ვერასდროა წარმოვიდგენდი ჩემი ცხოვრება ასე თუ აირეოდა და ასეთი სტრესის გადატანა თუ მომიწევდა. საყვარელმა ადამიანმა ისე მიმატოვა უკან არ მოუხედავს, ძალიან ცუდად ვიყავი თუმცა დროთა განმავლობაში შევძელი საკუთარი თავის ხელში აყვანა და ცხოვრების ჩვეულ რიტმში გაგრძელება, როცა ყველაფერი კარგად იყო ისევ დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენა ათი თვის განმავლობაში თავს არ მანებებდა ცდილობდა შევრიგებოდი და ამისთვია ყველაფერს აკეთებდა არ ნებდებოდა ბოლოს კი როცა დამიყოლია სულ ცოტახნით იყო ჩემთან ადამიანური. ცოტახანში ჩემი ცხოვრების განადგურება დაიწყო ცდილობდა ჩამოვეშორებინე ჩემთვის საუკეთესო ადამიანებს. ყოველ დღეს ჯოჯოხეთად მიქცევდა მუდმივი სტრესისგან სიკვდილის ზღვარზეც კი მივედი ძალიან მეშინოდა მისი მუქარის და ვერავის ველაპარაკებოდი სახლში გამოვიკეტე და როდესაც შევძელი მასთან დაშორება მაინც არ მომეშვა სიყვარულს მეფიცებოდა მეუბნებოდა რომ ასე არ მოიქცეოდა რომ ის ყველაფერი ჩემი ბრალი იყო ტიროდა იმის გამო რომ ჩემთან განშორება არ უნდოდა მე კი მასთან წამით გაჩერებაც აღარ მინდოდა. ბოლოს როცა მთხოვა შერიგებად და უარი ვუთხარი იქიდან ზუსტად სამ დღეში ცოლი მოიყვანა. ეს ამბავი მოგვიანებით გავიგე და ძალიან გავბრაზდი შურისძიების წყურვილი გამიჩნდა. მინდა მეც ისევე გავამწარო როგორც მან მე გამამწარა. არ მესმის რა უნდოდა რატომ მინგრევდა ცხოვრებას თუ კი სხვასთან ჰქონდა
ურთიერთობა და ცოლადაც კი მოიყვანა. ვერ ვხვდები რა გავაკეთო უბრალოდ დავივიწყო ეს ყველაფერი თუ ისევე ვატკინო როგორც მე მატკინა. გთხოვთ მირჩიეთ რა გავაკეთო. როგორ მოიქცეოდით ჩემს ადგილას.
