როგორ გართულდა ცხოვრება...
როგორ გამარტივდნენ ოცნებები.

ზუსტად ისეა,
რომ არც გახსოვს
და ვერც ივიწყებ..

უცნაურია, რამდენს ფიქრობს ადამიანი, როცა გზაშია და, რა ცოტას - როცა შინ ბრუნდება

ახლა მითხარი რა აზრი აქვს ამ შემოდგომას,
როცა სხეულში უშენობა ბღავის ბავშვივით...

მივდივარ,
რადგან კვლავაც მინდა,
რომ ვიყოთ ერთად.
გშორდები,
რადგან
მომენატრა შეხვედრა შენთან.

გესმის? უშენოდ ჩემი ხელები
გვანან უნავოდ დარჩენილ ნიჩბებს..

"ზოგ ფოთოლს უფრო მეტი თავგადასავალი აქვს,
ვიდრე ადამიანს."

შვებაა, როცა საკუთარი თავის შესახებ არაფერი იცი, როცა მთელი დღე დადიხარ ფეხით და გზა არ სრულდება.

ქალი ისეთი ურთულესი სამყაროა, თვითონაც რომ ვერ ხვდება. ქართველ ქალს – მით უმეტეს, თავისი სამყარო აქვს.

მე მოთმინებით ვაგროვებდი ბედნიერებას,
და ერთად–ერთი შენ შემომრჩი კოლექციაში.

აქ არ მოხვიდე,
აქ დაგაბრმავებენ,
აქ დაგაყრუებენ,
აქ დაგამუნჯებენ
და
თუ შეგატყვეს სიცოცხლე გინდა,
გიჟად ჩაგთვლიან.

მე არ
გჭირდები,
მე არ
გეკადრები...

მე მხოლოდ სუნთქვის შეკავებით ვაჩერებ ღრიალს...