი კნუტი კნავის
-საიდან იცოდი ეს ჯიში რომ მიყვარდა?
-ჰმმმ, შენმა მეგობრებმა გაგყიდეს-სიცილით
-მმ ,ჩავთვლი რომ კარგი საქმე გამიკეთეს
-თეთრია შენსავით, გაიცინა და მისი ტუჩები შუბლზე მომაკრო.
-აბა დილისთვის სად წავიდეთ?
-იციი, დილით სახლში მივდივარ
-მოიცა რატოომ?
-დავპირდი რომ ჩავიდოდი
-აუ არა რა, ჯერ მხოლოდ დღეს დავიწყეთ და უკვე მიდიხარ?
-2დღით მეტით არა.
-რაა? ორიით? აუუ მეკიდე მეგონა ხვალვე ჩამოხვიდოდი.
-ჰეეი რაიყო ვეღარ მოიცდი ორი დღე?
-აუუ კარგი რა...სხვა რაგზაამაქვს.
-წამოდი დავბრუნდეთ
-ჰო წამო და ამ კნუტს რამე ვაჭამოთ, ტვინი წაიღო
-ნუხარ ბოროოტი-მე
-რავქნა გავბოროტდი, ახლა შენი თავი ამ კატასაც უნდა დავუთმო-სიცილით
-კაი არ იეჭვიანოო
-მოდი მოდი შევიდეთ.
შევედით თუარა არავითარი გაოცებული სახეები, ყველა ისე დაგვხვდა თითქოს უკვე დიდიხანია ჩვენი ერთად ყოფნის ამბავი გაეგოთ.
-ოჰ როგორც იქნა დაადგათ საშველი- თემო
-შენ სულ როგორ უნდა კბენდე ყველას-თიკო
-ჩემო პატარრ..ჩემო პატარაა და ჩემო ყანჩაა გილოცავთ-ნატა
-ეჰ ნატაშკაა, სულ როგრუნდა ღადაობდე ჩემზე-ნიკა
-ხოიცი ამას სიყვარულით ვაკეთებ
-ნუუ ეხა ავღნიშნოთ და რაიმე კარგი ფილმი და სასმელი..რასიტყვით?
-კარგი აზრიაა, შაკუუნა წამო ვიყიდოოთ-თეო
-კარგი ჩვენ გავალთ.
-ფილმი რა ჩავრთოთ ? -ნატა
-მოდი შენ აარჩიე-ნანო
-მაგაში ვერვარ რა, თქვენ გადაწყვიტეთ გენდობით-მე
ავდექი და ნიკას გვერდით მივუჯექი მან კი ხელი გადმომხვია და ისევ შუბლზე მაკოცა.
-აი შაკო და თეოც მოვიდა-ნანო
-მოდი ჩავრთოთ.
-ყველა ერთმანეთის გვერდით დავსხედით და ხელგადახვეულებმა დავიწყეთ ფილმის ყურება.
-და ეს ფილმი იმედია ლიზას არ აურჩევია სააშინელებებს კვლავ არ ვუყურებთ-ლუკა
-ჰეი შენ აქხარ ? ისეწყნარად იყავი აქ არც მეგონე- თემო
-არა ამჯერად ნანომ და დავიდმა აარჩია-ნატა
-კარგიაა მაშინ თქვენ გემოვნებას შევამოწმებ-ლუკა
-არაა საჭირო, რომანტიკული კომედიიაა.
-მიყვარს-ლუკა
-გაჩუმდი და უყურე-ლიზა
-ნუმებღვირები სიყვარულო, თვალი ჩაუკრა და გადაეკონა.


მოკლედ დავბრუნდი სახლში, ყველა ვნახე ყველა ის ვინც ძალიან მენატრებოდა, არც ნიკა დამვიწყებია, თითქმის სულ ტელეფონზე ვიყავი ჩამოკიდებული, ყველაფერს მიყვებოდა თიკოს და თემოს ყოველ ჩხუბს, ამ ორი დღის განმავლობაში რამდენჯერ მოასწრეს ერთმანეთისთვის. თბილისში დაბრუნების თანავე ნიკას სანახავად გავეშურე, მაგრამ მაგრამ.....ოდესმე გიგრძვნიათ რასაშინელებაა როც გადაგადებს ის ადამიანი ვიზეც გიჯდები ? ოდესმე თვითმკვლელობის სურვილი გაგჩენიათ? თავი ზედმეტატ და გარიყულად გიგრძვნიათ? ? ისეთი სიკვდილის რომლის შემდეგაც საერთოდ არავის ემახსოვრები და შენი წარსულიც შენთან ერთად რომ გაუჩინარდეს. ჩემი ბედნიერება ცოტა ხანს გაგრძელდა, დაიმსხვრა ყველაფერი, ერთ წამში განადგურდა...ასე გადამაგდო? გამომიყენა, რაგამიკეთა? ეს კითხვები შინაგანად მღრღნიდა და მოსვენებას არ მაძლევდა... ~
უკან გავბრუნდი საჭესთან დავჯექი და მთელი ძალით დავიწყე წასვლა წინ, თან ვფიქრობდი რა დავინახე, ვცდილობდი რამე კარგი და დადებითი დამენახა მის საქციელში, მაგრამ გონება და გული სულ საპირისპიო მხარეს მირბოდა. რატომ გაეკიდა თაკოს? რატომ ჩაიკრა გულში? როგორ ვიფიქრე რომ მას დაივიწყებდა და უბრალო რამის გამო დაშორდებოდა, და მე შემიყვარებდა... რატომ ჩაეხუტა ისე როგორც 2 ღამის უკან მე ჩამეხუტა? გამომიყენა? გაერთო? მოსვენებას ვერ ვპოულობდი, ბინაში დავბრუნდი და ოთახში ისე ჩავიკეტე, თიკო ლიზა თეო და ნანო რომ მელოდებოდნენ საერთოდ არ გამხსენებია, ჩემი ტელეფონი განუწყვეტლივ რეკავდა მეკი არ ვპასუხობდი, და ასე გამწარებულს ჩამეძინა. გავიღვიძე და 8 საათი იყო, საღამოს რვა საათი და კარზე ბრახუნი არ წყდებოდა
-მოვდივარ-დავიყვირე და წამოვდექი, კარი გავაღე თუ არა
-ნანო, რაიყო რომ ჩამოიღე ეს კარი
-შენ სულ გაგიჟდი ? არუნდა დაგეკერა? ან არუნდა გეპასუხა? რაგჭირს იტირე?
-შემოდი-მე
-სადარის ნიკა? შენთან არუნდა ყოფილიყო ?
-არუნდა ყოფილიყო-მე
-ეე, რახდება?
იმის შემდეგ რაც ნანოს ყველაფერი მოვუყევი ვუთხარი რომ მათთან ერთად გართობის და შეკრების თავი არმქონდა და საერთოდ არაფერი ეთქვა ნიკასთვის, უბრალოდ თუ რამეს იკითხავდა ეთქვა რომ შეუძლოდ ვიყავი და არავის ნახვა არ მინდოდა.
-გთხოვ წამო რა ნატა და ყველა გველოდება
-ნუმაძალებ ხასიათზე არვარ შენ უბრალოდ ასე თქვი რამდენიმე დღე არავინ არ შემაწუხოს, თხოვ!
-მაშინ მეც არსად წავალ
-დავიდი გელოდება, ან წახვალ ან წაგათრევ!-მე
-ჰმმმმმმმმმმმ, კარგი მაგრამ იცოდე ხვალ მოვალ და შენთან დავრჩები
-კაი მიდი წადი ეხა.
ნანო:
-ჰეიი დაიგვიანე, მარი შენთან ერთად არ არის?-ნიკა
-მმ, არა შეუძლოდ არის და მარტო ყოფნა უნდა.როგორც კი კარი შევაღე თიკომ ჩვენი საუბარი გაიგონა და თვალებით მანიშნა“რახდდებოდა“ მე თვალები გადავატრიალე და ასე თუ ისე მიხვდა რომ რაღაც ვერ იყო
-ნიკა სად მიდიხარ(პალტოდს იღებს)-ნანო
-მარისთან-ნიკა
-არავის ნახვა არუნდა განსაკუთრებით შენი ამიტომ დამაბარა რომ რამდენიმე დღე არავი არ შეაწუხოს
-კიმაგრამ ასე არ შეიძლება
-ნიკა დაუჯერე ნანოს(თიკო თან თვალებს არ მაშორებს)დააცადე ეტყობა მართლაც სჭირდება დასვენება-თიკო
-ხვალ ვნახავ მაშინ-ნიკა
-ნანო გამოდი სამზარეულოში რაღაც უნდა გაჩვენო-თიკო
მე გავყევი
-რახდება რასჭირს?-თიკო
-ნიკა დაინახა თაკოს როგორ ეხუტებოდა და თმაზე ეფერებოდა, არავის ნახვა არუნდა და საერთოდ წაშლილია, ალბად რომ ნახოს მოკლავს!
-რაა? ფუუ ეგ მართლა ყაანჩარაა და ჩვენ ვითომ არაფერი ვიცით ეგრე როგორ მოვიქცეეთ-თიკო
-დააცადე დალაგდება სიტუაცია, სხვალ წავალ მასთან და დავრჩები.
-ხვაალ?- არავითარი ხვალ რამდენიმე საათში წავიდეთ ყველა რომ მოვა ცოტახანი გავერდეთ და შემდეგ წავიდეთ-თიკო
-კარგი მაგრამ იქნებდა..ანდა ხოკარგი გამხნევება დაჭირდება.
ოთახიდან გამოვედით თუ არა თემო გვეფეთა.
-ჰეიი თინაა რასვშვებით ეხა არ ავღნ...დაიცა და მარი არმოსულა? მის დაბრუნებას უმისოდ ვერ ავღნიშნავთ.
-არმოვა-თიკო თან მზერას ნიკას არ აშორებს, რომლეიც ჩაფიქრებული სავარძელზე ზის.
-რატოომ?-დავიდი
-შეუძლოდაა, მგონი გაცივდა და ცოტა ხნით გამოჯანმრთელება სჭირდება.-თიკო
-რამ გააცივა ამ გაზაფხულზე?-შაკო
-ჰმმ, მარშუტით მგზავრობდა ეტყობა დაგრილა-თიკო
თეოდა ლიზა თიკოს მიუახლოვდა და ჩუმად უთხრა
-ტყუილების გენიოსი ხარ!- ახლლა სიმართლე თქვი
-ნატას ოთახში ავიდეთ, თვითონ ხომ იქ არის?
-კი წამო.
-მოკლედ გეტყვით, დაინახა როგორ ეხუტებოდა ეს აყლაყუდა თაკო სდა ნუ გამწარდა რა.
-რაა? არარსებობს ამას ნიკავერ გააკეთებდა, კარგად ვიცნობ, ამას არც იკადრებდა-ნატა
-აბა რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი-ნანო
-არვიცი არვიცი მაგრამ გაირკვევა, ახლავე გავარკვევ და ნიკას ვეტყვი
-არა მოიცადე არუნდა რომ გახმაურდეს ეს ყველაფერიი, დავაცადოთ თვითონმოაგვარებენ-ნანო
-ჰმმ,კარგი მაგრამ როდემდე დავმალავთ-ლიზა
-არვიცი -თიკო
-წამო მარისთან წავიდეთ-თეო
-ვფიქრობ ამაღამ მარტო უნდა დავთოვოთ რომ დაისვენოს და გაერკვეს ყველაფერში.ხვალ წავიდეთ
-კარგი ეგრე იყოს-ნატა


.
დილით გავიღვიძე, და ტელეფონს დავხედე
გამოტოვებული ზარები მესიჯები ნიკასგან
-სად ხარ
-რატომ არ მპასუხობ
-რამოხდა
-კარგად ხარ?
-მაშინებ
-იცოდე ხვალ გამოგივლი,უნდა დავრწმუნდე რომ კარგად ხარ
დილით ტელეფონმა ისევ რეკვა დაიწყო თან ამ მესიჯებს ვკითხულობდი, ყურადღება არ მიმიქცევია რომ ტელეფონი საწოლზე დავდე და აბაზანაში შევედი. რომ გამოვედი მოვწესრიგდი და ჩავიცვი კარზე ზარია!
კარებისკენ წავედი და
-ნიკა? გავაღო? რომგავაღო მერე?-ჩემ თავს კითხვებს ვუსვამდი და ამდროს გადავწყვიტე კარი მაინც გამეღო.
გავაღე თუ არა ოთახსი შემოვარდა და ჩამეხუტა
-ვიამეე, როგორ მომენატრე, რატომ არ მპასუხობდი, კარგად ხარ? გაცივდაო გოგოებმა
-მე კვლავ ვუყურებდი ხმა არ ამომოღია
-ჰეიი რაგჭირს კარგად ხარ?
-სიჩუმე
-მარი მაგიჯებ რა ჯანდაბა მოხდა?
-თაკოსთან რაგინდოდა გუშინ ?
-თაკოსთან ?
-თავს ნუ ისულელებ, კარგად დავინახე როგორ გადაეკონე.
-ჰმმმმმმმ, მას ძველი ურთიერთობის დაბრუნება უნდა
-და შენ საპასუხოდ ჩაეხუტე?
-არა, უბრალოდ ის ძალიან ცუდად არის, და არ შემიძლია უბრალოდ დავიკიდო მან საკმაოდ დიდი დრო გაატარა ჩემთან ამიტომ მე მას მეგობრობა შევთავაზე.
-მეგობრობაა? სიცილი დავიწყე, კარგი იმ ადამიანთან მეგობრობა ვინც შენი შეყვარებული იყო ვისთანაც ინიშნებოდი და ვისაც დაშორდი თან უფრო მეტიც ვისაც ახლაც უყვარხარ!
-მე მას ხაზს ასე ვერგადავუსვამ
-მე გადამისვამ ? უბრალოდ წადი და შენს თავში გაერკვიე მარტო დამტოვე რომ მეც გავერკვიო
-არსდაც არწავალ, ჩემგან არ მოგეკითხება შენ თუ რახდება ეხლა მის ტვინში, ნუ იქცევი ეგოისტივით!
-ეგოისტივიით? უკვე ყველაფერს გადააბიჯე, უბრალოდ შემეშვიდა გადი ჩემი სახლიდამნ თავი დამანებე
-ცუდად იქცევი
-შენც, ეს ვთქვდა კარი გავუღე რამდენიმე წუთით მომაშტრედა შემდეგ კი იძულებული გახდა გასულიყო მანამ კი ეს მითხრა
-ბავშვივით იქცევი, ცოტა დამშვიდდი მერე ვილაპარაკოთ, მიყვარხარ, შუბლზე მაკოცა და დამოპვა ჩემს აზრებთან მარტო.
რა საშინელება ყოფილა როცა არიცი რაუნდა აკეთო,ხოლო ის რაც გულს უნდა გონება გიშლის.
რამდენიმე დღე ნიკა არ მინახავს, მეტიც არც დაურეკავს, ერთი სიტყვით ალბად არც გავხსენებივარ. საღამოს თიკა მოვიდა როგორც შევატყვე იცოდა ჩემი და ნიკას ამბავი ამიტომ პირდაპირ დაიწყო- იცი თაკო პროსტა რადღეში იყო, ფსიქიკა წაშლილიაქვს ვაბშე ჰოდა ვურჩიე ნიკას დალაპარაკებოდა და ყველაფერი გაერკვიაათ მაგრამ ეს პრობლემა არუნდა გამხდარიყო თქვენთვის თაკო არცისე კეთილია
-მაგრამ ნიკასდ სჯერა მისი-გავაწყვეტიე
-მას შანსი არუნდამისცე რომ დაგაშოროთ,შეწყვიტე ბავშვობა და ნიკას დაურეკე
-არავის არდავურეკავ ახლა კი შეწყვიტე ჭკუის რიგება თუვუყვარვარ მოვა
-მოვა მოვა ახლა კი წავედი
-ბაი
დიდი დრო არგასულა რომ სახლში ნიკა მომივარდა და გიჟივით დაიწყო ლაპარაკი, ხელები მკლავებში მომიჭირადა თან ალაგ ალაგ ხმას უმაღლებდა
-საერთოდ შეიშალეე? რეებს აკეთებ შენ საერთოდ, როდემდე იქნები ასე ცალკე? ჩვენთან ერთად რომ არ დადიხარ და ვაფშე დაგვიკიდე
-ნიკა წესიერად ილაპარაკე არავინ არ დამიკიდებია,
-აბა ეს რაარის?-გამაწყვეტია. რას ნიშნავს შენი საქციელი, რომ არ მყვარებოდი შენ გამო თავს შევიწუხებდი? ყვავილებს და საერთოდ იმ კატას გაჩუქებდი? დაგირეკავდი მოგიკითხავდი ან საერთოდ ახლა აქ ვიდგებოდი? რეებს მიკეთებ რააგჭირს
-ნუ ყვირიხარ, მომბეზრდა უკვე მომბეზრდა ჯერ არ დაგვიწყია ისე მომბეზრდა
-მეც მომბეზრდა ყველაფერი შენს გარდა მაგრამ რაგიყო რომ ვერაფერს გაგებიებ, მოიწია და ჩამეხუტა...ღმერთო როგორ მომნატრებიაა მისი სურნელი, ხელები რომლებიც მაგრად მეხვეოდა,ლამის ტირილამდე მივედი
-მიყვარხარ საშინლად მიყვარხარ-ნიკა
-მეც(და თავი მის ყელში ჩავრგე) სავარძელზე დაჯდა, გვერდით მივუჯექი ფილმი ჩავრთეთ თავი ისევ მის ყელზე დავდე და ფეხები წინ პატარა მაგიდაზე დავალაგეთ.
ასე ვიჯექით და ფილმს ვუყურებდით სანამ შაკო არ დარეკავდა და მასთან წასვლას არ გვთხოვდა, ჩვენც მოვემზადეთ და წავედით როგორც ყოველთვის ერთთად შეკრებილები დაგვხვდნენ.
-ოჰ გვიკადრენ-თემო სიცილით
-მართლა რა დამპალი ენა გქონია-მე უარესად გადავიკისკისე და მეგობრები ვნახე.
-ეხაა რადგან დაგვადგა საშველიდა ასე ერთად ვართ იქნებ იმაზეც ვიფიქროთ ერთად სად დავისვენოთ?-დავიდი
-ჰმმმმმმმმმ, მემაქვს იდეა, ცაგერზე რასიტყვით?-მე
-უუუჰ, უკვე მომწონს-ლუკა
-შეგვიძლია რაჭაშიც წავიდეთ-ლიზა
-ჰო რათქმაუნდა სოფელში წავიდეთ , როგორ მომენატრა იქაურობა-თიკო
-მმმ,ესეც კარგია, მოდი ასე ვქნათ ჯერ ერთ ადგილას მერე მეორეადგილას, პლიუს აგვისტოში ზღვა რას იტყვით?-თემო
-ჭკუის კოლოფი ხარ რა- თიკო
-როგორც ყოველთვის-თემო
-კარგიია ეხა რიცხვი შემდეგში დავგეგმოთ ივნისი რომ მოვა-ნანო
-ეგეც მალე იქნება
-ისადა რასიტყვით სენაკში წამოსვლაზე?-თემო
-არა არა არა შანსი არ არის-თიკო
-ოოოუ ოდესმემოგიწევს ჩემი მშობლების გაცნობანუ გაურბიხარ-თემო
-მეარ მოვდივარ-თიკო
-მშვენივრად წამოხვალ-ნატა
-ჰო ძალით წაგათრევთ თუ საჭირო გახდება-გუგა
-ნუ აჭიანურებ-ლუკა
-უუუუუუუუუუფ- ძლიერად ამოიხვნეშა-თიკომ.
-აბა თქვენ რას ფიქრობთ?-შაკო
-ვინ ჩვეენ?-ნიკა
-ჰოო თქვენ
-ჰმმმ, მე შეიძლება ვერ შევძლო, თუ გასვლა მომიხდა ქალაქიდან სააგენტოს გამო
-აუუუუ კარგიი რაააააა-მე
-შენ რა არ გამომყვები?-ნიკა
-მმმ, კარგი აზრი დამებადაა, სადაც შენ წახვალ ჩვენს იქ წამოვალთ-ლუკა
-მომწონს ეგ იდეა, პირველი გასვლა ურეკი, და შემდეგ ბაკურიანი მაქვს-ნიკა
-ჰოდაა ჯერ დავგეგმოთ და რიცხვები თუარ დაემთხვა წავიდეთ -ნანო
-კაიი ეხა წავიდეთ სადმე-შაკო
-შენ სულ წასვლაზე როგორუნდა ფიქრობდე-თეო
-მოდი პარკშ გავისეირნოთ,თბილი ღამეა -დავიდი
-წამოო წავედით-ნატა
გარეთ როგორცკი გავედით ეგრევე დავწყვილდით. მაგრამ როგორც ყოველთვის სასწაულები მოხდა. საერთოდ ცხოვრება ასეა დაპროგრამებული, სადღაც ბედნიერ ადგილას ყოველთვის საშინელება უნდა გამოხტეს და ყველას ხასი მოუშხამოს.
ჰო და გარეთ გავედით, ყველანი ჩვენს ადგილას დავდექით, 15 წუთის შემდეგ პარში შევედით.
-წამოო რა ჩვენ აქეთ დავსხდეთ ცალკე-თემო
-აუ ერთად არა?-თიკო
-წყვილწყვილად რა-ნატა
-ნატაშკაა გუგა სად არის? -ლიზა
-მოვაა გზაშია-ნატა
-ჰმმ კარგიი აბა სკამები მოვძებნოთ დაწასვლისას ერთად წავიდეთ-ნანო
-ჰოომ, და წამოდი ეხლაა-დავიდი.

თიკო:
-აქ დაჯექი და ბატიბუტს მოგიტან-თემო
-აუ წამოგყვებირა-თიკო
-არაა აქ დაჯექი და მემოგიტან-თემო
თიკო უთქმელად დაეთანხმა და სკამზე დაჯდა, ორი წუთიც არ გასულა რომ ვიღაც 2ბიჭი მოვიდა საშინლად მთვრალები და საუბარი დაუწყო
-ჰეი პატარავ აქ მარტო რასაკეთებ?
არგინდა გველაპარაკო?
ხმას რატომ არიღებ?
-შემეშვითთ ეე,“თემო“-ყვირის
-თემო გიშველის?-უცნობი
-ეე ბიჭოო შეეშვიი ეე რა მთვრალიხარ(მოდივ ვიღაც ბიჭი და ესაუბრება მთვრალებს)
-აუუ თოკო შენ აქხარ?-მთვრალი ტიპი
-გამოდი ბიჭო როგორ შეეაშინე სახლში წადიეე-ააყეენა ის უცნობიდა მეორეს მიაბარა წასაყვანად
-ძალიან შეგაშინეს?არარიან ცუდები პროსტა ბევრი დალიეს, ჰომართლა მე თორნიკე
-თიკო.
-თიკო, იმედია ძალიან არ შეგაშინეს
-არათქო რომ გითხრა მოგატყუებ,მადლობა რომ დამეხმარე
-არაფერს
-ოუ აქ რამე პრობლემაა?-თემო მოიდს პოპკორნით ხელში.
-არაფერი უბრალოდ ის მე დამეხმარა-თიკო
-მართლა, და რა მოხდა?-თემო
-ისეთი არაფერი ძმა, თავი მოაბეზრეს ბიჭებმა, ცოტა დათვრნენ დაა...
-ბიჭებმაა? სად არიან ეხლა?-თემო
-წაიდნენ, კარგი თიკო ნახვამდის, სასიამოვნოო იყო შენი გაცნობა-თორნიკე
-ჩემთვისაც,დაემშვიდობა.
-ცოტა შეგაშინეეს, რა ცოტაა აუ იმენა მაგათ დედებს მოვუ***** პროსტაა, ეს იდიოტი კიდე სასიამოვნო იყო შენი გაცნობაო, ეს ვინაა გოგო, რაუფლებით გაგეცნო
-თემოო დამშვიდდი რამოხდა არაუშ.
-რამოხდა? ვიღაც იდიოტება შეგაშინეს და რამოხდა? თან ამდროს მეორე იდიოტი მოვიდა და გაგეცნო, არაფერიც არმოხდა იმის გარდა რომ ჩემ თვალწინ გეფლირტავებოდა.
-ჰეიი, რრამოხდა გეყოს, რომ გამოგყოლოდი ასე არ მოხდებოდა, დამნაშავე შენთავადდ ხარ, ამიტომ გეყოს უაზრო ქცევები, იმ ადამიანმა დამიცვა-თიკო
-დაგიცვა? ვინაარის ის გამოსი****ი
-თემო გეყოს-თიკო(უკან მიბრუნდა წასასვლელად მოემზადა)
-კარგი, კარგიი მაპატიე, დავივიწყოთ-თემო(მიუახლოვდა და ჩაეხუტა........


-მარიამ!-შემომესა ნიკას ხმა
-რამოხდა
-იცი როგორ შეგეჩვიე? აი ერთი დღე შენს გარეშე წარმოუდგენად მიმაჩნია.
-ასე მოკლე დროში როგორ შემეჩვიე
-მოკლე დრო?- ერთი წელი შესრულდება მალე.
-ჰოო ძალიან მალე ახლა აპრილის დასასრულია იცი?
-კარგი არშემარჩინო ეხა ერთი სიტყვა, არგინახავს რომ ადამიანები მოკლე დროში ეჩვეოდენ ერთმანეთს?-ნიკა
-ააიმეე ჩემი ყანჩა მოდი უნდა ჩაგეხუტო
-აუ შენც დაიწყეე, მოდიი ააქ
-ისე თაკოსთან როგორი ურთიერთობა გქონდა?
-როგორიც შეყვარებულებს მარი.
-ძაან აზრიანი კითხვა დავსვი-მე(სიცილით)
მანკი გაიცინა და ისევ მიმიხუტა.
-მნიშველობა არააქვს რაიყო წარსულში გესმის? წარსულით კიარა აწმყოთი უნდა იცხოვრო, შეეშვი ამაზე ფიქრს, აწმყოდა მომავალიც გვეყოფა ჩვენ
-ხანდახან იცი როგორ მეშინია?-
-რისი?
-არვიცი, ალბად შენი დაკარგვის-მე
-ნუფიქრობ ამაზე-ნიკა.
-წამო წავიდეთ მგონი აცივდა, დავძებნოთ სასტავი
10 წუთში მოვგროვდით და ამჯერად უკვე საკუთარ სახლებში კიარა ისევ ნატასთან წავედით და იქ დავრჩით.
-აბა პლედებს მოვიტან და გავნაწილდეთ ჰო-ნატა
-შენ პლედი მოიტანე განაწილება ჩვენზეიყოს-დავიდი
-არცმიფიქრია მაგაში ჩავრეულიყავი-ნატა სიცილით
-ნატაშკა სქელები მოიტანერა-თეო
-კარგიი, ერთი ოთახი ორზე ხომ ?
-ჰო -შაკო
-იცოდეთ არაფერი იმაიმუნოთ იქ სიყვარულებოო(ყველას გასაგონაად)
-ჰეიი ტუტუცუური აზრებიი ამოიგდეე-ლიზა
-კარგიი ვიხუმრეე-ნატა
-ნანო ჩვენი ოთახი მზადაა მეძინება-დავიდი
-მოვდივარ.
მოკლედ ღამის 2 საათზე ყველა მის ოთახში იყო შეყუჩული.
ვაიმე ცივა თუ მე მეჩვენება-მე
-მოდიი ჩაგეხუტო გათბები-ნიკა
მივუჩოჩდი, ფეხები ჩემ ფეხებში ახლართა და თავი თმაში ჩამირგო და ასე ჩაგვეძინა.
დილით ჩვეულებრივ 12 ისთვის ავდექით მოვწესრიგდით და დაბლა ჩავედით, დარწმუნებული ვიყავი რომ ყველას ჩვენსავით ახლართულებს ეძინათ, მაგრამ ვერაფრით ვერ წარმოვიდგენდი ნანოს და დავიდს ასე ჩაძინებულებს, ალბად როცა დავიდი მის ძლიერდა მძიმე ხელებს შემოახვევდა ეს საწყალი წუწუნს დაიწყებდა, ამ ფაქტზე კი უნებურად მეცინებოდა
თუმცა დილით ხმამაღალი ყვირილის ხმა გავიგე
„არშეიძლებაა ნანო ასე არაა, რატომ გამირბიხარ უბრალოდ ასე მხოლოდ ერთად სიარულით არგამოვა არაფერი, არშეიძლება სხვადროსაც შევხვდეთ?, უბრალოდ დროს ვერ პოულობ ჩემთვის.
„კარგი რა დავიდ გეყოს ბავშვობა ,
-რახდება?-მე
-არაფერი იმის გარდა რომ ამსაღამოს სავახშმოდ დავპატიჟე და ეგრევე უარი მახარა-დავიდი(გაბრაზებული ხმით)
-ჰეიი კარგი რაა უსამართლობაა ეგრეე, და უაზრობააც ჰოდა არგამაზორაა-ლუკა
-ჰომაგრამ არმცალია და..
-ეგგ აღარ გამაგონოო, მისთვის უნდა მოიცალოო-ლიზა
-კარგიი რა შეენც?-ნანო
-მოიცა აბა როგორ გინდა შენ?-თეო
-ჰოო აბა ჩვენ მოგვბაძეთ არასდროს ვჩხუბობთ და დავარეგულირეთ ყველაფერი.
-თქვენ სასწაულებიხართ-მე
-კარგიი წავალ-ნანო
-ძაალიან კარგიი მაგრამ აწი ყოყმანის გარეშე იქნება, ამას მე გავაკონტროლებ, ძმაკაცის დაჩაგვრის უფლებას არავის არ მივცემ-ნიკა სიცილით
-ოუუ ნუმაშინებ წეროოვვ
-კიდე რამდენნაირ სახელს შემარქმევთ?-ნიკა
-რამდენნაირიც გაგიხარდეს საყვარელო-თემო
-ჩაიგდე ეგ დამპალიი ენაა თემუურ-ნიკა
-კარგიი აბა გავემზადეთ და წავედით დავრიგდეთ უნივერსიტეტებში-ლიზა
ნახევარი საათის შემდეგ უკვე იქაც მივედით, მთელმა დღემ ჩვეულ რეჟიმში ჩაიარა, საღამოს ისეთი დაღლილი მივედი ძლივს ვიმეცადინე, ბნელი ამინდიიყო ღრუბლიანი, ცა საშინლად მოქუფრული იყო და ალაგ ალაგ ქარი უბერავდა, ალბად მალე იწვიმებდა, იმ მომენტში თითქმის სენტიმენტალური გავხვდი და ყველაფერზე ჩავფიქრდი, თუ როგორ მოხდა ყველაფერი, ვის გვერდით ვიყავი და როგორ მინდოდა ახლა ნიკას ხელები მომხვეოდა, მაგრამ რომ წარმოვიდგენდი რომ ადრე ის ხელები თაკოს ეხვეოდა, ის ტუჩები თაკოს შუბლზე ეწეპებოდა, მისი ხელები მის თმას ეხებოდა მთელ ტანში ჟრუანტელი მივლიდა, და იმის გაფიქრებაც რომ თაკო მასთან ახლოს ცხოვრობდა და ჯერ კიდევ უყვარდა ნიკა ცუდად მხდია გული ყელში მებჯინებოდა და კიდევ უფრო საშინელებებს ვფიქრობდი, რამოხდებოდა თუ ის მას დაუბრუნდებოდა და გააცნობიერებდა რომ ისევ ის უყვარს? მოვკვდებოდი, სულიერად გავნადგურდებოდი, რამდენიხანი ვოცნებობდი მასზე? დაასე არ დავანგრებდი ყველააფერს.
ეგოისტივიყავი? არვიცი შესაძლოა მაგრამ ჩემ ადგილზე თქვენც იგივეს იზამდით .

მოკლედ ამ ფიქრებში ვიყავი გართული რომ ტელეფონის ზარმა გამომარკვია ნიკა რეკავდა
-გისმენ
-რახმაგაქვს რამოხდა?
-მმ,არაფერი ჩაფიქრებული ვიყავი და რამოხდა?
-შენს სახლთან ვდგავარ გამო რა
-კარგი დამელოდე.
5 წუთის შემდეგ სახლიდან გამოვედი, ნიკა მანქანასთან იდგა, ნაცრისფერი სპორტული კლეჩი საროჩკა და ნაცრისფერი ჟაკეტი ეცვა, როგორც კი დამინახა ჩემკენ გამოიწია და ჩაამეხუტა, იმ წუთას მხოლოდ ის მჭირდებოდა, მისი ჩახუტება და ყველაფერი დამავიწყდა, ცოტა ხნის წინ განცდილმა ფიქრებმა გზა დაკარგა და გაუჩინარდა ჩემში ჩაიკარგა
-საშინლად მომენატრე-მე
-უნდა დაგერეკა, ჯერ მხოლოდ ამდილით გნახე არა?
-მერე რა მაინც მომენატრე
-მმ ჩემი გოგო, რაღაც ცუდ ხასიათზე მეჩვენები ამინდს დავაბრალო ?
-ალბად მეც მაგას ვაბრალებ.
-კარგი გავისეირნოთ?
-კარგი.
მანქანაში ჩავსხედით და 30 წუთი დაახლოებით ხმაამოუღებლად ვიმგზავრეთ, შემდეგ მანქანა გააჩერა და საშინლად ლამაზ ადგილას მომიყვანა, ასეთი საშინელი ამინდი საერთოდ არ ახდენდა ზეგავლენას ამ ადგილზე, საშინლად ვრცელი გვირილებიანი მინდორი იშლებოდა ჩემს წინ უკიდეგანოდ დიდი რომელიც გეგონებოდათ რომ წინ შავ ცას უერთდებაო, ალაგ ალაგ მაღალი ხეები იყო და ერთ ადგილას საქანელა“ჰამაკი“
-მოგწონს?-ნიკა
-საშინლად კარგია-მე
-წამო საქანელსაზე დავსხდეთ
მეც გავყევი ერთმანეთის გვერდით თითქმის ჩახუტებულები ჩავსხედით და შეერთებულ მდელოს და ცას შევყურებდით. დიდხანს ვისხედით ასე წყნარად ჩემში იგივე ფიქრებმა გაიღვიძეს,მაგრამ როცა ვაცნობიერებდი რომ ნიკას გვერდით ვიყავი ვწყნარდებოდი. ის კი არვიცი რას ფიქრობდა.
-ნიკა
-რამოხდა
-რაზე ფიქრობ
-არაფერზე,
წელზე ხელები უფრო მაგრად მომხვია მეკი თავი მის ყელში ჩავმალე
-მატყუებ-მე
-გთხოვ დღეს ერთად დავრჩეთ რა
-ნიკა, კარგად არხარ
-კარგად არვარ, მართლა არვარ, უბრალოდ ვეღარ ვუძლებ ამყველაფერს
-ნიკა რახდება, ნუ მაშინებ
ისევ ჩუმად არის არაფერს ამბობს.
-ნუ გამაგიჟე გეხვეწები.-მე
-საუბარი არშემიძლია უბრალოდ ჩაგეხუტები რა-ნიკა
მეც თავი დავუქნიე.
დიდი ხნის შემდეგ
-ბნედება, წავიდეთ?
-კი წავიდეთ თან აცივდა
-შეგცივდა?, არადა სითბოა.
ცოტახანში მანქანაში ჩავსხედით,და რამდენჯერმე დამაცემინა.
-გაცივდი-ნიკა
-ალბად.
-ჩემთან წავიდეთ.
-კარგი
40 წუთში მასთან ვიყავით.
გამომართვი და თბილი წყალი გადაივლე, გაცივდი შენ
(პირსახოცსდა გრძელ პიჟამას მიწოდებს)
-ამაშიჩავძვრები-სიცილით
-მიდი და რამეს მოვამზადებ
-კაი
ცოტახნიში გამოვედი, და გემრიელი სუნი მეცა
-კვერცხი შეწვი?-მე
-დიახ დიახ
-უ არვიცოდი ეგეც თუ გეხერხებოდა
-შენ კიდევ ბევრი რამ არიცი, მარიამ!-ღიმილით
-უცნაურად ჟღერს
-ეგჭამე მანდ
მთელი ვახშმობის მანძილზე ჩუმად ვისხედიე შემდეგ თებშები ავიღე და ნიჟარაში ჩავდე.
მოდი ერთ საწოლზე დავწვეთ არაუშავს, შენი ჩახუტება მინდა, თანხმობის ნიშნად გავუღიმე.საწოლში შევწექი თვითონ კი სააბაზანოში გავიდა, რამდენიმე წუთში უკან დაბრუნდა და გვერდით მომიწვა, მისი გრძელი ფეხები ჩემსაში ახლართა ტუჩები შუბლზე მომადო და მითხრა
-ცხელიხარ
-არვარ
-სიცხე გაქვს, ეხლავე გაისინჯე
ტემპერატურის საზომი მოიტანა და ცოტა ხანში ისიც აწრიპინდა. 38.5 ხაზი. წამალს მოგიტან
-ნუფეთავხარ ეგრე არმაქ მაღალი
-გაჩუმდი და დალიე.
ცოტა ხანში ისევ გვერდი თ მომიწვა იგივე პოზაში ოღონდ ამჯერად თავი თმაში ჩამირგო.
ცოტახანში კი სიჩუმე დავარღვიე და ვკითხე
-რაგჭირდა დღეს?
მძიმედ ამოიხვნეშა, დარწმუნებულიხარ რომ გაგება გინდა?
-შენ ამის გამო თავს ცუდად გრძნობ და გაგება არ უნდა მინდოდეს?
კარგიიი....ისევ გაჩუმდა და ცოტა ხნის შემდეგ განაგრძო...
რამდენიმე წლის უკან როცა მე და თაკოჯერ კიდევ ერთად ვიყავით გადავწყვიტეთ მისი დაბადების დღე გვეზეიმა ამ სასტავს ვისთანაც ჩვენ ვართ, და კიდევ რამდენიმე, თაკოს დაქალს და კიდევ რამდენიმე დაქალი ერთ ერთი გვანცა... ამდროს კი გაჩერდა, სუნთქვა შეეკრა, ცოტა ხნის შემდეგ როცა დაარეგულირა ისევ განაგრძო, გვანცა დავიდის ყოფილია, უფროსწორად იყო.იმდღეს ყველანი დავთვერით, გვიანი იყო რომ ავიშალეთ მანქანებში გავნაწილდით.თაკომ რამდენჯერმე მირჩია რომ საჭესთან არ დავმჯდარიყავი მაგრამ არ მოვუსმინე ჩემს უკან თაკო დაჟდა გვერდით დავიდი დავიდის უკან კი გვანცა. მთვრალები ვიყავით და მანქანას დიდი სისწრაფით ვატარებდი, ზამთარი იყო გზა ნახევრად მოყინული, წინიდან ფურგონი მოდიოდა სიგნალით, მანქანას ვერ აჩერებდა მე ვერ მოვახერხე სიჩქარის დარეგულირება და გზიდან სწაფად ვცადე გადასვლა მაგრამ დავაგვიანე, მოხვევის დროს ფურგუნი მანქანის უკანა ნაწილს დაეჯახა და მანქანას მოწყვიტა, საშინელი ავარია მოხდა, გვანცა მე დავღუპე, ჩემ გამო მოკვდა(ცრემლები მოდის) თაკო მოტეხილობებით დაშავდა, მან კი ვერ გაუძლო და მოკვდა. დავიდს თვალებში ვერვუყურებ ამდენი წელი გავიდა და როგორც იქნა ახალი ცხოვრება დაიწყო ნელნელა ივიწყებს ამ ყველაფერს მაგრამ მე, მე ვერ შევძელი ყველაფრის დავიწყება, იმდღის შემდეგ გავნადგურდი, სმა დავიწყე მაგრამ კიდევ სასწაული ის იყო რომ დავიდმა მომაძლიერა, იმ ადამიანმა რომელსაც ჩემი გვერდით დგომა სჭირდებოოდა, ერთიი პერიოდი გიჟს გავდა, არც ჭამა არც სმა არც ძილი არაფერი არ უნდოდა მეკიდე მისი შემყურე უფრო საშინლად ვიყავი, რადგან ამ მდგომარეობამდე მე მივიყვანე, მაფრთხილებდა იმდღეს თაკო მართხილებდა მაგრამ არდავუჯერე, დღემდე მიჭირს დავიდისთვის თვაებში შეხედვა მაგრამ დაბადებიდან ერთად ვართ, მხოლოდ ამ პატივისცემის გამო ვაგრძელებთ ალბად ურთიერთობას

მისმა მონაყოლმა გამაოცა, და ასევე პირდაღებული დამტოვა დავიდის სიძლიერემ, ახლა ვხვდებოდი იმ პატარა „ჯაჭვის“ სიძლიერეს რაც თაკოსთან აკავშირებდა, ის უბრალოდ დამნაშავედ გრძნობდა თავს იმის გამო რომ მას არ დაუჯერა, მეკი მინდოდა დამერღვია ეს კედელი მის გონებაში და გამენადგურებია, რათა შესძლებოდა დავიდთან ნორმალური ურთიერტობის გაგრძელება მაგრამ იმ ღამით ძალიან განერვიულებული იყო და ამიტომ არაფერი შევეკითხე
-დღეს იცი გვანცას დაბადებისდღა. 00:00 საათია, დავიდმა მას შეპირდა რომ მისი დაბადებისდღის წინა დღეს აღნიშნავს მის ახალ მეგობარ გოგოსთან ერთად, ეს პირობა გვანცამ სიკვდილის წინ დაადებია, თვალ ცრემლიან ძლივს ამოძრავებდა პირს და ლუღლუღებდა“მინდა რომ სულ ბედნიერი იყო, მინდა რომ ჩემი შემცვლელი იპოვო ვინც შენზე იზრუნებს და ჩემსავით ეყვარები“ მან კი პირობა მისცა რომ მიდი დაბადებისდღის წინა დღეს მის შეყვარებულთან ერთად აღნიშნავდა. დავიდს უყვარს ნანო მაგრამ დამიჯერე დღევანდელი და გუშინდელი დღე მისთვის ტკივილის მომტანია, შესაძლოა მას უხაროდეს ნანოსთან ერთად ვახშამი მაგრამ ამ შემთხვევაში მან პირობა აასრულა, ის რომელიც გვანცას მისცა სიკვდილის წინ. როცა დავიდის თვალებში სიცოცხლის ნაპერწკალიც კი აღარ ჩანდა და ახლა მას ისევ უელავს მისი თვალები ვერწარმოიდგენ რა ბედნიერივარ. მაგრამ იმ დღის დავიწყებ აშეუძლებელია,
-დამშვიდდი და დაიძინე, დასვენება გჭირდება, შუბლზე ვაკოცე, მან კი თვალები დახუჭა და ჩამეხუტა
მეორე დილით, ადრე ავდექით, მოვწესრიგდი, სახლში გავიარე გამოვიცვალე და უნივერსიტეტში წავედი, არვიცოდი რამეთქვა გოგონებისთვის. ვდამემალა ეს ამბავი, თუ მომეყოლა მაგრამ სანამ დავიდი თავად არ მოყვებოდა ყველაფერს მე მას წინ ვერ გავუსწრებდი, მაგრამ რას იტყოდა ნანო როცა ამ ყველაფერს გაიგებდა? მითუმედეს იმას რომ ყველაფერი ვიცოდი და დავუმალე. მაგრამ დრო თავისას მაინც იზამდა, ჰოდა მეც ყველაფერი დროს ჩავაბარე. მთელი ლექცია გაფანტული ვიჯექი რამდენჯერმე ნანომ დამელაპარაკა მაგრამ რატომღაც ვერგავიგონე, ან ყურადღება არ მივაქციე..
-მარი კარგად ხარ?
-კი რამოხდა
-არა რაღაც დაბნეული ჩანხარ
-არაფერია
-და არაფერს მკითხავ გუშინდელზე?
-და გუშინ რამ... აა ჰოო როგორი დრო გაატარეთ?
-კარგი, უფროსწორად ალბად. დავიდი ძალინ ნევიულად იყო, თითქოს რაღაც მოსვენებას არ აძლევდა, რამდენჯერმე ვკითხე კიდეც მაგრამ სხადროისთვის გადამადებია საუბარი.
-ჰოო, იმედია ყველაფერი კარგად არის
-იმედია-ნანო
ჰოდა შენ გუშინ როგორც ვიცი ნიკასთან ერთად იყავი
-საიდან გაიგე?
-დავრეკე და მან მიპასუხა
-აჰა, და რატო დარეკე
-ჰეიი, რაკითხვებს მისვამ რაგჭირს, ვიქრე რომ ვისაუბრებდით.
-ჰო კარგი ეხლა გავალ ხო და ცოტა ხანში დავბრუნდები
-სადგახვალ საცაა ლექცია დაიწყება
-კარგი რამოხდა ლექტორი მეკიარვარ.
ესღა ვუთხარი და ძლივს გამოვასწარი ოთახიდან, თორემ ალბად ტყუილებში გამომიჭერდა.
-ცოტა ხანში დავიდმა დამირეკა, ვაღიარებ მისმა ზარმა არცკი გამაკვირვა ალბად ნიკა ეტყოდა რომ ყველაფერი ვიცოდი
-ალიო,მარიჩკა გცალია
-მმმ, შენთვის მოვიცლი
-ვფიქრობ ხვდები ხო
-მმმ,კიი
-კაი გამოგივლი, 2 წუთში მანდვარ
-კაიმიდი
რამდენიმე წუთში დავიდი ადგილზე იყო
-წამო სადმე დავსხდეთ
მეც ჩავჯექი და კაფეში გავედით
-ვფიქრობ ყველაფერი იცი, რაც იმღამით მოხდა.
-კი გავიგე
-ჰო ეგეც ვიცი
-დავიდ, ვიცი შენთვის რაძნელია ამ ყველაფრის გახსენება და იგივე ტკივილის გადატანა მაგრამ თუ ნანო არგიყვარს და ამას უბრალოდ აკეთებ არგაპატიებ
-საქმე სხვა რამეშია, მე ის მიყვარს ამავდროულად გვენცას მახსენებს, მინდა სიმართლე ვუამბო, უბრალოდ ეს მინდა მაგრამ ვერვბედავ, ალბად მგონია თავს ვერ შევიკავებ, არც ის მინდა ეგონოს რომ ვიყენებ, მე ის მართლა მიყვარს მაგრამ ....(გაჩუმდა)
-რას ნიშნავს მაგრამ?
-მე, მე.....ის ფიზიკურადაც გავს მას
-ესეიგი მხოლოდ ამის გამო შეიყვარე ის? შენ მასში ის გიყვარს რომ გვანცას გავს? შენ მასში გვანცა გიყვარს და არა ნანო? მოიცა და შენ საერთოდ კარგად ხარ? ადამიანის გრძნობებზე თამაში კარგია?
-არა, არა ჩემი არგესმის, მე ყველაფერი კარგად მესმის, მაგრამ შენ არ გინდა გაიგო..წარსული უკვე წასული დროა, ეს რასაც მეგეუბნები ხვალ უკვე წარსულიიქნება დავიდ, უბრალოდ ცივი გონებით იაზროვნე, ვიცი შესაძლოა ამ მომენტში გიჭირს მაგრამ ჩემ რჩევა გაითვალისწინე. უბრალოდ ყველაფერი მოუყევი, შემდეგ ადექი და უბრალოდ წადი. წადი შორს და შემდეგ დაფიქრდი.. დაფიქრდი შენს წარსულზე აწმყოსა და მომავალზე. რაგენატრება წარსულიდან და რა აწმყოდან, შემდეგეს ყველაფერი მომავალს დაუკავშირე და ნახე რა გამოვა. ვისგარეშ ყოფნა გაგიჭირდება, და საერთოდ წასვლას თუ შეძლებ. უბრალოდ შენი თავის მხოლოდ შთაგონება ვერ კიარა არდაგეხმარება. შეეცადე რომ იმაზე ძლიერი იყო ვიდრე ხალხს გონიხარ. მეტი რაშემიძლია გითხრა.
-არა, მეტი არც არაფერი არუნდა მითხრა, უკვე ვიცი როგორუნდა მოვიქცე
-იმედია სწორ გადაწყვეტლებას მიიღებ.
-გაგიყვანო ისევ სეუში?
-კი თუარ შეწუხდები
-ნოუ პრობლემ.
გავუღიმე და მანქანაში ჩავსხედით. საღამოს სახლში დავბრუნდი მემგონი ჩემ სახლზე მეტად ნატას სახლში ვატარებდი დროს. ამ ფაქტზე ოდნავ ჩამეღიმა. „როგორმ მომნატრებია ჩემი სახლი“ ხმამაღლა ვთქვიდა შესვლისთანავე დივანზე გავიშხვართე. მაგრამ ისევ დავიდის ნათქვამზე ვფიქრობდი რა იზამდა ის? რას გააკეთებდაის? მას მართლა უყვარდა ნანო მაგრამ იქნებ გონება დაბინდული ჰქონდა? მისი იმედი მქონდა რომ ყველაფერს მოაგვარებდა, ამ დღეებში ყველაფერთან ერთად ახალი დაძაბულობა შემოგვემატა. როგორც ყოველთვის უცვლლელი წყვილი. თიკო და თემო. მათთან რახდებოდა კაცი ვერ გაიგებდა. მოკლედ
კიდევ ერთად შევიკრიბეთ ნატასთან ერთი წყვილის ნანოს და დავიდის გამოკლებით. ისინი სასაუბროდ სკვერში გავიდნენ. ალბად დავიდი აუხსნიდა მას ყველაფერს. ჩვენ კი გასეირნება გადავწყვიტეთ. ბინდდებოდა. თბილიდა ნოტიო ჰაერი ჩვენს ფილტვებს ავსებდა.ყველანი გავნმარტოვდით. სიმყუდროვე იყო მანამ სანამ თემოს ბრაზიან ხმას არ გავიგებდით.
-არგაბედო მეორეჯერ, და ახლოს არ მიეკარო
-რამოხდა ძმაო მეგობარი ვინახულე
-რომელი მეგობარი? როდისაქეთ გახდა შენი მეგობარი.
-მისმინე ძამო...
-ძმაო აღარ დამიძახო გასაგებია(გააწყვეტია თემომ და ხელი უჯიკა)
უცნობი უკან წაბორძიკდა თავი ძლივს შეიმაგრა, ცოტახანში გასწორდა წამოიჭიმა თიკოს თავი დაუკრა და თემოს გვერდი გაუარა თან ჩმად გასძახა.
-ამას განანებ.(და ჩაიარა)



უცნობი თორნიკე ყოფილა, ის თორნიკე ვინც თიკო გადაარჩინა წინა ღამით მთვრალებისაგან, თემო რატომ გაბრაზდა ასე ძალლიან? ასე უხეშად რატომ იქცეოდა?. მოკლედ როგორც კი თორნიკემ ჩაიარა შაკო და ლუკა ერთად მიცვივდნენ თემოსთან.
-ვინიყო ბიჭო ეს?-შაკო
-ერთი დაუპატიჟებელი სტუმარი-თემო
-უნდა ჩავრეულიყავით-ლუკა
-არც კი გაიფიქროთ, აქ თემა იყო და არა ჩხუბი.
ახლა კი გაერთეთ, მე მოგაცდინეთ, თემომ ნაზად გაუღიმა ბიჭებს მათაც დაუყოვნებლივ დატოვეს თემოს სიახლოვე.
-შენ სახლში მოგივლი-თემო
-შენ ერთი არანორმალური ფსიქოპათი ხარ-თიკო
-სახლში მივდივართ, მაგრამ ჯერ ნიკას ვნახავ-თემო
თიკო მანქანაში ჩასვა და ნიკასკენ გაეშურა
-დაბრუნდა.თორნიკე დაბრუნდა
-რაა?-ნიკა
-ვინ დაბრუნდა-მე
-არაფერი... -ნიკა
-სახლში მივდივართ და რაც შეილება მალევე დაბრუნდით ყველანი-თემო.
ნიკამ თანხმობის ნიშნად ოდნავ თავი დაუკრა.

სახლში:
-შენ რა სულ გააფრინე-თიკო
-ეხლა კარგად მომისმინე, შენ არგაქ უფლება სხვისკენ გაიხედო, მითუმეტეს არგაქ უფლება რომ სხვას შეხების ნება მისცე მითუმეტეს მისნაირ არამზადას, ტვინში მირტყამს ის ფაქტი რომ გადაგეხვია და შენც აყევი, ჭკუა ვერ გასწავლე მე შენ. შენ თემოს საცოლე გქვია და მისნაირ ნაძიარალას შენზე შემოხედვის უფლებაც არ აქვს. არდავუშვებრომ ვინმემ თითი დაგადოს, რავერ გაიგე თინა რა!
-შენ მაგარი დატოვებული ხარ! ტიპმა უბრალოდ დამიცვა და იმდღის შემდეგ არც უნდა მივესალმო? შენ სად იყავი მაშინ? რატომ არ დამიცავი? ააა უფრო მნიშვნელოვანი ბატიბუტის საყიდლად წადი. აი ამიტომ ვიცნობ თორნიკეს. მხოლოდ ამიტომ
-ის არიცი რასაშინელი ადამიანია, ვერრც კი წარმოიდგენ
- მითხარი.
-უბრალოდ....დაივიწყედა თავი შორს დაიჭირე მისგან.
-იდიოტიხარ ყოფიანოო იდიოტიი-თიკო
-აუტანელი ხარ მაგრამ ამ გულს რავუყო-თემო
-მაინც ვერ გიტან, მხეციხარ მხეცი
-შენ გამო თინა, და არგაბედო და ეს სახელი აღარავის დააძახებიო.
-მე უბრალოდ.... აუ დიდი ამბავი რა
-ეხლა დაგისერიოზულო?არმინდა მისნაირ ნაგავ ადამიანს შენი მეგობარი ერქვას და თინას გეძახდეს-თემო
-იდიოტიხარ-თიკო
-მეც მიყვარხარ. მისკეენ მიიწია და შუბლზე აკოცა.

ორ წუთში ჩვენც შემოვცვივდით, რა მოხდა?
დასხედით და ყველაფერს მოგიყვებთ- ნიკა.
-შენ რა გააფრინე-თემო
-ასე არ შეიძლება ჩვენ მათ საფრთხეში ვაგდებთ ასე-ნიკა
-უნდა ვუთხრათ-შემოდის დავიდი და ნანოს „მოათრევს“
-უნდა ვთქვათ ასე დიდხანს არ გაგრძელდება-შაკო
-ნატას და გუგას დაურეკეთ რომ აქ მოვიდნენ-ლუკა
-ისინიც ჩარეულები არიან?-თეო
-უბრალოდ დარეკე-შაკო
დაახლოებით 20 წუთში კიდევ უფრო დაიძაბა სიტუაცია.ნატა და გუგაც მოვიდა და ბიჭებს დავუწყეთ მოსმენა.
მოკლედ მე დავიწყებ. -დავიდი
-მაგრამ, შეძლებ?-ნიკა
-კი,
ძალა მოიკრიბადა დაიწყო.
უკვე 20 წლის ვარ. 5 წლის უკან მყავდა სასტავი ის ვინც აქ ვართ, თქვენი გამოკლებით(და მზერა ჩვენკენ გადმოიტანა) გოგო მიყვარდა, ნუ ერთად ვიყავით. დავიდი და გვანცა ის ხალხი იყო რომლებსაც ყველგან მხიარულება მიჰქონდათ. გვანცა გუგასთან გავიცანით. მისი მეზობელი იყო. იქედან დაიწყო ყველაფერი. ერთი ტიპი აეკიდა-გიორგი და ვერ მოიცილა. იმპერიოდში როცა ჩემი შეყვარებული იყო ტიპი თავს არ ანებებდა, ჰოდა ვეჩხუბეთ. ძმაკაცებმა როგორც ვიცით ხოლმე ეს ჩხუბი და მოკლედ გავლახეთ, იმდღის შემდეგ დაგვემუქრა. პატარა ბიჭის მუქარას წააგავდა მაგრამ ასე არ ყოფილა. ეს ამბავი მარიმ ცუდად იცის. გადავწყვიტერომ მისთვის განესწორებია ეს ცნობა თქვენთვის კი უკვე მეთქვა. მოკლედ ნიკას ყოფილის დაბადების დღეზე ყველა ერთად ვიყავით წამოსვლისას, მთვრალები უფროსწორად ცოტა მთვრალებს წინ დიდი მანქანა შეგვხვდა და გზიდან არ გადადიოდა. არც სიგნალმა გაჭრა არც მოხვევამ. მან უბრალოდ როცა დაიჭირა ის მომენტი რომ ვუხვევდით სიჩქარეს მოუმატა და მაინც დაგვეჯახა. მას გვანცას მოკვლა ჰქონდა გადაწყვეტილი და საფრთხეში ყველა ჩაგვაგდო. თაკო როგორც იტყვიან „ძლივს მოვაბრუნეთ“ ხოლო მისი გადარჩენა(ხმა დაეძაბა და ტემბრი შეანელა) ვერ მოვახერხეთ, ხერხემლის 12 მალა დამსხვრეული ჰქონდა. სიკვილისწინ კი მითხრა რომ ისეთი ადამიანი უნდა მეპოვნა ვისთანაც ბედნიერი ვიქნებოდი. მე ის ვიპოვე. ნანო ცუდი განზრახვა არც მქონია. შენ უბრალოდ ვერგამიგე რას გეუბნებოდი. იმდღის შემდეგ გიორგი გავანადგურეთ. არც არავინ დაინდობდა ჩვენ ადგილას მას. ახლა კი მისი პატარა ანარეკლი მისი“ძამიკო გამოჩნდა“ ჩაერია თემო.
მათ ჩვენი განადგურება უნდათ მაგრამ მანამ თვითოვნე გაითხრიანრიან საფლავს-ნიკა
-ამიტომაც გიშლი მასთან სიახლოვეს-თემო(თიკოს თვალებს არ აშორებს)
-ახლა ხვდებით რა საფრთხეშიცვართ?-გუგა
-თორნიკე საშიშა? თიკო
-მისი გვარი მაინც თუ იცი?-შაკო
-არა
-თორნიკე ჭიაბრიშვილი, გიორგი ჭიაბრიშვილის ძმა და სანდრო ჭიაბრიშვილის შვილია.
-ნომერ პირველი მაფიოზი თბილისში-ნატა
-რააა? ყველა ერთიანად გაოცდა...
-მის მოშორებს როგო აპირებთ?-თიკო
-მაგაზე ვიფიქრებთ-ლუკა
-ის შენ გადაგეკიდა-თემო
-რაიციდა ის მთვრალი ტიპებიმისი მოგზავნილები არ იყვნენ?-თეო
-მათ ჩვენი დაშორება უნდათ, მაგრამ ამ მომენტში ერთად უნდა დავდგეთ და გავძლიერდეთ-ნიკა
-მაგრამ მამამისითუ
-მამამისიმოკვდა-ლუკა
-მოიცა დავიბენი ანუ ?
-ისრომ მამამისი მისმა საქმიანობამ შეიწირა და მხოლოდ თორნიკე დარჩა მის ძმაკაცებთან ერთად.
-ისეთი ძმაკაცები მალევე გაყიდიან-დავიდი
-აბა რისი გვეშინია-მე
-გავლენა აქვს-ნატა
-ფული და დიდი გავლენა-გუგა
-მალე მისი ძმის და მამიკოს ბედს გაიზიარებს ტრ*კი თუარ დააყენა-ნატა
სასმელს შემოგთავაზებთ დაძაბულობის მოსახსნედა.-თემო
ხმა არავის ამოგვიღია.
-იცით რაა?2 კვირაში უნივერსიტეტი მთავრდება, განტვირთვა გვაწყენს?-თიკო
ყველამ მას გავხედეთ.
-ვიციი ჰოო, მაპატიიეთ, ჩემი ბრალიაა მაგრამ ამას ასე ვერ მოვაგვარებთ რომ დავჯდეთ და დავიძაბოთ... გთხოვთ რა ნუხართ ასე.
-კარგი მოეშვით-ნიკა
-თემო დასალვეს შეგვპირდი? შეახსენა შაკომ თემოს.
ცოტა ხანში ყველას გადაგვავიწყდა მომხდარი და დავფიქრდით ისევ სად შეიძლებოდა ერთად გართობა.
უბრალოდ მოსაწყენი იქნებოდა ცხოვრება ამ ხალხის გარეშე, ვერც კი წარმოვიდგენდი თუ სკოლის მეგობრები უნივერსიტეტშიც ასე ვვიქნებოდით. მე მათი მეამაყებოდა, მეგობრობა,ძმაკაცობა და ზოგადად ურთიერთობა როგორც ასეთი. მათგან ვისწავლე უფრო დიდი დაფასება და პატივისცემა ერთმანეთის. ეს ხალხი უბრალოდ ჩემი ცხოვრების ის ნაწილი იყო რომელსაც ალბად ვერასდროს ამოვხევდი ჩემი ცხოვრების წიგნიდან.

რამდენიმე დღემ ჩვეულებრივად განვლო არც არაფერი საინტერესო და ახალი, მხოლოდ ერთმანეთთან დროის ტარება სწავლა, გართობა და თორნიკეც გამოჩნდა.
მესამე დღეს თიკოს FB- ში თორნიკეს მესიჯი დახვდა. შეშინებულმა ჩვენ დაგვირეკა, ვურჩიეთ რომ ყველაფერი თემოსთვის ეთქვა მაგრამ არ დაგვიჯერა.
-არა!არა! ისედაც გადარეულია უფრო გაგიჯდება. შხვედრას მთხოვს. წავალ და ავუხსნი რომ უბრალოდ შემეშვას მხოლოდ იმიტომ რომ მე სხვა მიყვარს და მისი ეს ქცევა მაღიზიანებს.
-რააააააააააააააა?!!!!!!!!!!!!!!!!! სუულ შეიშალეე?? გგონია მოგისმენს???? ვერგაიგე რათქვეს ბიჭებმაა?? შურისძიებისთვის გაგიცნო თიკო, და შურისძიებას აპირებს ნუთუ ვერხვდები
-არა მარი ყველაფერს ვხვდები მაგრამ თემოს რომ ვუთხრა რამე შეიცვლება?? მოსახდენი მაინც მოხდება/-თიკო
-ჰჰოდა მოდი მოგვკლას და დავისვენოთ.ამაზე რააზრისხრა?-ნანო
-აუუ ძაან ნუ შეტოპააავთ ეხაა-თიკო
-არაა არშეილებაასე არქნაა ამისს სასტიკი წინააღმდეგივარ ლიიზა უთხარირაამე-თეო
-აზრიარააქვს-ლიზა
-როდის ხვდებიდა სად? მარტო არგაგიშვებთ- მე
-არა იქ მარტო უნდა მივიდე.
-როდისდა სად მეთქი-ხმამაღლა გავუმეორე
-მანკი დასჯილი ბავშვივიტ ძლივს თქვა“პლეხანოვზე, სკვერში დღეს 6 ზე“
-აჰა თან რა ადგილი შეურჩევია, დარწმუნებულივარ თვითონ შემოგთავაზებდა.
-ჰოოკარგიმორჩაა ეს ყველაფერი უკვე წავედი მალე იქ უნდა ვიყო.
მისი წასვლის შემდეგ არც დაგვიყოვნებია თემოს დავურეკეთ და სიტყვასიტყვით მოვუტევით ყველაფერი. რათქმაუნდა ყველაასე მოიქცეოდა ჩვენს ადგილას. რამდენიმე საათში თემო ნიკა დავიდი გუგა შაკო ლუკა და თიკო ნატასთან მოვიდნენ.როგორციქნა დაბრუნდნენ მაგრამ რაგღეში არიან?
თითოულიმათგანი სულ ჩალილავებული, კარგინაცემი დალურჯებულები მოვიდნენ თიკო კი მუნჯივით ხმას არ იღებდადა თვალზე მორეულ ცრემლებს ვერაკავებდა.
რაჯანდაბაამოხდა-ყველა ერთდროულად შევხტით.
-რამოხდა?????????????? თიკოსკითხეთ. რატომდა რისთვის აპირებდა იქ წასვას, რასუმზადებდა ის ვაჟბატონი და რა მოუვიდოდა ჩვენ რომ არა.-თემო
ამაზე თიკომ თავი ვეღარ შეიკავა და აქვითინდა ოთახში გაიქცა და ჩაიკეტა. უკან გავეკიდეთ დიდიხანი ვუბრახუნეთ და როცა როგორც იქნდა კარი გაგვიღო ეგრევე კითხვები მივაყარეთ მაგრამ აქ რაღაც რიგზე ვერ იყო.
-რაჯანდაბა მოხდა-თეო
მომტირალი თიკო ძლივს ამბავდა სიტყვებს თავს, მაგრამ თავი ვეღარ შეიკავა და ისევ ატირდა, ცოტახანში ისევ დამშვიდდა და დაიწყო.
მართლებიიყავით. მარტო არუნდა წავსულიყავი.კიდევ კარგი რომ მათ უთხარით თორემ ალბად..........
-ამოღერღე-ლიზა
-საშინეელება იყო საშინელება. ხელლიდამავლოდა გარაჯში შემიყვანა ვიღაც მიჭებმა კი იარაღი მიაწოდეს, მიმიზნებდა თან საშინლად კისერში მკოცნიდა, მეგონა ვკვდებოდი(ტირილით)იმ მომენტში სიკვდილი მინდოდა....მეუბნეოდა რომ თუ იმას არ გავაკეთებდი რასაც მეტყოდა მომკლავდა და მერე ყველას მომაყოლებდა უკან , ხელებს მიჭერდა მკლავზედა პირდაპირ ყელზე მიმიზნებდა მართლა მომკლავდა რდოუად თემო რომარშემოვარდნილიყო...
-ფუუუი ამიის,ასეთი გაუგონარი რატომ ხაარ თიკო, ვიცოდი რომ ეს ასე სასიში იქნებოდა მაგრამ როგორცყოველთვის შენ ჩემი არგესმის-მე
-სადაგდია ეგ ნაბი*ვარი-ნატა
-დაჭრეს, ალბად ვერგადარჩება.
-უარესი ეკუთვნის, არცარავინ მოიკითხავს მაგას!
-საშინელება იყო...-თიკო(ისევ ტირილით)
-გთხოვ დამშვიდდი-ნატა
-თემო მინდა-თიკო
-დავუძახებ-თეო
-არა! ისედაც დამნაშავევარ გაბრაზებულია შეეშვით-თიკო
-შენ ის ახლა გჭირდება
-შხაპს მივიღებ და დავწვები დამტოვეთ გთხოვთ.-თიკო
ჩვენს უთქმელად გამოვედით ოთახიდან კიბეებზე ჩავედით ბიჭები უკვე მოწესრიგებულიყვნენდა ყინულებიაი ჯამით მისაღებში პირდაპირი მნიშვნელობით ერთმანეთზე იწვნენ...
-თემო(დავიყვირე) შეილება მეთქვენს ურთიერთობაში არუნდა ჩავერიო მაგრამ კაცივით მოიქეცი და გვერდით დაუდექი იმ ადამიანს ვინც გიყვარს.გვერდიგავუარე და ვიგრძნი როგორდააპირა მეორე სართულზე ასვლა მან
-შხაპს იღებს-მიაძახა ნატამ.
მაგრამ ყური არდაგვიგდო.

თიკო:
ცხელი შხაპი მივიღე და დაღლილი ოთახში გამოვედი, ძილი მჭირდებოდა და დასვენება. მაგრამ ყველაზე მეტად თემო მჭირდებოდა მაგრამ ახლა ის...
-იმედია ჩაცმულიხარ-თემო
ჩემსწინიდგადა ხელები თვალებზე აფარებული ჰქონდა(ღმერთო რასაყვარელია ამდროს)-მე
-კი.ვუთხარი ჩუმად და საწოლისკენ წავედი მაგრამ მისმა ხელმა შემაჩერა რომელიც ჩემს მაჯას ჩაეჭიდა.
-მაპატიე. შენმე გჭირდები და მე შენ. მაგრამ ხანახან დაჯერება უნდა ისწავლო. მინდარომ ეს დღე ამოშალო შენი ცხოვრებიდან და მხოლოდ კარგი მომენტები დაიმახსოვრო.
-მემაპატიე, რომმეთქვა ასთეთ დღეში არცერთი არვიქნებოდით(ცრემლები წამომივიდა)
-ჰეი, ნუთირი მოდი ჩემთან(ჩამეხუტა)
ცოტახანშიკი ასე ჩახუტებულებმა დავიძინეთ.


ჰეიიიიიიიიიიიიიიიი, გაიღვიძეთ გათნდაა დღეს არდადეგები იწყებაა ჰოდა მოდი უნივერსიტეტში წასვლის მაგიერ ბარგი ჩავალაგოთ თდაა იმედიია თქვენიდაპირება გახსოოვთ დებოო -დილიდან ყვიროდა შაკო
-ჰეიიი რაამბავშიხაართ,თქვენთაერტად შეუძლებელიია გამოძინება-მე
-შეენ წადიიდა თიკოო გააღვიძე ეგღადარჩა ვისაც სძინავს
-ასეთ ამბავში ვერდაიძინებს-თეო
-რაო ავიშვითოო თეო?? ჩაგაყენო მწყობრში?შაკო
-საინტერესოა ამას როგორ აპირებ-თეო
-როგორდააა(წყლით სავსე ჭიქა აიღო და...)
-გაეეთრიიე აქედაან-ესღა თქვა და ეგრევე გაიქცა, შაკოც უკან გაეკიდა.
-მოდი მართლა წავიდეთ რაჭაში რა-ლიზა
-მართლაა აბა რაა ეხავე დაიწყეთ ჩალაგება-ლუკა
3 საათში სახლიდან გამოვედით, და პროდუქტი ვიყიდეთ, ამისშემდეგ კი რაჭას ვესტუმრეთ.

კატასტროფულად კარგი ადგილი იყო. განსაკუთრებით შაორი...აი ამ ადგილმა განმაცვიფრა.
-ეხა ასე მშრალები უნდა იყოთ ხო-თემო
-არაფერი გაბედო-თიკო
-არა როგორ გეკადრება-სრული სერიოზულობით თქვადა როგორცკი თიკო შებრუნდა ხეი კრადა მასთანერთად მდინარეში გადაეშვა.
რამდენიმე წუთის შემდეგ:
-დებილოო, იდიოოტო,სულელოო,უტვინოო,ესრაგააკეთეე??-თიკო
ღმერთო ჩემო ისევდაიწყეს-დავიდი
ნანო არგინდა ჩავიდეთ?
-ცურვაარვიცი
-ო,ეგ არაფერი მეხომ აქვარ. და წყალში ჩავიდნენ
ლიზა და თეო ფოტოებს იღებდნენ მედა ნიკამ კი გავისეინეთ.ცოტა ხანში უკან დავბრუნდით.

მთელი ზაფხული ასე გავატარეთ. ჩხუბი სიცილი, გართობა სწავლა.ალბად ყველაფერირომ დავწერო ძალიან მოგაბეზრებთ თავს მაგრამ იცით დღეს რახდება?
ახლანდელი დრო.
-ელე ნუ ხვანცალებ, თმის დაწვნა მაცადე.-სანდრო
-აუ გამიშვი რაა,დეედა უთხარირამე თმები დამაწიწკნაა-
-რამოუსვენარი ბავშვიხარ. და თმა მოქაჩა
-აიი თიკო დეიდას ვეტყვი ეგრე რომ მაწვალებ-ელე
-ბავშვებო რაამბავია?
-მარი დეიდა, ელე მემუქრება
-სანდროო დეიდას ნუმეძხი რამდენჯერ გთხოვე-მე სიცილით
-დედიკო და მამიკო როდის მოვა?-სანდრო
-დედიკო და მამიკო გინდა თუ ისინი ვისაც მოიყვანენ?
კარზე ზარია.
-მეგავაღებ-ნიკა
-ტაისიია, დეა,აჩი როგორრციქნაა, პატარა გვანცა სადარის?-გიო
-ჰეიი შე მოუსვენარო ანერვიულეე ხო მარიდეიდა-თემო
-ასეე ნუმომმართავთ-მე ისევ სიცილით
-როგორმომენატრეთ, და ყველას სათითაოდ გადავეხვიეთ. ნატა სად არის? -მე
-გვიან მოვა. ნანო
-კარგიი ჩამოსვით ეს პატარები და ითამაშონ-შაკო
-როგორ მომენატერთ ბავშვებოო-ლუკა
-ბავშვებოო..-როგორმიხარიია უკვე ამას რომ მეძახიან და ადრე როგორ არ მომწონდა.- ნანო
-ნუთუ ნატრულობ?-ლიზა
-28 წლის ასაკში ბავშევი გავხდებით?-თემო
-რატომაც არა? შეგვიძლია გავიხსენოთ თქვენ როგორ ჩხუბობდით-თეო
-აი ამხელა შვილი ყავთ და ისევ ისე კინკლაობენ-ნიკა
-კარგიი რაქენით თქვენ New Yourk-ში -ნანო
-აი ძალიან კარგიიყო, ალბად ეს სააგენტორომარა იქ წასვლას თავს ვერ მოვაბამდით-მე სიცილით.
უცებ ბავშვის ტირილი მოისმა.
-ტაისიია შვილო რაგატირებს?-ნანო
-აჩი გამოექანა და წამაქცია-ცრემლებს იმშრალებ
-ოხ შე მაიმუნოო სულ დედაშენს როგორ დაემსგავსე მავნებლობაში-(ლუკა აჩის სიცილით)
-ჰეიი ცხოვრებაში ბუზიც არ მომიკლავს -ლიზა ღიმილით
-გვანცა გაიხადე შვილო არგცხელა?-შაკო
მაგრამ ყურადღება არც კი მიუქცევია ბავშვს მამისთვის.
-აი ხედავ ? საერთოდ არ მისმენს-შაკო
-ეხაა მოგინდათ ყველას კარგი მამობა???-ნიკა სიცილით
-ოჰჰ ამდენ ლაპარაკს ადიდა რამე ფილმი ჩართე და გავერთოთ- თემო
-მოკლლედ შენ სულ გართობაზე როგორუნდა ფიქრობდე-თიკო
......................
ყველა ბედნიერად ცხოვრობს.ეს მარტო ზღაპრებში არხდება... მედა ნიკას ელე გვყავს. თიკოს და თემოს ცელქი გიო, დავიდს და ნანოს პატარა ტაისია, შაკოს და თეოს გვანცა, ლიზას და ლუკას კი აჩი. ჩვენს ნატას და გუგას კი ტყუპები. რომლებიც მოგვიანებით მოვიდოდნენ.